در اوج تاریکی‌ها، نقطه روشن از نور برای من پیدا شد

سلام دوستان رضا هستم یک مسافر.
امروز این مطلب را با قلبی سرشار از امید می‌نویسم.
این‌که چگونه و چه چیزی باعث شد وارد دنیای اعتیاد شوم را دقیق به‌خاطر ندارم؛ اما می‌دانم به‌صورت تفریحی شروع شد تا روزی که به خود آمدم و دیدم یک مصرف کننده شده‌ام.
هجده سال از عمرم را که می‌توانست بهترین سال‌های زندگیم باشد، در اثر جهل و نادانی تباه شد. قدم در مسیری اشتباه گذاشتم و سال‌ها در دنیای تاریک اعتیاد و در جهنمی که با دستان خود ساختم به سر می‌بردم. خود را از همه جا و همه چیز محروم کرده بودم، از اطرافیان و خانواده فاصله گرفتم، چون؛ دیگران را مقصر مشکلاتم می‌دانستم، تنهایی را بر هر چیزی ترجیح داده بودم. کم‌کم زندگی معنای واقعی خود را از دست داد. از زندگی ناامید شدم. خسته و پشیمان از راه اشتباهی که چندین سال رفته بودم. فکر می‌کردم راهی برای نجاتم وجود ندارد.
در اوج این تاریکی‌ها، نقطه روشن و جرقه‌ای از نور برای من پیدا شد.
پیام کنگره را در فضای مجازی دریافت کردم، تصمیم خود را گرفتم و قدم در مسیر نور و روشنایی گذاشتم. زمانی که وارد این مکان مقدس شدم احساس امنیت و آرامش کردم. گویی نگاه این افراد با بقیه متفاوت بود.
همه همدرد و از جنس خودم بودند. مطمئن شدم که در مسیر درستی قدم گذاشته‌ام.با حس خود راهنمایی انتخاب کردم که حال خوش امروزم را مدیون زحمات ایشان هستم. آموزش‌های ایشان به من انگیزه و قدرت داد تا در برابر مشکلات قوی باشم.تجربیات خود را در اختیار من قرار داد‌ و مسیر را برای من نمایان ساخت. در این مسیر سبز همسرم، همسفر و همراهم شد.سختی‌های مسیر را همراه من، به جان خرید.دلگرمی و قوت قلبی شد تا محکم‌تر قدم بر دارم.مدت دوازده ماه با راهنمایی، راهنمای بزرگوارم سفر کردم و به شکر خدا هم اکنون نزدیک به نه ماه است که از آن زندان تاریک آزاد شده‌ام.سپاسگزار خداوندی هستم که کنگره را در مسیر من قرار داد تا زندگی‌ام بار دیگر برای معنا پیدا کند.از آقای مهندس، خانواده محترم‌شان و راهنمای عزیزم کمال تشکر و قدردانی را دارم.

تنظیم و ارسال: مسافر نوید لژیون بیست و یکم

نمایندگی خواجو