چهاردهمین جلسه از دوره چهلم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی صائب تبریزی با استادی مسافر نیما، نگهبانی مسافر سالار و دبیری مسافر ابوذر با دستور جلسه « وادی سوم و تاثیر آن روی من » روز یکشنبه ۴ خرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ برگزار شد.

سخنان استاد:
از نگهبان جلسه و ایجنت محترم، راهنما و خودم تشکر میکنم که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم، آموزش ببینم و خدمت کنم.
خدا را شاکرم که با این سیستم آشنا شدم و اکنون هم در جمع شما آموزش میبینم. در وادی سوم آمده است: «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمیکند.»
به نظر من، کلمه «باید» تکلیف ما را روشن میکند.
پیش از این، هر مشکلی که در زندگی داشتم، اوضاع نابسامان دیگران را مقصر میدانستم، نه خودم. عالم و آدم را مقصر میشناختم و حتی یک درصد تقصیر را متوجه خودم نمیکردم. در حالی که مشکلاتی که داشتم، نتیجه انتخابهای خودم بود. مسیری را که خودم انتخاب کرده بودم، مرا به اینجا رسانده بود. میخواستم به سمت شمال بروم، اما به سمت جنوب میرفتم و در این راه، خودم را تخریب میکردم. با این حال، انتظار داشتم دیگران مشکلاتم را حل کنند؛ اما این واقعاً امکانپذیر نیست. اولین قدمی که این وادی به من آموخت، این بود:
اول باید مسئولیت را بپذیری و قبول کنی که مقصر اصلی خودت هستی. پس از آن، میتوانی از دیگران کمک بخواهی.

تا زمانی که تغییر نکنی و نخواهی، حتی راهنما هم نمیتواند کمکی بکند. نود درصد مشکلات ما ناشی از خودمان است. در سفر جونز، وقتی با مسائل جسمانی روبهرو میشوم، میفهمم که خودم آنها را ایجاد کردهام؛ چون در گذشته رعایت نکردهام. هیچکس به اندازه خود انسان از جسمش آگاه نیست. اطرافیان فقط میتوانند حدس بزنند، اما درک کامل ندارند. این خودم هستم که باید تصمیم بگیرم و راه حل مشکلاتم را پیدا کنم.
وقتی به اینجا آمدم، همه را مقصر میدانستم، اما این وادی به من آموخت که تا وقتی خودت نخواهی مسیرت را تغییر دهی و انتظار بیجا از اطرافیان داشتهباشی، معجزهای رخ نمیدهد. معجزه زمانی اتفاق میافتد که اشتباهاتت را بپذیری. باید تلاش کنی تا قدمهایت را اصلاح کنی و از کمک اطرافیان نیز بهره ببری. همانطور که آقای مهندس میفرمایند: «اگر در مسیر درست باشی، نیروهای مثبت و الهی تو را یاری میکنند تا به راه راست بازگردی.»
تایپ متن: همسفر حسین
خدمتگزار سایت: مسافر هادی
- تعداد بازدید از این مطلب :
137