« جهان بینی ۱و۲ »

اولین جلسه از دور دوم از سری کارگاه های آموزشی خصوصی نمایندگی فیروزآباد فارس، ویژه مسافران؛ با استادی مرزبان مسافر اسماعیل، نگهبانی مسافر مهرداد و دبیری مسافر قدرت با دستور جلسه « جهان بینی ۱و۲ » در روز یکشنبه مورخه  ۱۴۰۴٫۲٫۱۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
راجع به هر مسئله‌ای که بخواهیم صحبت کنیم باید اول تعریف آن را بدانیم وقتی که راجع به جهان بینی صحبت می‌کنیم باید بدانیم که جهان‌بینی  یعنی چه؟ جهان بینی یعنی آنچه که ما نسبت جهان هستی، احساس و دریافت و ادراک می‌کنیم.
استاد امین دژاکام که استاد جهان‌بینی در کنگره هستند و نیز جانشین بنیان کنگره هستند. در کنگره یک مثلث درمان داریم که سه ضلع دارد و این سه ضلع شامل: جسم، روان و جهان بینی است که هر کدام از این اضلاع باید به اندازه خودش رشد کند اگر یکی از این سه ضلع رشد کافی نداشته باشد ما به مرحله‌ای که باید برسیم نمی‌رسیم.
ما در کنگره سه سفر داریم: سفر اول، سفر دوم، سفر سوم. برای اینکه بخواهیم یک سفری انجام بدهیم باید مبدأ مشخص باشد و هم مقصد. در سفر اول مبدا را مشخص می کنیم یعنی چه نوع مواد و میزان موادی که مصرف می‌کردیم و سفر را راهنما برنامه ریزی می کند بنابراین مبدأ سفر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. باید سعی کنیم در یک پروسه زمانی مشخص بین ۱۰ تا ۱۱ ماه با روش دی اس تی به پایان سفر اول برسیم یعنی هم مبدا باید مشخص باشد و هم مقصد.
سفر دوم مرحله خود شناسی است و من باید بدانم که انسان دارای دو تا صور است یکی صور آشکار و دیگری صور پنهان. صور آشکار یعنی آنچه که قابل رویت است، یعنی ما می‌بینیم، صور پنهان یعنی چیزی که قابل رویت نیست مثل عقل مثل نفس و غیره.
سه مرحله نفس داریم: نفس اماره که نفس حیوانی هم به آن می گویند. نفس لوامه، که سرزنش کننده است. نفس مطمئنه که به فرمان عقل نزدیک می شویم. در نفس امر کننده هر کاری که دلمان بخواهد انجام می دهیم، مثلاً مصرف مواد. در نفس سرزنش کننده یا همان لوامه؛ انسان بیدار می‌شود، می گوید من این کار را انجام بدهم کار خوبی نیست و اگر کاری انجام بدهیم به اصطلاح  خودمان را سرزنش می‌کنیم مثلا دروغ گفتن یک کار خوبی نیست، دروغ می گوییم و بعد پشیمان می شویم. نفس مطمئنه که همان نفس انسانی است، در این نفس هم تفکر می‌کنیم و هم از تجربه افراد آگاه استفاده می‌کنیم، و هم آموزش‌های لازم را می‌بینیم. در سفر سوم ما می‌خواهیم برسیم به نفس مطمئنه ( که مرحله، از رسیدن به خود تا رسیدن به خداوند است ) یعنی بدونیم از کجا آمده‌ایم و به کجا می‌خواهیم برویم.
هدفمون چیه، مقصدمون چیه؟ خداوند وقتی انسان را آفرید به او قدرت اختیار داد. یعنی ما بر سر یک دوراهی قرار گرفته‌ایم هم می‌توانیم به طرف روشنایی حرکت کنیم هم به طرف تاریکی! وقتی که مصرف مواد را انتخاب کردیم یعنی به طرف تاریکی رفته‌ایم و حالا که در کنگره قرار گرفته ایم یعنی راه روشنایی را انتخاب کرده ایم. امیدوارم همه ما و دوستان در راه روشنایی حرکت کنیم و به آن جایگاهی که جایگاه اصلی خودمان هست برسیم.
ممنونم که به صحبت های من گوش کردید.

خلاصه و تایپ: مسافر جهانپور ( لژیون اول )
ویرایش: مسافر علی ( راهنما )
ارسال: مسافر آرمین ( خدمتگزار سایت )