هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند

مشارکت همسفر معصومه

باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، ما با شروع زندگی در این وادی برای خود آغازی تازه داریم ،آغازی که ما را به سلامتی، صلح، آرامش و آسایش برساند و این امر میسر نخواهد بود به جز اینکه خودمان کلید مسیر اصلی راه خود را پیدا کنیم .

برای حل هر مشکل بیشترین بار، بر دوش خودمان می‌باشد و خود ما بایستی بیشترین تفکر و کوشش را برای حل آن بنماییم و مسئولیت کار خود را بر عهده بگیریم .

ما هرگز نمی‌توانیم منکر یاری رساندن، همدردی، کمک و یاری سايرين یا اعضای خانواده باشیم؛ ولی باید به این نکته توجه کنیم که وظیفه حل مشکلات بر عهده خود ما است؛ زیرا قدم به حیات گذاشته‌ایم تا روش حل مشکلات را بیاموزیم.

اگر دچار مشکلات جسمی، روحی، روانی، عاطفی، اقتصادی و...هستیم مفهومش این است که در گذشته درست عمل نکرده‌ایم و بذر خوبی نکاشتیم.

حالا چه باید کرد؟
۱-  بگوییم این سرنوشت ما است خداوند اینگونه سرنوشت ما را رقم زده است .
۲- مقصر پدر و مادر است که با یک ژن معیوب مرا به دنیا آورده است.
۳- مقصر زمین و آسمان است که مرا مجبور کرده تا پا به هستی بگذارم .

برای خروج از مشکلات، بن‌بست و حرکت به طرف آسایش و آرامش و سلامتی، بایستی نیروهای خود را و همچنین نیروهای تخریبی و بازدارنده را کاملا بشناسیم و مراقب شیطان باشیم که ما را به ویرانه تبدیل نکند .

به طور خلاصه می‌توان به این نتیجه رسید که:
۱- کلیه مسئولیت کار و زندگی و مشکلات خود را بپذیریم.
۲- کليه سختی‌های آن را با دل و جان بپذیریم .
۳- سعی کنیم با تمام توان، مسائل را با تفکر و تدبیر حل نماییم .
۴- سعی کنیم از نظر انسان‌های صالح استفاده کنیم ولی تصمیم نهایی را خودمان بگیریم.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر نسرین لژیون (دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر عطیه رهجوی راهنما همسفر زهرا لژیون (سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیروان