رنج به عنوان بخشی از خلقت است

آقای مهندس در سی‌دی بلد می‌فرمایند: انسان موجودی الگوپذیر و الگوبردار است و ما همه چیز را الگوبرداری می‌کنیم. صحبت کردن، غذا خوردن، راه رفتن و ... چون اگر انسان‌های دیگر را نمی‌دیدیم که روی دو پا راه می‌روند ما هنوز چهار پا راه می‌رفتیم.

انسان‌ها تفاوتی با هم ندارند و همه تقریباً مثل هم هستند. در قرآن آمده است: "لقد خلق الا‌نسان فی الکبد" همانا انسان در رنج آفریده شده است. پس نباید ناامید شویم چون از اسرار خلقت آگاه نیستیم و وقتی جهان می‌خواهد یک معلم خوب پرورش بدهد باید آن بدبختی و سختی را تحمل کند.

اگر امروز در ناراحتی هستیم باید صبر کنیم، حوصله کنیم چون داریم می‌آموزیم چون ما در هر نقطه‌ای که قرار داریم دو دلیل می‌تواند داشته باشد؛ یا در نقطه‌ای از رنج و سختی هستیم که تقاص پس می‌دهیم یا داریم آموزش می‌بینیم. حال اگر تقاص هم پس می‌دهیم باز در آن تقاص آموزشی برای ما نهفته است.

ممکن است بعضی از رنج‌ها را انسان از یاد ببرد و آن مربوط به گذشته‌های دور است ولی اثرش روی انسان است و در خیال آدمی حک می‌شود. زخم خوب شده، ولی اثرش روی بدن انسان است چون مانند نوشته‌ای می‌ماند که بر روی صخره‌ای از سنگ حک شده است. همیشه انسان باید مشکلات را سخت نگیرد این ما هستیم که کوچک‌ترین مشکلی که وارد می‌شود فوری وحشت می‌کنیم.

انسان‌هایی که از خطر فرار می‌کنند خطر همیشه در تعقیب آن‌ها است ولی انسان‌هایی که می‌روند در دل خطر، خطر از آن‌ها فرار می‌کند. ما باید ادامه بدهیم تا آن ظلمات شب را با فکر و عقل به روز تبدیل کنیم. خسته نشویم و به جنگ‌های این جهان قیمت بدهیم، به این بدبختی‌ها، سختی‌ها، در غربت بودن‌ها قیمت بگذاریم. این‌ها هر کدام یک جنگ و مبارزه است، پس باید برایش ارزش قائل شویم چون هیچ رنجی بیهوده نیست و حتماً نتیجه خیلی خوبی دارد مثل روزه گرفتن.

آقای مهندس بیان کردند: یکی از وظایف مهم پایان حلقه سوم این است که؛ پدر و مادر به اولاد خود رسیدگی کنند و آن‌ها را از نظر عاطفی و مالی تامین کنند. تربیت فرزند یکی از مسائل بسیار مهم و حائز اهمیت است و منظور این است که باید فرزندان را خوب تربیت کنیم نه اینکه تسلیم محض آن‌ها باشیم. پس در مقابل رنج‌ها مقاوم باشیم و این را بدانیم که خیلی از رنج‌ها را خودمان با دست خودمان برای خودمان مهیا می‌کنیم. باید یاد بگیریم که چگونه زندگی کنیم و بدانیم که برای هر رنجی، آزمایشی است.

من نتیجه می‌گیرم که هیچ رنجی در این جهان برای ما بیهوده نیست باید تلاش و کوشش و صبر داشته باشم تا بهترین راه را انتخاب کنم و همچنین باید ایرادهای خودم را ببینم چون چشم، همه چیز را می‌بیند ولی خودش را نمی‌بیند. من باید دیدگاهم را عوض کنم تا باعث رنج ابدی برای خودم نشوم.

نگارش و تایپ: راهنما همسفر ملیحه (لژیون‌یکم)
رابط خبری: راهنما همسفر ملیحه (لژیون‌یکم)
عکاس: همسفر سهیلا، رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون‌‌دوم)
ویرایش: همسفر معصومه، رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون‌سوم)
ارسال: همسفر فاطمه، رهجوی راهنما همسفر منصوره (لژیون‌هفتم)
همسفران نمایندگی صادق قم