بخشش، نوعی قدردانی است

همه درد و رنج بشر به علت دانش‌های کشف نشده است. عدم شناخت و آگاهی صحیح نسبت به‌صورت مسئله اعتیاد و تعریف غلط، جهان را گمراه کرده است و پدیده‌ای به نام اعتیاد به‌وجود آمد که تبعات سنگین و گاه غیرقابل‌جبران برای انسان، خانواده‌ها و جامعه داشته است؛ به‌خصوص که امروز انواع مخدرهای صناعی شیمیایی و آمار جمعی و سنتی مصرف‌کنندگان این مواد ویرانگر نیز بر کسی پوشیده نمانده است. حمد و سپاس خداوند را که درمان یکی از مهلک‌ترین بیماری‌های بشری با تحقیق، کاهش، تلاش علمی و عملی دانشمند توانا، محقق و حکیمی به نام مهندس حسین دژاکام از دیدگاهی عمیق، کشف و خلق شد. در مورد دستور جلسه «در استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره من چه کرده‌ام؟»؛ باید گفت در این دیالوگ یک سؤالی پرسیده شده است که من چه کرده‌ام؟ نپرسیده که دیگران چه کرده‌اند یا ما چه کرده‌ایم؟ در حقیقت با طرح این سؤال به من می‌فهماند بیدارباش که در کجا هستی؟ تا به حال چه کرده‌ای؟ در کجای کار قرار داری؟ آیا در این مجموعه یک تماشاچی هستی یا یک بازیگر؟ من همسفر یا مسافر با قدری تفکر بیندیشم که در قبال این‌همه خدمات که در کنگره 60 براي من و اعضای خانواده‌ام شده است، چه کرده‌ام؟

با خودم صادق باشم و ببینم آیا در قسمت مالی و علمی، حرکتی که هرچند هم کوچک باشد انجام داده‌ام؟ آقای مهندس بارها فرموده‌اند: کنگره ۶۰ به هیچ‌کسی چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ علمی محتاج نیست؛ ولی من که درون کنگره هستم باید از خودم بپرسم در مدت ۳ سال، برای پیشبرد اهداف کنگره چه کرده‌ام؟ وقتی‌که با یک مصرف‌کننده در ارتباط بودم و غرق در ناامیدی، ترس، عدم اعتمادبه‌نفس بودم؛ هر کاری که از دستم برمی‌آمد حاضر بودم آن را انجام دهم که از این وضعیت نابسامان و به‌هم‌ریخته خارج شوم و زندگیمان سرشار از آرامش و محبت شود؛ اما بی‌فایده بود؛ در صورتی که فقط در کنگره ۶۰ به این خواسته‌هایم رسیدم. کنگره بهترین‌ها را به من هدیه کرد و راهی بود که خداوند مهربان و بزرگ سر راهم قرارداد؛ بنابراین باید همیشه قدردان آن باشم؛ یک راه قدردانی کردن، حمایت از قانون یازدهم در حد توان است که فقط سعی کنم تمیزترین پولی را که دارم در سبد بیندازم و با این کار به خودم احترام می‌گذارم. هیچ‌کس به‌اندازه خود مسافران و همسفران نمی‌تواند به فکر تحقق و پیشبرد اهداف کنگره ۶۰ باشد‌. ما باید به فکر خود و کنگره باشیم. آقای مهندس دژاکام می‌فرمایند: آهنگ فلوت‌زن را کسی که پول می‌دهد تعیین می‌کند؛ همه‌ ما انسان‌ها توانایی‌هایی داریم که آن‌ها را گم‌کرده‌ایم؛ قوی‌ترین نیروها در ما ذخیره‌شده است فقط باید بخواهیم و در جهتش حرکت کنیم و اگر پیشرفتی نداریم برای این است که ایمان و اعتقاد نداریم. ما باید سعی کنیم این غذا برای آیندگان هم بماند تا استفاده کنند.

اگر بنده امروز در این مکان مقدس قرار دارم و دارای تفکری نسبتاً سالم، جسمی تندرست، مسافری که از سلامتی کامل برخوردار است و فرزندانی سالم که دوباره لبخند بر روی لب‌های آن‌ها نشسته است؛ به خاطر وجود چنین مکانی می‌باشد که با عشق و محبت بناشده است. روزی که من با انبوهی از غم و ناامیدی وارد کنگره شدم؛ در واقع ازلحاظ مالی تخریب زیادی به علت مصرف‌کننده بودن مسافرم به ما واردشده بود که اگر این سیستم از من درخواست هزینه‌ای داشت؛ پولی برای پرداخت آن نداشتم و نمی‌دانم آن‌وقت چه بر سر زندگی و خانواده‌ام می‌آمد؟ قطع به‌یقین زندگی‌مان از هم گسیخته می‌شد. در روزهای نخست اطلاعی نداشتم که این هزینه‌ها از کجا تأمین می‌شود؛ ولی وقتی وارد لژیون شدم راهنمای بزرگوارم یکی‌یکی مسائل را آموزش دادند و فرمودند تمام هزینه‌های این مجموعه توسط خود اعضای کنگره ۶۰ جمع‌آوری می‌شود. اگر من در خدمت مالی و علمی کنگره، با وجود اینکه به من نیازی ندارد، مشارکتی نداشته باشم؛ چرا‌که کنگره بدون من هم به راه خودش ادامه می‌دهد و این من هستم که به آب‌میوه‌هایی که کنگره در اختیارم گذاشته احتیاج دارم؛ زیرا اگر من مفهوم این دستور جلسه را بفهمم؛ ابتدا پایه‌های مالی و علمی خودم را قوی می‌کنم و آن‌وقت می‌توانم به استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره کمک کنم که این هم خود، باز کمک بزرگی از سوی کنگره به من است.

از استادم آموختم اگر توانایی یک کاری را نداشتی خواسته‌ آن را مانند بذر گندم در دلت بکار تا با تلاش، کوشش و استقامت به آن خواسته‌ موردنظرت برسی. من از همان اوایل که وارد کنگره شدم و آموزش گرفتم؛ خواسته خدمت مالی را در ذهنم و قلبم کاشتم ولی اصلاً وضعیت مالی خوبی نداشتم؛ بنابراین از پس‌اندازهای خیلی کم شروع و در جشن گل‌ریزان شرکت کردم؛ خدا را شکر پس‌انداز کردن را بهتر یاد گرفتم و سعی کردم هر مقدار پولی که داشتم، مقداری از آن را پس‌انداز کنم و کم‌کم سال‌های بعد پول بیشتری برای گل‌ریزان جمع کردم و خدا را شکر سال‌های بعد توانستم عضو لژیون سردار شوم که این کار در برابر لطف خداوند و کنگره، به من و خانواده‌ام هیچ است؛ زیرا من فقط خواسته‌ قوی داشتم که سهم کوچکی در قسمت مالی داشته باشم و خداوند بزرگ منت بر سرم نهاد و لیاقت حضور در لژیون سردار را به من عطا فرمود که باز هم خیر و برکتش به من و خانواده‌ام رسیده و این کار تزکیه و پالایشی است که سود آن تماماً به خودم برمی‌گردد.

کنگره‌ ۶۰ یک سازمان مردم‌نهاد است و تمامی منابع آن توسط خود اعضا تأمین می‌شود. آقای مهندس می‌فرمایند: ما از هیچ ارگانی کمک مالی نمی‌گیریم؛ زیرا همیشه باید روی پای خودمان ایستاده و فقط روی خودمان نه دیگران حساب کنیم. هر شخصی جهت پیشروی در پروسه‌ درمانی خود در طول زمانی ۱۱ ماه، با حساب سرانگشتی که در سال‌های گذشته انجام‌شده بود؛ حدوداً پنجاه تا شصت میلیون تومان هزینه‌بردار است که این هزینه‌ها شامل برق، آب، گاز، تلفن و دیگر امکانات رفاهی و آموزشی است؛ مضافاً بر اینکه تمامی راهنمایان، مرزبانان، دیده‌بانان، ایجنتها و اسیسانت‌ها، به‌اصطلاح دینی، فی سبیل الله و برای عشق به قدرت مطلق و مخلوق او، در این سیستم بدون دریافت هیچگونه هزینه‌ای خدمت می‌کنند.

دلیل مهمی که باید قسمت مالی کنگره 60 قوی باشد؛ انتشار و گسترش آموزش‌های ناب و بی‌پایان این سیستم است تا روزی به جهانیان برسد و انسان‌ها را از بند اعتیاد و جهل رها کند. ازنظر علمی با مشارکت کردن از تجربیات خود، به‌صورت ساده و شیوا و این‌که از بندبند وجودم مطرح می‌شود؛ می‌تواند در نگاه شخص تازه‌وارد که عزم خود را جزم نموده تا برای درمانش نقش به سزایی داشته باشد، مؤثر واقع شود؛ باید تجربیات و خاطرات زیبایم را مکتوب نماییم و آن را گرد آورده و به‌صورت مقاله و یا دلنوشته در اختیار کنگره قرار دهم و یا اگر به زبان انگلیسی مسلط هستم، در جهت پیشبرد اهداف کنگره با مسئولین همکاری نمایم. بر تک‌تک ما اعضا واجب است که در راه کسب علم و حمایت علمی کنگره 60 قدم برداریم؛ هرکس بسته به موقعیت خود می‌تواند گوشه‌ای از کار را بگیرد تا با کمک یکدیگر کنگره را در راه رسیدن به مقصود حمایت کنیم؛ همان‌طور که کنگره ما را در راه رسیدن به هدفمان حمایت کرد. ما نمی‌توانیم علم کنگره را افزایش دهیم ولی می‌توانیم با مطالعه کامل، دقیق و مستمر متون و نوشتارهای کنگره ۶۰، اطلاعات علمی‌مان را بالا ببریم، در آزمون راهنمایی شرکت کنیم و با راهنما شدنمان علم کنگره را انتشار دهیم. در آخر به خاطر وجود پربرکت بزرگ‌مردی به نام آقای مهندس حسین دژاکام و اذن ورودم به این مکان مقدس و بهشتی، خداوند بزرگ را حمد و سپاس می‌گویم؛ همچنین از آقای مهندس، خانواده‌ محترمشان و راهنمای خود کمال قدردانی را دارم و برای همه‌ آن‌ها از خداوند آرزوی سلامتی می‌کنم.

نویسنده: همسفر شریفه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون بیست‌و‌پنجم)
رابط خبری: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون بیست‌و‌پنجم)
عکس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون بیستم)
ویراستاری و ارسال: همسفر پگاه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی