باید مسئولیت زندگی خودم را بپذیرم

سیزدهمین جلسه‌ از دور دوم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی ارم، با استادی راهنمای محترم مسافر محمد، نگهبانی مسافر حامد و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه: وادی سوم و تاثیر آن روی من  روز سه شنبه ششم خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد. خلاصه سخنان استاد:        سلام دوستان محمد هستم یک مسافر. 

ازنگهبان جلسه سپاسگزارم که به من فرصت داد تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. خدا را شکر می‌کنم که امروز این افتخار را پیدا کردم در این شعبه حضور داشته باشم. کلام سردار با این شعبه بسیار همخوانی دارد: ساکنین آباد ویرانه ها را آباد می کنند. خدمت گزاران اینجا واقعاً  ویرانه‌ را آباد کردند. لحظه ای که وارد این شعبه شدم، باورم نمی‌شد، روزی برسد که این شعبه به چنین مکان زیبایی تبدیل شود. به همه عزیزانی که در احیای این مکان نقش داشتند خدا قوت عرض می کنم. امیدوارم مسافران زیادی در این شعبه به رهایی و درمان برسند.اما درمورد دستور جلسه، وادی سوم و تاثیر آن روی من. باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.

این وادی به ما امید می‌دهد اگر می‌خواهیم قدم در مسیر تغییر بگذاریم، اگر می‌خواهیم حرکتی را شروع کنیم، باید مسئولیت زندگی‌ خود را بپذیریم. ما اگر در این مسیر درست حرکت کنیم و وادی‌ها را کاربردی کنیم، به آرامش، و حال خوش، و به تعادل می‌رسیم.
من اگر درگیر مواد بودم، یا در هر جایگاه و شرایطی بودم.  لطف خدا شامل حالم بوده است، اگر درگیر اعتیاد شده‌ام، اگر وضعیت مالی مناسبی ندارم، اگر دوستانم بیشتر از من پیشرفت کردند، باید بپذیرم که نتیجه تصمیمات اشتباهی بوده است که خودم گرفته‌ام. بذرهایی کاشته‌ام که به این نتایج تلخ رسیده‌ام.  من مصرف کننده شدم، دیگران مقصر نبودند، من بودم که انتخاب کردم. ما محصولی را برداشت می‌کنیم که قبلا بذر آن را کاشتیم. گندم بکاریم گندم درو می‌کنیم. جو بکاریم جو درو می‌کنیم. باید بپذیرم که هر مشکلی دارم خودم مقصر بودم و خودم هم می‌توانم حل کنم. اگر من با جان و دل مسئولیت کارهایم را بپذیرم، نیمی از راه را رفته‌ام.  بپذیرم که اشتباه از جانب خودم بوده است. زمانی که به‌جای نارضایتی و شکایت، شکرگزار باشم، آن وقت مسیر و راه نجات برایم باز می‌شود. و در این مسیر هم باید حرکت کنم و تلاش کنم و از این فرصتی به من داده شده به خوبی استفاده کنم. قدر کنگره را بدانم. به این درک برسم که این صندلی که  نشسته‌ام، حاصل زحمات انسانهای زیادی است. خدمت گزاران کنگره، راهنماها، مرزبانان، همه تلاش کردند تا این فضا فراهم شود. تا من در کمال آرامش در این جلسه باشم و آموزش ببینم و به رهایی و درمان برسم. هیچ موجودی بیهوده خلق نشده است. حضرت موسی در مسیر کوه طور کرمی را دید. گفت خدایا این کرم را چرا آفریدی. خداوند فرمود، ای موسی قبل از تو کرم از من پرسید: خدایا موسی را برای چه آفریدی؟ نه تنها هیچ کدام از ما بیهوده نیستیم بلکه فرصت ها و نعمت هایی که به ما داده می‌شود نیز بیهوده نیست. این صندلی که به من داده شده بیهوده نیست. بنابراین باید شکرگزار باشم. با پذیرش مسئولیت زندگی خودم و گوش به فرمان راهنما بودن، جسم و روان خودم را بازسازی کنم. من هم می‌توانم مثل آن‌هایی که از تاریکی رها شدند و این شعبه را ساختند، در مسیر نور حرکت کنم. صور آشکار و صور پنهان خودم را آباد کنم، زندگی خانواده‌ام را آباد کنم، به رهایی و درمان برسم و به دیگران خدمت کنم. امیدوارم همه ما از این فرصتی ‌که در مسیر زندگی‌ ما قرار گرفته است بخوبی استفاده کنیم، آموزش بگیریم و در زندگی کاربردی کنیم.
از اینکه به  صحبت های من توجه کردید سپاسگذارم.

عکس : مرزبان خبری 

ثایپ و بارگذاری : مسافر محمد