سهمی کوچک در ساختن آرامش

وقتی به کنگره‌۶۰ آمدم، حال روحی‌ خوبی نداشتم، مسافرم درگیر مصرف بود و من پر از اضطراب، استرس و ناامیدی بودم. نمی‌توانستم او را باور کنم چون بارها تصمیم به ترک گرفته بود و موفق نشده بود. اما با ورود به کنگره فهمیدم اینجا فقط برای رهایی مسافر نیست، بلکه برای ساختن دوباره‌ زندگی هر دو نفر است. کم‌کم دریافتم اگر می‌خواهم از آرامش و آموزش‌های کنگره بهره ببرم، باید خودم هم برای حفظ و رشد آن قدمی بردارم. از نظر مالی، سعی کردم حتی اگر توان زیادی نداشتم، باز هم به اندازه‌ توانم مشارکت کنم. باور دارم کمک‌های کوچک، وقتی از دل و با نیت خالص باشند، ارزشمند و اثرگذارند. باید در گل‌ریزان‌ها و برنامه‌های مالی حضور داشته باشیم و دیگر همسفران را هم به مشارکت تشویق کنیم. چون معتقدم اندک‌اندک جمع گردد وانگهی دریا شود.

از نظر علمی هم آموزش‌ها را جدی گرفتم، سی‌دی‌ها را با دقت گوش می‌دادم، یادداشت‌برداری می‌کردم و در مشارکت‌های لژیون فعال بودم. هرجا چیزی را نمی‌فهمیدم دوباره گوش می‌دادم یا از راهنمای عزیزم می‌پرسیدم. به‌مرور فهمیدم این آموزش‌ها فقط برای درمان مسافر نیست، بلکه برای رشد، آگاهی و آرامش خود من هم هست. نگاهم به زندگی تغییر کرد، آرام‌تر شدم و رابطه‌ام با اطرافیانم بهتر شد.

در لژیون، همیشه تلاش کردم همراه و پشتیبان دیگر همسفران باشم. مخصوصاً برای تازه‌واردانی که دلگرمی بیشتری نیاز دارند. تجربه‌ام را با آن‌ها به اشتراک گذاشتم و سعی کردم نشان دهم که این مسیر، مسیر امید و ساختن دوباره است. در مجموع، شاید کار بزرگی نکرده باشم، اما هر کاری که انجام داده‌ام با عشق، علاقه و تعهد بوده است. کنگره به من آرامش، آگاهی و نگاهی تازه به زندگی داده است و من خودم را مسئول می‌دانم که در حد توانم در استحکام پایه‌های مالی و علمی آن سهمی داشته باشم. امیدوارم در ادامه مسیر بتوانم خدمت بیشتری کنم و عضوی مؤثرتر در این خانواده بزرگ باشم.

نگارش: همسفر آزاده رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
ویرایش: رابط خبری همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
عکس: همسفر عسل، رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر مژگان دبیر دوم سایت همسفران
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر