به نظر من وادیها کلید خارج شدن از تاریکیها، ناآگاهیها، جهالت و رسیدن به یک زندگی درست توأم با آرامش و آسایش است. در وادی اول گفته میشود: با تفکر ساختارها آغاز میگردد، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال میرود. به عبارتی وادی اول انسان را به تفکر درباره تمام هستی و محیط پیرامون ما سوق میدهد؛ یعنی در هر تصمیم و برای عملی کردن آن فکر باید تفکر کرد؛ چون با تفکر ساختارها آغاز میگردد. وادی دوم به ما میآموزد که هیچمخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
ما در اثر تفکر غلط یا حرکت در مسیر ضدارزشها برای خودمان مشکلاتی بهوجود آوردهایم و روی ساختار جسم و روان خود تخریبهایی ایجاد کردهایم و در اثر ادامه مسیر ضدارزشها به جایی میرسیم که میگوئیم اصلاً من بیخود به این دنیا آمدهام، به درد هیچ چیز نمیخورم، هیچ ارزشی ندارم یا من هیچ هستم و در آخر توجیح خودمان برای ادامه این مسیر، تسلیم شدن، ناامیدی، ایستادن، حرکت نکردن، تلاش نکردن برای رهایی و رسیدن به سلامتی و از تاریکیها و گذرگاهها عبور کردن است. ما باید بدانیم که برای عبور از مشکلات و تاریکیها بایستی در مسیر درست یا صراط مستقیم قرار بگیریم.
ما باید بدانیم در جهان هستی نیروی عظیم و قدرتمندی بهنام خداوند یا قدرت مطلق وجود دارد که هیچنیرویی برتر از او نیست. ما برای شناخت بهتر هستی و فلسفه وجودی خود و حیات خودمان بایستی با صبر و تفکر در مسیر ارزشها و صراط مستقیم قرار بگیریم و با تکیه بر قدرت خداوند به جایی برسیم که شهامت و لیاقت فرمانروایی به کشور وجودی یا جسم خود را به دست بیاوریم و بدانیم که ما هیچ نیستیم، حتی اگر خودمان به هیچ فکر کنیم. با ایمان تمام میگویم آنچه باور است، محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است.
نویسنده: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر میترا رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرند
- تعداد بازدید از این مطلب :
19