مالک همان است که رقم می زند

مشارکت همسفران در برداشت از سی دی غیب
همسفر اعظم
دو دیدگاه متفاوت در زندگی وجود دارد. یکی این است که انسان فکر می‌کند برای کارهایش همیشه باید خودش برنامه‌ریزی کند، گویی که تنهاست و باید در هستی حرکت کند تا به اهدافش برسد. دیدگاه دوم این است که انسان در جهان تنها نیست و در صور پنهان، قدرت مطلقی وجود دارد که هستی را آفریده و شناخت کامل از آن دارد. این قدرت از شناخت ما بالاتر است و برنامه‌ای خاص برای ما در نظر گرفته است.
این دیدگاه زمانی در ما شکل می‌گیرد که جهان‌بینی خود را ارتقا دهیم. در آیه «یؤمنون بالغیب» آمده است که پرهیزکاران و کسانی که به رستگاری می‌رسند، افرادی هستند که خوبی می‌کنند، نماز به پا می‌دارند و به وجود قادر مطلق و نیروی بزرگتری که ما را رهنمود می‌کند، ایمان دارند.
زمانی که به ایمان مطلق برسیم، همه‌ی اعضای هستی برای ما مهم خواهند بود. به عنوان مثال، چرا درمان اعتیاد کشف نشده است؟ زیرا نیروی مافوق اینگونه رقم زده است. به غیر از ما، سیستم و ساختار دیگری وجود دارد. اگر به ایمان داشته باشیم، به اتفاقاتی که می‌افتد اعتقاد خواهیم داشت. آفرینش به تلاش و حس ما نمره می‌دهد و جایگاه ما بر اساس خواست، تقدیر و فرمان الهی رقم زده می‌شود.
در کل، یک طرف ما هستیم و طرف دیگر، قدرت مطلق که به عنوان یک نگرش و جهان‌بینی مطرح می‌شود. در هر کاری، باید تمرکز را بر روی تلاش خود بگذاریم و آن را در آرامش کامل و بدون استرس پیش ببریم. اگر کاری انجام نشد، باید بدانیم که به خیر ما بوده است. ما مالک هیچ چیزی نیستیم و مالک واقعی همان است که سرنوشت ما را رقم می‌زند و جایگاه‌مان را مشخص می‌کند. در نهایت، بندگی یعنی شکرگزاری از خداوند

همسفر بهاره
انسان معمولاً فکر می‌کند که باید همیشه خودش برنامه‌ریزی کند، گویی در زندگی هیچ چیزی جز خودش وجود ندارد و باید به سمت خواسته‌هایش حرکت کند. او جهان را از دیدگاهی می‌بیند که ابزاری است برای شناسایی و حل مشکلات خود تا به آرزوهایش برسد؛ مانند درس خواندن، عشق، موفقیت در کار و... . همچنین، با استفاده از این جهان‌بینی، سعی می‌کند رویاهایش را به واقعیت تبدیل کند.استاد امین می‌فرماید: "من به این نکته توجه نمی‌کردم که در تفکر خود تنها بوده ام . درست است که افرادی در کنارم بودند، اما نگاه من انفرادی بود. احساس نمی‌کردم که صور پنهان یا تصویر بزرگ‌تری در جهان وجود دارد. من نمی‌دیدم که قدرت مطلقی وجود دارد و به این فکر نمی‌کردم که آیا این قدرت مطلق که مرا آفریده، برنامه‌ای برای من دارد یا نه. در اینجا بود که متوجه شدم تفاوت بین انسان‌هایی که در آرامش قرار دارند و  توکل می‌کنند، چقدر زیاد است. توکل زمانی پیش می‌آید که ما فکر کنیم که یک قضیه وجود دارد، که  از خودت بزرگ‌تر و نیرومندتر که به آن فکر می‌کنی، وجود دارد. اما من این کار را انجام نمی‌دادم و ترس‌ هایم بیشتر و عمیق‌تر می‌شد و دلتنگی‌ ام افزایش می‌یافت. کسانی که فکر می‌کنند فقط خودشان هستند، هنوز به درجه ایمان نرسیده‌اند و همیشه در حال ترس، اضطراب و جنگ با خودشان هستند. آن‌ها نگرانند که مبادا شکست بخورند و زمان را از دست بدهند. در کلام الله آمده است که اگر موفقیت نصیبتان شد، زیاد خوشحال نشوید و برعکس، اگر چیزی را از دست دادید، زیاد ناراحت نشوید. کسانی که ایمان و توکل را پیدا می‌کنند، باید نوع نگاهشان از خودشان فراتر برود و به انسان‌ها اهمیت دهند. زیرا می‌فهمند که یک بازیگر در این صحنه هستند و اگر بازی خوب نباشد و شکست بخورند، خودشان نیز در آن شکست سهیم‌ اند. آقای مهندس می‌گوید اگر دست‌های آسمانی کنار برود، انسان ظرف چند هفته خودش را به نابودی می‌کشاند. اگر القای آسمانی نباشد، انسان خودش را نابود می‌کند. ما مالک هیچ چیزی نیستیم و اگر بخواهیم مالک آن باشیم و آن را تصاحب کنیم، در گرفتاری می‌افتیم. مالک واقعی همان است که آن نقشه را ریخته است. درخواست و تقدیر الهی خواسته ماست و یادگیری تقدیر تلاش ماست. و فرمان را قدرت مطلق تعیین می کنند به عنوان یک نگرش در جهان‌بینی، باید این موضوع را در نظر داشته باشیم تا کیفیت زندگی‌ مان بهتر شود. این نگرش باعث می‌شود انسان از تقلا های اضافی عبور کند و تمرکز خود را بر روی چیزهای بهتر و درست‌تر بگذارد. با این رویکرد، می‌توانیم به آرامش بیشتری دست یابیم و انرژی‌ مان را صرف اهداف معنادار کنیم. این تغییر در نگرش می‌تواند به ما کمک کند تا زندگی‌ مان را با کیفیت‌ تر و هدفمندتر پیش ببریم.

منبع :سی دی غیب استاد امین
ویراستاری :همسفر بهاره نگهبان سایت کنگره ۶۰
همسفران نمایندگی کیش