درونمان پر از فریادهای خاموش بود

با سلام خدمت همراهان همیشگی سایت پردیس؛ این هفته با دستورجلسه وادی سوم و تاثیر آن روی من در خدمت مرزبان محترم همسفر معصومه هستیم و از صحبت‌های آنان آموزش می‌گیریم، اکنون شما را به خواندن این گفت‌و‌گوی دلنشین و زیبا دعوت می‌نماییم.

همسفر معصومه به همراه مسافر محراب با تخریب 5 سال وارد کنگره شدند آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیره خوراکی، با متد درمان DST و داروی درمانOT به لطف خدا و راهنمایی راهنما مسافر کیان ۲ سال و ۵ ماه و ۹ روز است که آزاد و رها شده‌اند، راهنمای همسفر، ایجنت همسفر مبینا و رشته ورزشی همسفر بدمینتون و رشته ورزشی مسافر بدمینتون.

در این مدت که خدمت مرزبانی را به عهده گرفتید چه آموزش‌هایی برایتان به همراه داشته است؟
باعث شد نظم بیشتری وارد زندگیمان بشود، مسئولیت‌پذیری را عمیق‌تر یاد بگیرم و بفهمم که خدمت به دیگران چقدر می‌تواند درونی‌ترین لایه‌های وجودم رو رشد بدهد، و چگونه با عشق و محبت در خدمت دیگران باشم و در کنار آنها رشد و آموزش را تجربه کنم.

در وادی سوم گفته می‌شود “هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند”. آیا این جمله به معنای خودخواهی یا نادیده گرفتن دیگران است؟
خیر به معنای نادیده گرفتن و خودخواهی نیست بلکه به معنای مسئولیت پذیری فرد است؛ یعنی اگر کسی بخواهد تغییر کند، خودش باید برای خودش فکر کند و تصمیم بگیرد و اقدام کند، در واقع این وادی به ما می‌خواهد بگوید که هیچ کس، به اندازه خود ما نمی‌تواند مشکلات ما را حل کند.

نقش پذیرش مسئولیت در وادی سوم چیست؟ چگونه مسئولیت‌پذیری می‌تواند به ما در تفکر بهتر در مورد خود کمک کند؟
پذیرش مسئولیت یعنی درک کنیم که شرایط فعلی زندگی من نتیجه انتخاب‌ها و رفتارهای خودم است نه دیگران، وقتی این مسئولیت را بپذیرم نه کسی را سرزنش می‌کنم و منتظر کمک بیرونی هم نمی‌مانم بلکه از درون خودم شروع می‌کنم به ساختن و این پذیرش نشان بلوغ فکری و آغاز حرکت از تاریکی به سوی نور است. مسئولیت پذیری باعث می‌شود به درون خودم نگاه کنم و ببینم چه نقش و چه تاثیراتی در اتفاقات زندگی‌ام داشته‌ام و به جای اینکه از واقعیت فرار کنم با خود واقعیم رو به رو می شوم که این باعث رشد خودشناسی و تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر می‌شود.

دنور شدن خودتان و پهلوان شدن مسافرتان در زندگی شخصیتان چه تاثیری داشته است؟
قبل از کنگره اگر کسی زندگیمان را از بیرون نگاه می‌کرد شاید فقط ظاهرش رو می دید خانه‌ای ساکت، لبخندهای نصف و نیمه و آدم‌هایی که وانمود می‌کردند همه چیز خوب است اما درونمان پر از فریادهای خاموش بود و پر از گریه هایی بود که هیچ کس نمی‌دید تا روزی که کنگره وارد زندگیمان شد نه فقط برای مسافرم بلکه برای نجات هر دوی ما، اما الان با پهلوان شدن مسافرم و دنور شدن خودم خانه‌‌ی ما خانه‌ای شده پر از صداقت، امید، آرامش، بازگشت اعتماد مثل طلوع دوباره ی خورشید.

در آخر اگر صحبتی هست بفرمایید؟
کنگره ۶۰ فقط جایی برای درمان نیست مدرسه‌ای است برای زندگی، آنچه از درونش می آموزیم می‌تواند ستون‌های زندگی ما را بسازد از اقتصاد خانواده تا امیدواری به آینده‌ای بهتر. خدا را هزار مرتبه شکر که در این مسیر قرار گرفتم از راهنمای عزیزم بی‌نهایت سپاسگزارم و تشکر از شما بابت خدمت و زحماتی که در سایت انجام  می‌دهید. ان‌شالله زیر سایه ی قدرت مطلق همیشه سالم و سلامت باشید.

تهیه مصاحبه: همسفر مینا رهجوی خانم مبینا (لژیون سوم)
ارسال: نگهبان سایت خانم فاطمه راهنما تازه واردین
همسفران نمایندگی پردیس