«هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمیکند». در عنوان این وادی از کلمه باید استفاده شده است، این به مثابه آن است که هر کس باید خودش به فکر خودش باشد و مسئولیت کارها و امور خود را به عهده بگیرد. در صورت بروز مشکل یا اشتباه، تقصیر یا به عبارتی ناکامی خود را به گردن دیگران نیندازد و در واقع، خودش را مسئول کارهایش بداند و بهمحض بروز مشکل، با شناخت و علم بر توانمندیهایش، سعی در خلق و ظهور راهکارهایی در جهت حل مشکلات خود نماید.
البته در این مسیر نمیتوان منکر همفکری دیگران یا اعضای خانواده شد، اما باید بهخاطر داشته باشیم که خداوند باریتعالی، انسان را موجودی دارای اختیار آفرید تا در مسیر زندگی، راه درست را از نادرست تشخیص دهد. از طرفی اگر ما در مشکلاتمان منتظر امداد و یاری دیگران باشیم و خود هیچ اقدامی نکنیم، تبدیل به انسانی ضعیف و بدون اعتمادبهنفس میشویم که همیشه در زندگی، خود را بر سر دو راهی میبیند.
پس باید خودمان اقدام به حل مسائل و مشکلات زندگیمان کنیم و مسئولیت انتخابهایمان را بپذیریم؛ چرا که این، آغاز مسیر رشد و تکامل در زندگی است.
نویسنده: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهاردهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
274