باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند. اینجا کلمهی باید نقش کلیدی دارد و نشان میدهد که این امری لازم و ضروری است و به اصطلاح مو لای درزش نمیرود. این وادی نوید یک شروع تازه و امید به همراه دارد، شروعی که ما را به سوی سلامتی، صلح، آرامش و آسایش رهنمون میکند و این یکی از باارزشترین دستاوردهای این وادی میباشد.
من با مطالعه این وادی به این بینش رسیدم که هر کسی ناجی خود میباشد و برای رسیدن به نقطه امن؛ باید تفکر و کوشش کند تا در مسیر درست قرار بگیرد؛ البته نقش کمک و همدلی دیگران بسیار مهم است. در نهایت ما به این دنیا آمدهایم که روش حل مشکلات را یاد بگیریم و با تفکر کلید حل مسائل غیر قابل حل را پیدا کنیم. مشکلات امروز ما نتیجه انتخابهای غلط میباشد؛ ولی این وادی این نوید را به ما میدهد که خود کرده را تدبیر هست و میتوان با انتخاب و کوشش در راه درست، گذشته را جبران نمود.
واضح است که حل مشکلات به صورت تدریجی و پلهپله میباشد و در کنار تفکر؛ باید صبر و استقامت داشته باشیم. در طی این مسیر گاهی نیروهای منفی ما را از حرکت ناامید میکنند و از ما میخواهند همه چیز را رها کنیم؛ ولی در رها کردن ارزشی نیست و دردی از ما دوا نمیشود. بهتر است که فکر کنیم، از کسی توقع نداشته باشیم و بگوییم درختان ایستاده میمیرند و تا لحظه مرگ تلاش کنیم. این وادی به من گوشزد کرد که همه چیز در زندگی دست خودمان است؛ چون اگر مسئولیت کارها و زندگی را گردن دیگران بیندازیم همیشه کلاهمون پس معرکه است و بهقول معروف، استخوان لای زخم میشود.
انسان باید تواناییها و مسئولیت کار و زندگی خودش را بپذیرد؛ چون رسالت ما آگاهی، حل مسئله و رشد در زندگی میباشد. این وادی در من احساس امید و پذیرش ایجاد کرد، باعث شد من پذیرای مشکلات و مسائل زندگی باشم و در فکر راهحلی برای رسیدن به کمال و نیروی مطلق باشم؛ البته در این راه از کسانی که داری بینش و تفکر سالم هستند استفاده میکنم، به امید رهایی همه انسانهای در بند.
نویسنده: همسفر آذر رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر شهربانو رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون یازدهم) دبیر سایت
همسفران شعبه شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
122