دخانیات؛ اعتیادی نادیده

جلسه مجازی مسافران شعبه صائب تبریزی با استادی همسفر مهران با دستور جلسه «دخانیات (سیگار ، قلیان ، ناس ، پیپ ، ویپ)» روز شنبه 10 خرداد ماه ۱۴۰۴ برگزار شد.

سخنان استاد:

در نگاه اول، بسیاری از افراد دخانیات را پدیده‌ای عادی و اجتماعی می‌دانند که خطر آن در مقایسه با مواد مخدر کمتر است. اما با ورود به عمق ماجرا، در مسیر درمان اعتیاد و شناخت ساختار جسم و روان انسان، متوجه می‌شویم که دخانیات، به‌ویژه سیگار، نه‌تنها وابستگی ایجاد می‌کند بلکه در بسیاری از مواقع دروازه‌ی ورود به مصرف مواد مخدر نیز محسوب می‌شود.
کنگره ۶۰ با نگاهی عمیق و علمی به مقوله‌ی درمان اعتیاد، همواره تأکید دارد که اعتیاد تنها محدود به مصرف مواد مخدر نیست. هر نوع وابستگی که تعادل جسم، روان و جهان‌بینی انسان را بر هم بزند، در زمره‌ی اعتیاد قرار می‌گیرد. دخانیات نیز از این قاعده مستثنی نیستند. سیگار، قلیان، ناس، پیپ و ویپ، هر یک به‌نوعی وابستگی‌های فیزیکی و روانی در مصرف‌کننده ایجاد می‌کنند که رهایی از آن‌ها، به‌ویژه پس از ترک مواد مخدر، می‌تواند چالشی جدی و گاه پنهان باشد.
برخی از افراد پس از رهایی از مواد، مصرف دخانیات را ادامه می‌دهند و گمان می‌کنند که این نوع وابستگی تأثیر جدی‌ای بر روند بهبودی آن‌ها ندارد. اما تجربه‌ی اعضای کنگره و آموزه‌های بنیان‌گذار آن، جناب مهندس دژاکام، نشان داده که مصرف دخانیات، به‌ویژه در دوران پس از درمان، می‌تواند زمینه‌ساز بازگشت به مصرف مواد شود و مانعی جدی در مسیر رسیدن به آرامش و تعادل باشد.
در کنگره ۶۰، ما آموخته‌ایم که رهایی واقعی، تنها زمانی محقق می‌شود که تمامی بندهای وابستگی گسسته شوند؛ چه آن بند، مواد مخدر باشد و چه سیگار یا قلیان. روش درمانی DST نه‌تنها برای ترک مواد، بلکه برای درمان کامل مصرف دخانیات نیز به‌کار گرفته می‌شود. این روش، با تکیه بر تدریجی بودن درمان و جایگزینی تدریجی نیکوتین طبیعی بدن، به فرد کمک می‌کند تا بدون فشار و عوارض، به آرامی به سمت رهایی کامل حرکت کند.
مسئله‌ی مهم دیگری که در این دستور جلسه مورد توجه است، فرهنگ‌سازی در جامعه می‌باشد. امروز مصرف ویپ و قلیان در میان نوجوانان و جوانان به‌عنوان یک سرگرمی یا مد تلقی می‌شود، در حالی که آثار مخرب آن‌ها بر سلامت جسمی و روانی، کمتر از مواد مخدر نیست. بنابراین، رسالت ما تنها درمان نیست، بلکه آگاه‌سازی و آموزش برای پیشگیری نیز بخش مهمی از مسیر ما در کنگره ۶۰ محسوب می‌شود.
در پایان، باید گفت که دستور جلسه‌ی این هفته فرصتی ارزشمند است برای بازنگری در میزان وابستگی خود به دخانیات، و تأملی دوباره در مسیر رهایی. رهایی کامل، نه‌تنها آزادی از مواد، بلکه آزادی از هرگونه وابستگی است؛ و این همان معنای واقعی تعادل و آرامشی است که در کنگره ۶۰ به دنبال آن هستیم.

با احترام همسفر مهران