جشن سومین سال رهایی مسافر حامد در نمایندگی پرستار

دومین جلسه از دور سی و نهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره 60 نمایندگی پرستار به استادی دیده ‌بان محترم آقای محمد صداقت، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه (قضاوت و جهالت و تولد سه سال رهایی مسافر حامد) روز شنبه  2 شهریور ماه سال جاری راس ساعت 17 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد: 

سلام دوستان محمد صادق هستم یک مسافر

خیلی خوشحالم که امروز در این جایگاه هستم و می‌توانم در کنار این دو عزیز خدمت کنم به نگهبان و دبیر جایگاه جدیدشان تبریک می‌گویم. داشتم به این موضوع فکر می‌کردم که پول دادن جهت خرید آب معدنی برای هر جلسه در مدت زمان یک سال مبلغ زیادی را صرفه‌جویی می‌کند که می‌توان با گذاشتن یک پارچ آب از این هزینه‌ها جلوگیری کنیم و پول آن را به سبد بی اندازیم.

راجع به دستور جلسه قضاوت و جهالت باید بگویم که قضاوت نکردن کار بسیار سختی است و من از زاویه‌ای دیگر به آن نگاه می‌کنم یعنی اینکه نسبت به موضوعات علم خودم را زیاد می‌کنم که با جهالت قضاوت نکنم اگر هم می‌خواهم این کار را انجام بدهم با دانش باشد. آقای علی اشکذری همیشه می‌گوید برای این‌که دروغ نگوییم راستش را باید بگوییم این خیلی ساده است ولی یک راه‌کار است.

حالا چه کارکنیم که ما در قضاوت، جهالت نکنیم. باید راجع به آن موضوع دانش و آگاهی پیدا کنیم. من راجع به پدرم، مادرم، همسایه‌ها و... قضاوت می‌کنم کسانی که الان آن‌ها را نمی‌شناسم... مثلاً چرا فلانی ماشینش را فروخت خودم قضاوت می‌کنم در ذهنم حکم هم صادر می‌کنم حتی به بقیه هم می‌گویم.

شاید بنده خدا ماشینش را فروخته رفته خانه خریده چرا قضاوت الکی می‌کنم وقتی‌که می‌گویم بروم تحقیق کنم یعنی بروم از فلانی بپرسم که ماشینت را فروختی می‌گوید بله فروختم  خانه خریده‌ام در این صورت علم من راجع به فروختن ماشین آن شخص بالا می رود و بعدازآن قضاوت بی‌جا نمی‌کنم هر کس هم که پرسید چرا ماشینش را فروخته می‌گویم به این دلیل که خواسته خانه بخرد.

ذهن من دائم از صبح در حال قضاوت کردن است صبحانه خوردن، مزه پنیر یا هر چیز دیگر ای این باعث از دست دادن انرژی می‌شود و بهترین راه این بود که علم آن را پیدا کنم مثلاً چایی باید چقدر شیرین باشد وقتی این موضوع را متوجه شدید دیگر معیاری برای سنجیدن ندارید و متوجه علم آن یک لیوان چایی می‌شوید.

باید یاد بگیرم که راجع به کنگره و هم لژیونی خودم حتی خانواده خودم هم قضاوت نکنم. انسان موجودی است که اگر حرفی به او زده بشود شاید در ظاهر نسبت به آن بی‌تفاوت باشد ولی بعد می‌رود راجع به آن مسئله فکر می‌کند. اگر راجع به یک مسئله خاص از فردی سؤال پرسیدیم و در جواب به ما گفت که به شما ربطی ندارد می‌رویم و راجع به آن قضیه فکر می‌کنیم و علم خودمان را افزایش می‌دهیم و متوجه می‌شویم که نباید راجع به مسائل شخصی افراد فضولی کنیم.

انسان شبیه به یک کهکشان می‌ماند و واقعاً گسترده، پیچیده و باعظمت است و  فقط همین اطلاعات سطحی را از خودش می داند پس چطور می تواند راجع به افراد دیگر نظر بدهد و بگوید که همه خصوصیات آن‌ها را می شناسد. پس بهتر است که قضاوت نکنیم.

در مورد قسمت دوم دستور جلسه تولد ۳ سال رهایی حامد عزیز است. حامد در سفری که انجام داد بسیار تغییر کرد و با این حامد فعلی بسیار متفاوت بود و این هم به این دلیل بود که خواسته داشت و در کنگره ماند. حضور و پافشاری کردن حامد در خدمت کردن و این‌که دوست دارد خوب‌تر بشود و خدمت بکند باعث شده که امروز شال مشاوره تازه واردین بر گردنش باشد هنوز جواب امتحانات نیامده ولی من امیدوارم و دعا می‌کنم که تمامی بچه‌هایی که امتحان‌ داده‌اند قبول بشوند.

من این روز را به حامد عزیز و همسفر خوبش و به استاد خودم آقای تراب خانی تبریک میگویم و برایش آرزوی موفقیت دارم. به آقای امین دژاکام و همچنین آقای مهندس حسین دژاکام تبریک میگویم؛ و در آخر از عزیزان خواهش می‌کنم که تا چهارشنبه فرم‌های مرزبانی را به انتشارات تحویل بدهند. از این‌که به صحبت‌های من گوش دادید سپاس گذارم.

آرزوی مسافر:

 

من آرزو میکنم که کسانی که واقعا خواستار درمان اعتیاد هستند راه کنگراه برایش مشخص بشود و یرای همیشه درمان بشوند.

.