احیای طلایی

کنگره۶۰ یک سازمان دولتی و مردم نهاد است. در واقع کنگره مجموعه‌ای، که از افراد تحت درمان و خانواده‌های آن‌ها تشکیل شده است هم‌چنين مدیریت این مجموعه توسط اعضای آن اداره می‌شود. در مجموع کنگره۶۰ به گونه‌ای طراحی گردیده است که تمامی اعضاء مسئول حفظ و بقا این مجموعه باشند برای این امر مهم نیاز به پایه‌های مالی و علمی بسیار مستحکم می‌باشد. آقای مهندس دژاکام بنیان کنگره۶۰ مدیر توانمند این مجموعه در یکی از صحبت‌های خود در همین رابطه فرمودند:« باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش نمی‌اندیشد» یعنی هیچ‌کس به اندازه خود مسافران و همسفران کنگره۶۰ برای پیش‌برد اهداف جمعیت احیای انسانی فکر نمی‌کند. این ما هستیم که برای مجموعه‌ای که عزیزان ما را از تاریکی اعتیاد نجات داده و جان دوباره به زندگی ما بخشیده‌اند، با تمام وجود برای پیشرفت و گسترش این سازمان مقدس تلاش کنیم.

کنگره، مکانی است که بینش، نگرش، آگاهی و تفکر پوچ را به تفکر سالم تبدیل می‌نماید ویرانی‌های شهر وجودی ما را به آبادانی تبدیل کرده و با یک‌سال آموزش در کنگره، ما یک دوره حیات و احیای طلایی را گذرانده و نفس خود را احیا نموده‌ایم. حال ما مسافران و همسفران چه وظیفه مهمی در قبال این خدمات کنگره که به‌صورت رایگان در اختیار ما قرار داده شده است را خواهیم داشت؟ مطمئناً برای گسترش و پیشرفت یک مجموعه، علاوه بر مدیریت قوی احتیاج به پایه‌های علمی و مالی قوی نیز می‌باشد‌ که محکم نمودن این پایه‌ها نیازمند تلاش تک‌تک اعضا کنگره می‌باشد. در اینجا یک مثلث را در نظر می‌گیریم که یک ضلع آن پایه‌های مالی، یک ضلع پایه‌های علمی و ضلع سوم آن پیشرفت می‌باشد. در حقیقت با دو ستون مهم علمی و مالی که از مهم‌ترین پارامترها می‌باشند، با حرکت درآمدن و جاری بودن، به پیشرفت خواهیم رسید. بنابراین؛ دانستن علم و دانش، نیازمند توانایی هر فرد می‌باشد برای توانایی و توانستن هم نیازمند به سرمایه می‌باشیم. در حقیقت این دو لازم و ملزوم هم‌دیگر می‌باشند و هر کدام از آن‌ها به خودی خود و به تنهایی سودی ندارد و عملکرد مجموعه را کند می‌کند در نهایت به رکود و سکون می‌رسیم. 

جناب مهندس دژاکام از همان ابتدای امر که این سازمان را برپا نمودند، با تفکر ژرف و دوراندیش خویش، با روشی تدریجی و با آموزش گام‌به‌گام مسافران و همسفران را در این زمینه آموزش دادند و خودشان بهترین الگو برای ما می باشند. حال نوبت ما است تا در وجود خود این دانایی را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم و با اجرایی نمودن فرمان‌ها و آموزش‌های استاد گران‌قدر خود، در استحکام پایه‌های علمی و مالی کنگره مؤثر باشیم. در حقیقت؛ این دستور جلسه تلنگری به افکار ما است. چرا که انسان ذاتا و به‌صورت غریزی و فطری فراموشکار است. ما نباید فراموش کنیم که قبلاً کجا بودیم و الآن با چه حالی ایستاده‌ایم، همه این حال خوش را مدیون و بدهکار کنگره۶۰ می‌باشیم. جناب مهندس با تمام خدمات درخشانی که در این سال‌ها ارائه نمودند، باز هم خود را مدیون و بدهکار کنگره می‌دانند؛ پس ما که شاگردان ایشان می باشیم و در ابتدای راه؛ باید همواره تلاش کنیم تا حداقل ذره‌ای از خدماتی را که کنگره به رایگان در اختیار ما قرار داده است را جبران کنیم.

این دستور جلسه؛ برای استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره من چه کرده‌ام؟ به ما می‌فهماند که بیدار باش و تلنگر در ما ایجاد می‌کند که تا به‌حال چه کرده‌ای و به‌عنوان یک بازیگر در این مجموعه که در سفر اول یا سفر دوم می‌باشیم آیا نقش خود را ایفا کرده‌ایم؟ آیا قدمی در راستای استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره برداشته‌ایم یا نه؟ هر کدام از اعضا با وجدان بیدار خود باید به این سؤال‌ها پاسخ‌گو باشد. برای این منظور باید یک جهاد مالی و علمی گسترده به راه بیندازیم در زمره انسان‌های بخشنده قرار بگیریم؛ چون اگر علمی داریم تا زمانی‌که آن علم را منتقل نکرده‌ایم، صاحب آن علم نیستیم و اگر نتوانیم آن علم را منتقل کنیم به فرموده آقای مهندس،« آن علم را حمل می‌کنیم و متعلق به من نیست.» در بخش پایه‌های مالی نیز به‌راحتی این امر میسر شده در لژیون سردار به هدف می‌رسیم؛ پس همه ما می‌توانیم به اندازه توان خود در این زمینه فعال باشیم این ما می‌باشیم که می‌توانیم، خواسته‌های خود را به داشته‌ها تبدیل کنیم. دیگران کاشتند ما خوردیم، حال نوبت ما است تا این زنجیره را ادامه دهیم در احیای انسان‌های دیگر نقش مؤثری ایفا کنیم.

نویسنده: راهنمای تازه واردین همسفر خدیجه( لژیون دوم)

ویراستار: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم)

رابط خبری: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون دوم)

عکاس: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم)

ارسال: همسفر منیژه رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون ششم)

همسفران نمایندگی اسلامشهر