دستور جلسه هفته: آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی

بسم الله الرحمن الرحیم

دستور جلسه هفته: آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی

در سی‌دی آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، بنیان کنگره ۶۰ در مورد دستور جلسه، توضیحات بسیار جالب و شنیدنی را ارائه نمودند که به همه عزیزان پیشنهاد می‌کنیم این سخنان بسیار مهم و ارزشمند را از دست ندهند.
همان‌گونه که می‌دانیم کنگره ۶۰ به‌کرات این مسئله را عنوان نموده است که درمان، فوق ترک است و تعادل فوق درمان. به‌واقع، کنگره ۶۰ مرکزی برای ترک اعتیاد نیست، مرکزی برای صرف درمان اعتیاد هم نیست؛ کنگره ۶۰ جایی است برای رسیدن به درمان قطعی اعتیاد همراه با تعادل.
  واژه تعادل به مفهوم پایداری است، هر ساختاری که در مقابل نیروها و فشارهای وارده، قوام، استحکام و پایداری خود را حفظ نماید، می‌توانیم بگوییم که تعادل دارد؛ بنابراین یکی از دلایل درمان موفق و پایدار در کنگره ۶۰ رسیدن به تعادل است. اگر درصد برگشت به اعتیاد در رها شدگان کنگره ۶۰ بسیار پایین است به این دلیل است که آن‌ها نه‌تنها به درمان رسیده‌اند، بلکه به‌موازات درمان، به تعادل نیز رسیده‌اند؛ یعنی به پایداری در زندگی رسیده‌اند.
تعادل مفهوم دیگری نیز دارد که در ریشه این واژه یعنی عدل و عدالت نهفته است. پایداری نتیجه عدالت است.
برای مثال اگر یک داربست فلزی را در نظر بگیریم چه زمانی این داربست پایداری خود را در حالات مختلف مانند تحمل بارهای سنگین یا باد و طوفان حفظ می‌کند؟ زمانی که نیروی وارد به آن، عادلانه بین پایه‌های آن تقسیم شود. اگر نیروهای واردشده به شکل صحیح تقسیم نشوند؛ داربست پایدار نخواهد بود.
انسان نیز زمانی که نیروها و انرژی‌های خویش را به‌جای خود استفاده نماید؛ می‌تواند مفهومی از عدالت باشد که این مسئله بیانی از مفهوم تعادل است. ذهن ما ممکن است به‌طور ناخودآگاه با شنیدن واژه عدالت به یاد برابری و یکسان بودن بیفتد؛ اما باید بدانیم که عدالت به مفهوم برابری، یکسان بودن و عدل بالسویه نیست. عدالت یعنی هر چیزی در جای خودش و به قدر خودش؛ شاید یکی کمتر و یکی بیشتر، جایی کم و جایی زیاد باشد.
در مثالی که عرض شد، بر یک‌پایه نیروی کم وارد می‌شود و بر پایه دیگر نیروی زیاد و این مفهوم عدالت است.
در مثلث درمان اعتیاد، بار درمان روی سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی تقسیم‌شده است. تعادل در درمان یعنی رسیدن هر سه ضلع به درمان و سلامتی و یا در مثلث دانایی هر سه ضلع آموزش، تفکر و تجربه باید رشد داشته باشند در غیر این صورت به دانایی نخواهیم رسید.
خارج از بحث درمان اعتیاد، تعادلی که مدنظر کنگره ۶۰ می‌باشد، به استناد کتاب (عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود) و تشریح انسان تک‌بعدی و دوبعدی، تعادل در تمامی سطوح زندگی است. انسان‌هایی که در زندگی به کار، تفریح، ورزش، آموزش، خانواده، مادیات، معنویات و همه امور خود توجه دارند و برای آن‌ها برنامه‌ریزی می‌کنند؛ می‌توان گفت که نیروهای خود را به‌صورت عادلانه در بخش‌های مختلف زندگی تقسیم کرده‌اند و از زندگی خود لذت می‌برند.
دستور جلسه این هفته آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی است.
یکی از مصادیق بارز مفهوم تعادل در زندگی انسان، موضوع آداب معاشرت و ادب است. آداب جمع واژه ادب است، یعنی اگر ادب را در امور مختلف آموخته باشیم و رعایت کنیم در حقیقت آداب معاشرت را رعایت کرده‌ایم. معاشرت نیز هم‌خانواده عشیره و عشرت است و به‌نوعی مفهوم زندگی اجتماعی.
پس زندگی اجتماعی و روابط اجتماعی با دیگر انسان‌ها یا معاشرت، آداب و آیین و رسوم خاص خود را دارد که باید بلد باشیم.
اجرای این آداب یکی از تجلیات مهم مبحث تعادل است و رعایت نکردن آن دلیل بر بی‌تعادلی.
در فرهنگ ما و دیگر فرهنگ‌ها، ادب و مؤدب بودن جایگاه بالایی دارد و به استناد خرد جهانی، تمام انسان‌ها مؤدب بودن را دوست دارند و بی‌ادبی را نمی‌پسندند. ادب و رعایت آن می‌تواند سازنده زیباترین لحظات زندگی ما باشد و بالعکس بی‌ادبی می‌تواند زشت‌ترین و تلخ‌ترین لحظات زندگی ما را رقم بزند.
ممکن است سؤال شود که این‌ها چه ربطی به موضوع درمان اعتیاد در کنگره ۶۰ دارد؟
باید بگوییم همان‌طور که در ابتدای مطلب گفته شد؛ درمان و به دنبال آن رسیدن به تعادل، رمز پایداری ما در زندگی است و کسی که مصرف‌کننده مواد مخدر بوده و اکنون به رهایی رسیده است بایستی به این پایداری و تعادل رسیده باشد و در غیر این صورت در درمان موفق نخواهد بود.
درمان اعتیاد فقط صرف مصرف نکردن مواد مخدر و راه‌اندازی سیستم X نیست. طریقه درست زندگی کردن نیز بخشی از پروسه درمان و تعادل است. پس اگر می‌خواهیم در زندگی، انسانی پایدار و متعادل باشیم، لاجرم بایستی این آموزش‌ها را پشت سر بگذاریم.
آداب معاشرت، مبحثی بسیار گسترده است که تقریباً تمام جنبه‌های زندگی ما را در برمی‌گیرد و در اینجا به‌صورت خلاصه نمونه‌هایی که نگهبان کنگره ۶۰ در جلسات مختلف به آن‌ها اشاره‌کرده‌اند را بیان می‌کنیم.

