شیطان با القای افکار دلسوزانه قصد دارد روح و جان ما را شکار کند

به نام قدرت مطلق الله

وادی سوم، باید دانست که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. در این وادی، کلمه‌ها با «باید» شروع می‌شوند. شروع زندگی در این وادی، آغازی است که ما را به سلامتی، صلح، آرامش و آسایش می‌رساند. وقتی به طبیعت نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که همه چیز در حال تغییر و تحول است. ما باید مسیر اصلی راه را پیدا کنیم،
یا باید بدانیم که اگر خود جستجو نکنیم، حتی با همراهی کاوشگران ماهر هم نمی‌توانیم به موضوع واقعی برسیم.به این نتیجه رسیدیم که در حل مشکلات خود، نقش برتر بر عهده خودمان است. اگر تصور کنیم که دیگران باید مشکلات ما را حل کنند، در اشتباهیم.
باید بدانیم که بیش‌ترین بار بر دوش ماست و باید با تفکر و تلاش، کلید مشکل‌های غیرقابل حل را بیابیم. مسئولیت این کار، تنها بر عهده خود ما است؛ هرچند می‌توانیم از کمک دیگران بهره‌مند شویم، اما نقش اول را خودمان داریم، چون برای یادگیری حل مسائل، متولد شده‌ایم.
پس باید با تدبیر، کوشش و امید، در جهت پیدا کردن راه‌حل‌ها تلاش کنیم. اگر امروز با مشکلات جسمی، روحی، روانی، عاطفی یا اقتصادی روبرو هستیم، باید درک کنیم که این دشواری‌ها نتیجه کنترل‌ناپذیر بودن برخی عوامل یا اشتباهات گذشته است. این مشکلات مانند بذرهایی هستند که خودمان در گذشته کاشته‌ایم و امروز باید منتظر میوه‌های آن‌ها باشیم؛ پس طبیعی است که با گیاهان تلخ و زهرآگین مواجه شویم.
در برابر این مشکلات، باید بدانیم که هر انسانی در درون خودش فکر می‌کند و باید در حل مسائل، با تدبیر و آرامش عمل کند. ممکن است برخی مشکلات، مانند بیماری‌هایی که در ژن‌هایمان است، خارج از کنترل ما باشند؛ اما باید بدانیم که می‌توان با استقامت و تلاش، بر آن‌ها غلبه کرد. نباید امید را از دست داد، چون پایان شب سیه، سپید است.
برای رهایی از بن‌بست‌ها و حرکت به سوی آرامش و سلامتی، باید نیروهای مثبت خود را تقویت کنیم و نیروهای منفی و تخریبی را بشناسیم. گاهی، شیطان با القای افکار دلسوزانه، قصد دارد روح و جان ما را شکار کند و ویرانه‌هایی در مسیر زندگی‌مان بنا نهد. نیروهای منفی، انسان‌های منفی و وسوسه‌های آن‌ها، ما را در باتلاق ناامیدی غرق می‌کنند و باید مراقب این القائات باشیم.
ما باید به گونه‌ای عمل کنیم که مادیات در خدمت ما باشد، نه اینکه ما در خدمت آن‌ها قرار بگیریم. نباید از هیچ‌کسی یا چیزی انتظار زیادی داشته باشیم، بلکه باید با تلاش و امیدواری، زندگی را با انگیزه ادامه دهیم؛ همان‌طور که درخت‌ها تا لحظه مرگ، استوار می‌مانند و از تلاش دست نمی‌کشند.
باید سدها و موانع را یکی پس از دیگری پشت سر بگذاریم، و برای برداشتن هر مانعی، عقل حکم می‌کند که آرام و دور از تشنج و شتاب عمل کنیم. نردبانی که بالا رفته‌ایم، باید به آرامی و با استعداد کامل، بپذیریم و پیوسته با تدبیر مسائل را حل کنیم. در این مسیر، از نظر و مشورت انسان‌های صالح استفاده کنیم، اما تصمیم نهایی را خودمان بگیریم.

نگارش: مسافر حمیدرضا ل۷
تایپ: مسافر محمد ل۴
تنظیم و ارسال: مسافر جواد ل۱۴

مسافران نمایندگی سهروردی اصفهان