هر کسی دیده‌بان اعمال خود می‌باشد

جلسه دوم از دوره سی و هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی خواجو با استادی؛ دستیار دیده‌بان محترم مسافر امیر، نگهبانی؛ مسافر کریم و دبیری؛ مسافر علیرضا با دستور جلسه: "هفته دیده‌بان" در روز سه‌شنبه مورخ 23 اردیبهشت ماه 1404 رأس ساعت 17 آغاز به‌کار نمود.

سلام دوستان امیر هستم یک مسافر.

اولین حضورم در شعبه خواجو می‌باشد که خدمت شما عزیزان هستم و بابت این استادی بسیار خوشحال هستم، از ایجنت محترم، گروه مرزبانی و همه عزیزانی که اجازه خدمت به من دادند تقدیر و تشکر می‌کنم.
هفته دیده‌بان را به همه اعضای شعبه خواجو تبریک عرض می‌نمایم و امیدوارم که همگی در این هفته بتوانیم آن چیزی که وظیفه‌مان است، را به درستی انجام بدهیم.
همان‌طور که می‌دانید؛ کنگره 60 به‌غیر ازاین‌که در روش‌های درمان اعتیاد و انواع درمان بیماری‌ها مبتکر است، از نظر چیدمان سازمانی و اداری نیز دارای روش‌های منحصر به خود می‌باشد که با دیگر سازمان‌ها به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست.
یکی از این ویژگی‌‌ها تقدیر و تشکر از مسئول قبلی توسط فردی است که جایگزین آن شخص شده است، این قدردانی به‌صورت زبانی، قلبی و تقدیم کادو است؛ این رویه کاملاً برعکس سازمان‌های دیگر می‌باشد، که مسئول جدید بلافاصله پس از انتصاب، زبان به انتقاد از مدیر قبلی می‌نماید.
در چارت سازمانی کنگره، آقای مهندس در رأس و سایر دیده‌بانان مانند یک مجلس شورا عمل می‌کنند، آنان قوانینی را وضع می‌کنند که با رعایت این قوانین اعضای کنگره60 با آرامش در کنار یکدیگر سفر می‌کنند.
در کنگره60 چهار جشن داریم؛ جشن دیده‌بان، جشن ایجنت و مرزبان، جشن راهنما و جشن همسفر. اگر برای سایر اعضا جشنی نداریم به‌ این معنا نیست که جایگاه آن‌ها کم‌ اهمیت است؛ زیرا همه مانند چرخ‌ دنده‌های یک ساعت عمل می‌کنیم، در واقع کنگره به ما آموخته است، قدردان همه چیز و همه کس که نقشی در زندگی ما دارند باشیم.
اگر بخواهم کوچک‌ترین اشاره‌ای به خدمات عزیزان دیده‌بان بنمایم بُعد مسافت زیادی است که طی می‌کنند و اعضای محترم در مشارکت خود اگر اطلاعی از دیگر خدمات ایشان دارند حتما بازگویی نمایند تا افراد تازه‌وارد بدانند برای آسایش آنان عده‌ای به صورت شبانه‌روزی در تلاش می‌باشند.

مراحل تقدیر و تشکر، فقط به‌صورت زبانی، قلبی و عملی کافی نیست، بالاترین تقدیر در کنگره، خدمتگزار شدن است، به‌ویژه خدمت راهنمایی است. به‌نظر من دیده‌بان مصداق بارز آن شعری است که می‌گفت:
"گر مرد رهی میان خون باید رفت  /  از پای فتاده سرنگون باید رفت" 
عمل آن‌ها به دور از هر گونه شعاری این‌گونه است.
در خدمت دیده‌بانی برعکس سایر جایگاه‌های خدمتی که خانواده و کار در اولویت هستند، خدمت نسبت به خانواده و کار در اولویت است و این یک تفاوت اساسی است. ما باید در کنگره آموزش بگیریم که دیده‌بانِ کار‎‌ها، رفتار و کردار خودمان باشیم.
در آخر این هفته را به دیده‌بانان و شما عزیزان تبریک می‌گویم.

تایپ: مسافر مسعود لژیون هجدهم
ویراستار: مسافر ابراهیم لژیون یکم
عکس: مسافر مهدی لژیون هشتم
تنظیم و ارسال: مسافر مرتضی لژیون یکم

نمایندگی خواجو‌