۱- وضعیت ظاهری ما در کنگره ۶۰

نگهبان کنگره ۶۰ بارها و بارها به این موضوع اشاره‌کرده‌اند که اعضای کنگره ۶۰ بایستی ازنظر ظاهر بسیار مرتب، شیک و درعین‌حال ساده باشند. ما باید خوش‌تیپ، زیبا و خوش‌لباس باشیم اما نه برای تفاخر و برتری‌جویی.
در کنگره ۶۰ پوشیدن تی‌شرت‌هایی که شبیه زیرپوش هستند ممنوع است، پوشیدن شلوارهای جین پاره که مد بعضی جوانان است ممنوع است. البته جین معمولی هیچ ایرادی ندارد.
خواباندن پاشنه کفش ممنوع است. باز گذاشتن دکمه‌های پیراهن، زشت و بی‌ادبانه است.
استفاده از زنجیرهای جورواجور و به گردن انداختن آن‌ها ممنوع است. تعداد زیادی انگشتر در دست داشتن مسئله‌ای است که در کنگره نهی شده است.
در مورد ریش یا محاسن، نگهبان کنگره ۶۰ می‌گویند آن‌هایی که می‌خواهند ریش داشته باشند خیلی عالی است اما ریش‌های عجیب‌وغریب با اشکال غیرمتعارف در صورت مثل زیر چانه و خطوط جورواجور ممنوع است. کسانی هم که نمی‌خواهند ریش داشته باشند باید به‌صورت منظم صورت خود را اصلاح کنند.
زیبایی و درعین‌حال سادگی، وضعیتی است که کنگره ۶۰ از ما می‌خواهد. اعضای کنگره ۶۰ در جلسات کنگره از پیراهن سفید استفاده می‌کنند.

۲- صحبت کردن

ما باید بدانیم که صحبت کردن، یک عامل بسیار قوی در ارتباط با دیگران است و این در همه‌جا به یک صورت نیست، یعنی ما در هرجایی به‌صورتی خاص صحبت می‌کنیم. ما با یک کودک، یک دوست، همکلاسی، اقوام، پلیس، نانوا به یک صورت سخن نمی‌گوییم.
زمانی که با یک بزرگ‌تر صحبت می‌کنیم نمی‌توانیم از ضمیر مفرد استفاده کنیم مثلا به پدرمان یا به راهنمایمان بگوییم تو؛ باید برای مخاطب کردن بزرگ‌تران از ضمیر جمع (شما) استفاده کنیم.
همین‌طور در صحبت کردن با خانم‌ها نیز باید از ضمیر جمع استفاده کنیم و از کلماتی که در صحبت با دوست استفاده می‌کنیم نمی‌توانیم در صحبت با یک خانم استفاده کنیم..

۳- غذا خوردن

غذا را باید با دهان بسته بجوییم و از جویدن غذا با صدای ملچ‌ملوچ خودداری کنیم چراکه اطرافیان را شدیداً می‌رنجاند. ایجاد سروصدا با قاشق و چنگال و صدای برخورد آن‌ها با بشقاب و ظروف نیز از مواردی است که خارج از آداب غذا خوردن است.
در مهمانی‌هایی که چند نوع غذا سرو می‌شود حتی‌الامکان باید از یک نوع غذا بخوریم و وجود غذاهای مختلف به این معنا نیست که باید از همه آن‌ها بخوریم و این برای این است که اگر شخصی که از یک نوع غذا خوشش نمی‌آید بتواند غذای دیگری را میل کند.
زمانی که میهمان داریم، میزبان اولین کسی است که شروع به خوردن غذا می‌کند و نیز آخرین نفری است که دست از غذا می‌کشد تا میهمان احساس راحتی داشته باشد.
یا در هنگام غذا خوردن نمی‌توانیم خم شویم و تا جایی که می‌توانیم دستمان را در سفره دراز کنیم تا برای مثال نمکدان را برداریم، این‌یکی از موارد بلد نبودن آداب معاشرت است، باید از کسی که دسترسی نزدیک‌تری دارد خواهش کنیم که نمکدان را به ما بدهد.

۴- رانندگی

رانندگی نیز آداب خاص خود را دارد، مثلا بوق زدن بی‌جا یک بی‌ادبی و بی‌احترامی به دیگران است. بعضی‌ها عادت دارند دائماً بوق می‌زنند و آلودگی صوتی ایجاد می‌نمایند و دیگران را آزار می‌دهند. پارک نابجا روی پل، جلوی در همسایه، دوبله و ایجاد مزاحمت برای دیگران، رانندگی روی خطوط و لابه‌لای ماشین‌ها، نمونه بارز یک بی‌ادبی است و یا در لاین سبقت برای کنار رفتن دیگران، پشت سر هم چراغ زدن یک حرکت واقعاً زشت و بسیار بی‌ادبانه است.
سوارشدن و پیاده شدن از خودرو نیز آداب مخصوص به خود را دارد مثلاً اول کوچک‌ترها سوار می‌شوند و بعد بزرگ‌ترها.

۵- مکان‌های عمومی

برای مثال استفاده از کلاه زیر سقف نمونه‌ای از رعایت نکردن آداب معاشرت است و یا کشیدن سیگار در مکان‌های عمومی رفتاری زشت و بی‌ادبانه است. همین‌طور هنگام بالا رفتن از پله‌ها خانم‌ها جلو می‌روند و در پایین آمدن از پله‌ها، آقایان باید جلو بروند. خاموش نکردن موبایل در جلسات نیز حرکتی دور از ادب است. در این‌گونه موارد کتاب‌ها و مطالب بسیاری وجود دارد که می‌توانید در اینترنت هم سرچ کنید؛ خواندن آن‌ها بسیار جالب است.
این‌ها نمونه‌هایی از موضوع آداب معاشرت هستند. آداب معاشرت و آموختن آن‌ها بسیار لذت‌بخش هستند و خود من تا قبل از آمدن به کنگره این‌ها را نشنیده بودم و واقعاً بلد نبودم.

۶- سلام و احوالپرسی

همه ما می‌دانیم که سلام کردن وظیفه کوچک‌ترهاست اما احوالپرسی وظیفه بزرگ‌ترهاست؛ یعنی کوچک‌تر نمی‌تواند احوالپرسی را شروع کند بلکه بزرگ‌تر است که اگر با ما احوالپرسی کرد جواب می‌دهیم. در مورد دست دادن هم کوچک‌ترها نمی‌توانند برای دست دادن با بزرگ‌ترها پیشی بگیرند. بلکه بزرگ‌تر است که اگر خواست و تمایل داشت که با ما دست بدهد ما باید با او دست بدهیم.
وقتی این مطالب را از زبان آقای مهندس می‌شنویم برایمان بسیار لذت‌بخش است و افتخار می‌کنم که این‌ها را می‌آموزیم.
بازهم تکرار می‌کنیم، شاید سؤال شود که این‌ها چه ربطی به درمان اعتیاد دارد؟
در پاسخ می‌گوییم: اگر ما نتوانیم ظاهر خود را تغییر دهیم چگونه می‌توانیم باطن و درونمان را تغییر دهیم؟
اگر راهنما نتواند ظاهر و لباس و تیپ رهجوی خود را اصلاح کند، چگونه می‌خواهد اعتیاد او را با راهنمایی خود درمان کند؟
و اگر رهجو نتواند بعضی خصوصیات و رفتارهای ظاهری را کنار بگذارد، چگونه می‌تواند مواد مخدر را کنار بگذارد؟
درباره موضوع آداب معاشرت مطالب و کتاب‌های مختلفی وجود دارد که خواندن آن‌ها خالی از لطف نیست.
و نکته آخر اینکه آقای مهندس می‌گویند : برای من یک مصرف‌کننده هرویینی و تزریقی کارتن‌خواب با لباس‌های کثیف اما مؤدب، بسیار ارجحیت دارد به یک شخص کاملا شیک‌پوش و ثروتمند و تحصیل‌کرده اما بی‌ادب. من آن معتاد به‌هم‌ریخته اما باادب را به این شخص بی‌ادب ترجیح می‌دهم.
یک‌بار دیگر به شما عزیزان توصیه می‌کنیم سخنان نگهبان کنگره ۶۰ در خصوص آداب معاشرت را در سی‌دی‌ آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی گوش کنید و لذت ببرید.

با احترام ، مسافر علی خدامی