مشارکت همسفر سحر
موضوع آداب و معاشرت، ادب و بیادبی، تعادل و بیتعادلی فقط در قشر مصرف کننده مواد نیست؛ ممکن است در مراتب بالا پولی و مالی باشد. وقتی کسی تعادل ندارد باعث رنجش دیگران میشود. ادب یعنی روش و آیین. هر چیزی دارای یک آدابی است. به کسی که آداب داشته باشد باادب میگویند. در مرحله انسانی که وارد شویم هر چیزی آدابی دارد؛ سخن گفتن، غذا خوردن، راه رفتن، صحبت کردن ما نمیتوانیم با همه یک جور صحبت کنیم. اگر ادب را رعایت کنیم و تعادل را رعایت نکنیم بیادبی است. مراجعه به ادارهها نیز آداب خود را دارد کسی که دروغ میگوید. بیادب است. انسان سخنچین ،کسی که وارد حریم شخصی دیگران میشود بیادب است. هر انسان برای خود حریم شخصی دارد، شکستن حریم شخصی دیگران بی.ادبی است. وقتشناسی نیز جز آداب است. ادب در کنگره در لژیون نیز جزء آداب است .عدم رعایت ادب میشود بی ادبی. به طور کلی هیچ انسانی بد نیست اگر بدی میکند از عدم آگاهی و نادانی اوست . اکثراً انسانهایی که بدی میکنند چون خوبی را یاد نگرفتهاند. در ریشه کلمه تعادل عدل و عدالت نهفته است. پایداری نتیجه عدالت است. برای مثال اگر یک داربست فلزی را در نظر بگیریم چه زمانی این داربست پایداری خود را در حالات مختلف مانند تحمل بارهای سنگین، باد و طوفان حفظ میکند؟ زمانی که نیروی وارد به آن عادلانه بین پایههای آن تقسیم شود. اگر نیروهای وارد شده به شکل صحیح تقسیم نشوند؛ داربست پایدار نخواهد بود. با تعادل به خیلی جاها میتوان رسید. من روز اولی که به کنگره آمدم دلیل همه مشکلات زندگی را از مسافرم میدیدم اما با آموزشهای کنگره متوجه شدم که شاید خیلی وقت ها بی تعادلی از من بوده که باعث بروز مشکل شده؛ اگر من میتوانستم زندگیام را خوب اداره کنم آن آرامش واقعی را به خودم، فرزندم و همسرم بدهم با مشکلاتی که با آن ها دست به گریبان بودم مواجه نمیشدم.
مشارکت همسفر آتی
تعادل به معنی مستدام، پایدار بودن و ثابت بودن است. وقتی در هر زمینهای تعادل برقرار باشد هیچ مسئلهای پیش نمیآید مانند افراط و تفریط میباشد. وقتی دو کفه ترازو برابر باشد هیچ مشکلی به وجود نمیآید، ولی اگر یک کفه سنگینتر شود مسلما ایجاد مشکل میکند و تعادل بهم میخورد. در کنگره روی جهانبینی ما کار میشود. مثلث دانایی آموزش، تفکر و تجربه است،اگر بین این سه ضلع کمی بیتعادلی ایجاد شود قاعدتا تعادل بهم میخورد ما باید سعی کنیم روی تمام زمینه ها کار کنیم، آموزش ببینیم و تجربه کسب کنیم تا به تعادل گذشته برگردیم. اگر بخواهیم در اجتماع، خانواده، محیط کار به تعادل برسیم باید ادب لازم را رعایت کنیم. کسی که باادب و باشخصیت باشد در جامعه جایگاه بالایی دارد، ولی اگر غیر از این باشد به موقع حرف نزد، بیش از حد غذا بخورد، بی نزاکت باشد در جامعه و بین دوستان جایگاه خوبی نخواهد داشت. وقتی قانون و قواعد بازی را بلد نباشیم همیشه به مشکل بر خواهیم خورد. سعی کنیم قبل از اینکه صحبت کنیم فکر کنیم، نسنجیده صحبت نکنیم که بعد از آن مجبور به عذرخواهی شویم و ما را بیادب خطاب کنند. اگر در میهمانی چند نوع غذا هست از یک نوع غذا بخوریم چون رفتار باعث میشود که نگاه میزبان به ما چگونه باشد و غذای زیاد مضر است. باید سعی کنیم همیشه موقع خطاب دیگران از ضمیر جمع استفاده بکنیم که این نشانه شخصیت برای خود ماست. بیشتر روی خودمان زوم کنیم، بیمهابا وارد صحبتهای دیگران نشویم. اگر لازم باشد حتما خودشان اجازه ورود به صحبتهایشان را خواهند داد. برای تمام کارهایمان یک حریم مشخصی داشته باشیم، چهار چوب بکشیم دور مسائل شخصی خودمان، پای خود را فراتر از حد خود نگذاریم و به حربم دیگران تجاوز نکنیم و در این مورد سعی کنیم اعتماد دیگران را جلب کنیم و ما هم مورد اعتماد قرار بگیریم. وقتی با جهانبینی به این درجه نائل شدیم در آرامش به سر میبربم و ذرهذره و کمکم به درمان خواهیم رسید. بدون شک در کنار درمان و جهانبینی تعادل ادب و معاشرت به خودی خود تکمیل میشود. پس تنها جدا شدن از مواد درمان نیست در کنار آن باید همه جوانب به روش DST ارتقا پیدا کند.
مشارکت کنندگان: همسفر سحر و همسفر آتی رهجویان راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
تایپ: همسفر لیلا رابط خبری (لژیون دوم)
ویراستاری: همسفر راضیه دبیر سایت
ارسال: همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر احمد-اراک
- تعداد بازدید از این مطلب :
51