پیدا کردن راه حل است که باعث پیشرفت انسان می شود

جلسه چهارم از دوره چهل و چهارم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه همسفران و مسافران شعبه دانیال اهواز با استادی همسفر جعفر، نگهبانی مسافر حجت و دبیری همسفر محمد با دستور جلسه وادی سوم و تاثیر آن روی من. در روز یکشنبه مورخ  4 خرداد 1404 راس ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان جعفر هستم همسفر، تشکر  میکنم از ایجنت محترم، گروه مرزبانی، نگهبان جلسه و همچنین راهنمای عزیزم آقا ابوالفضل که این فرصت را در اختیار من گذاشت که این جا حضور داشته باشم  آموزش بگیرم و خدمت کنم. من از اینکه همیشه توی جمع قرار بگیرم و صحبت کنم به نحوی فرار می کردم و هیچ یک از مسئولیت ها رو به گردن نمی گرفتم ولی دلایلی هم داشت که قبلا نمی دانستم، با آموزش‌هایی که توی کنگره دیدم متوجه ی آن مشکل هایی که درخودم بود شدم در واقع این است که با مسئولیت گرفتن آدم پیشرفت  می‌کند و گاهی ما از این مسئولیت فرار می‌کنیم وخودمان راهم گول می زنیم به عناوین مختلف، منتها وقتی که من مسئولیتی رو می‌پذیرم چه از کوچک ترین مسئولیت که بردن زباله  در ساعت مشخص شده بیرون از خانه باشد و یا رعایت بهداشت فردی باشد مثل مسواک زدن و خواب مناسب تا برسد به مسئولیت های بزرگ تر مثلِ ازدواج کردن و بچه دارشدن، همه و همه باعث پیشرفت انسان می شود و در هر جایگاهی انسان سختی هایش را متقبل می شود ولی در نهایت باعث ارتقای من جعفر میشود و خوشبختانه با آموزش هایی که توی کنگره هست در واقع ما یاد می‌گیریم در یک محیط اَمن که چطور بتوانیم با مسائل برخورد کنیم.

وادی سوم بیان میکند: بایستی دانست که در واقع هیچ کس به اندازه خود انسان به خویشتن  خویش فکر نمی کند به تعبیر آقای مهندس ما یک مسافر هستیم در واقع به همین شکل هم هست که از زمان تولد تا زمان مرگ سفری آغاز کردیم و درطول سفر یک سری انسان هایی کنار ما هستند و ما هم همسفرانی را داریم و حالا در مقاطع مختلف و در زمان های مختلف که یک سری درکوتاه مدت و یک سری در بلند مدت مانند خانواده و دوستان  در طول زندگی ما را همراهی می کنند منتها واقعیت این است که ما در واقع اون بار اصلی روی دوش خودمان است و ما این سفر رو به تنهایی طی می کنیم درست است که کسانی به ما کمک می کنند در مسائل مختلف اما در نهایت این من هستم که باید این سفر را طی کنم و در واقع بتوانم  این سفر رو به سلامت طی کنم. به تعبیر استاد امین ،ما مثل اَبَر کامپیوتری می مانیم که حالا من چه استفاده‌ ای از این اَبَر کامپیوتر میکنم این به خود من بستگی  دارد به اندازه یک دستگاه ویدیو سی دی بیام از این استفاده کنم یا نه من بتوانم در ابعاد مختلف از آن استفاده کنم و پیشرفت کنم و پیشرفت کردن در جهت ارزش ها مانند یک ورزشکار هست که  روی مشکلات  جسم و نقاط ضعف خودش  کار بکند این است که در ابعاد مختلف من بتوانم خودم را به آن جایگاه مناسب  و متناسب برسانم و اگر بخواهم روی چند موضوع کار کنم و یک سری موضوعات را کنار بگذارم این امکان پذیر نیست و در نهایت باعث عدم تعادل می‌شود.

یکی از دغدغه‌های ذهنی من این بود که چرا همیشه یک سری مشکلات پیش می‌آیند و چرا در چنین شرایطی قرار می‌گیرم و یا چرا باید این سختی‌ها را تحمل کنم. و در کنگره یاد گرفتم که چگونه با این سختی ها رو به روبشوم  بتوانم راه حلی برای آنها پیدا کنم و پیدا کردن راه حل است که باعث پیشرفت انسان می شود. مثالی که آقای مهندس  بیان می‌کنند، دانش آموزی که به مدرسه می رود و معلم از او آزمون می گیرد برای این است که آن دانش آموز بتواند آن مسائل را حل كند و به کلاس و مرتبه بالاتر برسد. حال در مواقع مشکل من می توانم خداوند و یا اطرافیانم را مقصر بدانم، و این باعث می شود كه طلبكار باشم وحال خودم بد شود در صورتی که می‌توان از زوایای دیگر به آن نگاه کرد و بگویم اگر در حال حاضر در شرایطی هستم و با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنم، که می تواند بیماری یا مشكلات اقتصادی باشد به گذشته ی من برمی گردد که چه تصمیم هایی در گذشته گرفته بوده ام  حالا ممکن است این تصمیم ها براثر نا آگاهی بوده باشه یا آگاهانه، این درختی بوده که من آن را کاشته بودم  وسالها نگهداری کردم و به آن انرژی دادم و آب یاری كردم و طبیعی است که از ثمره ی آن برداشت کنم. و حالا در هر شرایطی که هست ما میتوانیم بگوییم که پشت این سد بایستیم و این بهانه را بیاوریم، یا این که بگوییم من این مشکلات را  دارم و تسلیم بشوم و هیچ چاره ای نیست و در واقع هیچ کاری نکنم ولی میشود هم گفت چاره ای هست و در واقع میشود کاری کرد و من می توانم آهسته آهسته شروع کنم به حل مشکلات با آموزشی که می گیرم و تفکری که دارم به اون جایگاهی برسم که بتوانم مشکلات خودم رو به آرومی حل کنم و در واقع به آن صلح و آرامش برسم و خود من هستم که باید بتوانم مسائل رو حل کنم.

یکی از بستگان نزدیک ما چند سال پیش دچار یک بیماری شد خانمی جوان و دارای دو فرزند بودن که به بیماری سرطان حنجره مبتلا شد ایشان رو جراحی كردند، شیمی درمانی شدند و بعد تکلم خودشون رو از دست دادند و همون اوایل کرونا بود با اون شرایط حساس کرونا هم گرفتند و با مشکلات روحی و روانی بسیار زیادی مواجه شدند. به مرور زمان یک مقدار شرایطشون بهتر شد و با کنگره آشنا شدند شر‌وع  به آموزش گرفتن کردند و روی تفکر خودشون کار كردند و کسی که تابه حال ورزش نمی کرد شروع کرد به ورزش کردن و آرام آرام به دو میدانی رفتند در چندین مسابقه شرکت کردند، چند رکورد در مسابقات دو و میدانی به جا گذاشتند و همین هفته گذشته در  دوره بیست و یک روزه نیمه ماراتون  حدود ۴۵۰ کیلو متر را دویدند و اسم خود را در کتاب رکوردها ثبت کردند. این انسان می‌توانست در نا امیدی بماند و انتظار  مرگ را برای خود انتخاب کند اما با قدرت اختیار توانست امیدوار باشد آموزش بگیرد و با تلاش و حرکت توانست شرایط خویش را تغییر دهد و به نظر من یک الگو هستند. ممنون که به سخنان من گوش دادید.
 

گروه سایت نمایندگی دانیال اهواز

عکس و تایپ : مسافر محسن - لژیون یکم

ارسال خبر: همسفر ابوالفضل