لژیون ویلیام وایت

بنام قدرت مطلق الله 

سلام دوستان سجاد هستم یک مسافر

بحث امروز ما راجع به آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی است.
کسی که مصرف سیگار دارد، یک فرد بی‌تعادل است. این شخص نمی‌تواند آرام و قرار داشته باشد؛ باید حتما جایی را پیدا کند و سیگارش را بکشد.
اگر آدامس مصرف می‌کنید، سپاسگزار باشید. آدامس خود را پس از استفاده در کوچه و خیابان نیندازید. این خودش خسارت است به طبیعت، به جامعه، به آن پرنده‌ای که به هوای دانه این آدامس را می‌خورد و به منقارش می‌چسبد.
ما باید آداب معاشرت را یاد بگیریم. آداب معاشرت از ساده‌ترین چیزها شروع می‌شود. به عنوان مثال وقتی آقا با همسرش حرکت می‌کند، وارد جایی می‌شود، یا از پلکانی بالا یا پایین می‌رود، آقا باید جلوتر حرکت کند. یا اینکه ما به فرزندان خود سلام کردن را آموزش می‌دهیم؛ اما باید این را هم بگوییم که در هنگام دست دادن، اول بزرگتر باید دست خود را دراز کند.
در راه رفتن، هنگامی که راه می‌روید باید جلوی پای خود را نگاه کنید؛ نه اینکه دائم نگاهتان به این سو و آن سو باشد و دیگران را زیر نظر بگیرید.
در غذا خوردن، ما چگونه غذا می‌خوریم؟
طرف به مجلسی می‌رود که چند مدل غذای مختلف سرو شده است؛ برداشتن از همه آن غذاها عین بی‌ادبی است.
حتی راجع به سیگار کشیدن، اولاً که مصرف سیگار باید درمان شود؛ اما اگر شخصی هم می‌خواهد سیگار بکشد، اجازه ندارد در یک مکان عمومی، در کنار خیابان یا حین قدم زدن در پیاده‌رو سیگار بکشد.
ما در کنگره ۶۰، آداب معاشرت را یاد می‌گیریم. یاد می‌گیریم که اگر کسی به من خدمتی می‌کند باید سپاسگزار باشم. من موظف هستم از آن راننده تاکسی که من را به مقصد می‌رساند سپاسگزاری کنم.
من باید وقتی وارد مکانی می‌شوم، سلام کنم. مهم نیست که در آن مکان چه کسی نشسته؛ بزرگتر است یا کوچکتر.
فارغ از این مثال‌هایی که عنوان شد، به طور کلی هر چیزی آدابی دارد. هر بازیی قوانین خودش را دارد که باید رعایت شود. این آدابی که ما در کنگره یاد می‌گیریم، قوانین بازی زندگی است.
در مورد صحبت کردن، شما باید در نظر بگیرید که در چه شرایطی هستید؛ طرف مقابل شما در چه شرایطی است؛ با چه شخصی در حال صحبت هستید. صحبت کردن با یک معلم، یک قاضی، یک پزشک، یک راهنما، هر کدام آداب خودش را دارد و شما نمی‌توانید بگویید من آدم یک‌رنگی هستم و با همه یک جور صحبت می‌کنم.
اگر فکر می‌کنید که، اگر در سلام کردن پیش دستی کنید از شخصیت شما کاسته می‌شود، در تفکر اشتباهی هستید. شما با احترام گذاشتن به دیگران آنها را وادار به احترام به خود می‌کنید.
اما راجع به سیگار، همه می‌دانیم شخصی که سیگار می‌کشد، نمی‌تواند هیچ جایگاه خدمتی‌ای در کنگره ۶۰ داشته باشد. چرا که بی‌تعادل است. خارج از کنگره، وقتی یک شخص سیگاری به اداره‌ای می‌رود، همان کارمند اداره، اهمیتی به این شخص نمی‌دهد. سایر مراجعین از بوی سیگار این شخص اذیت می‌شوند. این شخص در واقع دارد حریم دیگران را زیر پا می‌گذارد.
به پروسه درمان خود، به داروی درمان خود احترام بگذارید. آدامسی که مصرف می‌کنید در واقع داروی درمانی شماست؛ به آن به چشم داروی خود نگاه کنید.
مدت زمان سازگاری را پشت سر بگذارید. سازگاری سیگار نهایتا تا سه ماه طول می‌کشد. این مدت را سپری کنید و مطمئن باشید که در ادامه بسیار راحت و خوشایند خواهد بود.
از اینکه به صحبت های من توجه کردید از شما سپاسگزارم.

نگارنده و ویراستار: مسافر حمید لژیون نوزدهم
تنظیم: مسافر جعفر لژیون نوزدهم

با احترام 

مرزبان خبری مسافر وحید