قلم به دست میگیرم و این دلنوشته را در بهترین لحظه زندگیم مینویسم.
اول از آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر میکنم و بعد هم از راهنمای خوبم خانم پریسا و تمام خدمتگزاران شعبه ایران که من را برای رسیدن به رهایی از بند افکار منفی و تاریکی یاری کردند.
کنگره علاوه بر رهایی مسافرم چیزهای زیادی را رایگان در اختیار من گذاشت، توانستم با آموزشهایی که از این مکان و اعضای آن دریافت میکنم از گذرگاه های سخت زندگی عبور و مشکلات زندگیام را به مرور زمان حل کنم. نعمت دیگری که موفق به دریافت آن شدم این بود که اجازهی ورود به لژیون سردار را گرفتم. با پرداخت هر مبلغی از تعهد توانستم به حال خوش و آرامش برسم، موفق به کنترل خشم بشوم؛ چون بهترین راه کنترل خشم، بخشش است. چه در مادیات و چه در زندگی اجتماعی.
موضوع دستور جلسه این هفته این بود که در استحکام ستونهای مالی و علمی کنگره من چه کردم؟
این دستور جلسه من را با خودم روبهرو کرد که من و مسافرم در روز اول ورودمان به کنگره با مشکلات فراوان و فکری آلوده و جسمی بیمار وارد کنگره شدیم و روز اول چیزی از ما دریافت نکردند؛ ولی من باید خودم این را حساب کتاب کنم که وظیفه من در قبال دریافت این همه نعمتهای کنگره چه هست؟ با این وجود هرچه کمک مالی و خدمت میکنم بیشتر بدهکار این سیستم میشوم؛ چون هیچوقت این سیستم بدهکار کسی نمیماند. دوست دارم برای جبران گوشهای از این همه خوشی، غیر از خدمت، هم کمک مالی داشته باشم و هم کمک علمی و پیام زیبای کنگره را به انسانهای دردمند بیرون از کنگره به خوبی برسانم.
نویسنده: همسفر فاطمه صالحی رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم)
تایپ: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم) رابط خبری
عکاس: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران
- تعداد بازدید از این مطلب :
130