جلسه دوازدهم از دوره بیستم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دهخدا قزوین به استادی همسفر رقیه، نگهبانی همسفر نسرین و دبیری همسفر مرضیه با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد. هیچیک از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۸ اردیبهشتماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند بزرگ را بسیار شاکر هستم بابت فرصتی که به من داد تا در این جایگاه باشم، خدمت کنم و آموزش بگیرم. از ایجنت و مرزبانان شعبه کمال تشکر را دارم. همچنین از راهنمایان شعبه دهخدا و راهنمایان تازهواردین بهخصوص همسفر اعظم و راهنمایم همسفر هاجر تشکر میکنم؛ زیرا هر جایگاهی را که تجربه میکنم مدیون آموزشهای ایشان هستم. دستور جلسه این هفته وادی دوم و تأثیر آن روی من است.
در وادی اول آموختیم که با تفکر ساختارها آغاز میشود؛ یعنی پیش از انجام هر کاری باید به سرانجام و چگونگی آن فکر کنیم. تفکر یک حرکت درونی است که ترسیمکننده رفتارهای بیرونی ما است. زمانی که یک همسفر یا مسافر وارد وادی اول میشود و به آن عمل میکند، چگونگی رفتار خود را ترسیم میکند و به موقعیتهایی که از دست داده است یا اینکه چگونه زندگی خود را باخته است فکر میکند.
در این زمان درون فرد ناامیدی، حس ضعیف بودن و دیگر حسهای منفی ایجاد میشوند و فرد فکر میکند که همه چیز تمام شده است. اینجاست که وادی دوم به کمک رهجو میآید و یادآور میشود که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمیگذارد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. تمام چیزهایی که در حیات هستند برای حیات لازم و ضروری هستند. هیچچیز را در هستی نمیتوانیم پیدا کنیم که خلق شده؛ اما بیهوده باشد. گیاهان، درختان، حیوانات، حتی پشه یا مگسها هم برای هدفی آفریده شدهاند. هیچ چیز در هستی بدون حسابوکتاب نیست چه برسد به انسان که اشرف مخلوقات است و باید در مسیر خلقت و زندگی کارهای مثبت انجام دهد.
درحالیکه که یک مادر پس از زایش فرزند خود، انتظار رشد و بالندگی دارد؛ آیا میتوان تصور کرد که هدف خداوند از خلقت بشر بیهوده و پوچ است؟ بنابراین ممکن است ما تاکنون به آن دانش نرسیده باشیم؛ اما اگر پشت پرده را نگاه کنیم به واقعیت وجودی انسان پی میبریم. همانطور که یک خانم خانهدار کارهای خانه از جمله جارو کردن، شستن، غذا پختن و ... را انجام میدهد تا یک مکان پر از آرامش بسازد، خلقت هم نیازمند انسانهای پرشور و اشتیاق است که همه در راستای ارزشها حرکت کنند و آن را بسازند.
بنابراین اگر همه این وظیفه را درست انجام دهند و در صراط مستقیم باشند، در آسایش هستند و اگر درست انجام ندهند مؤاخذه میشوند. اگر دنبال ضد ارزشها برویم ما را بیچاره میکنند، خانواده، شخصیت و زندگی ما را میگیرند و ما نابود میشویم یا اینکه خود را بهصورت انواع و اقسام بیماریهای جسمی و روانی نشان میدهند. همه ما دارای ارزش هستیم و این خود ما هستیم که حس پوچی و بیارزش بودن را به ذهن خود میرسانیم. این خود انسان است که باید در هر مرحله بداند که با رفتار، گفتار و کردار خود میتواند جایگاه خود را در زندگی به دست آورد.
بنابراین همه از ریز و درشت، از ابتدا تا انتهای عمر دارای نقش و عملکرد خاص خود هستیم. هرکدام از ما نسخه منحصربهفرد از قدرت و تواناییهایی هستیم که خداوند به ما داده است. اگر راجع به چیزی فکر کنیم که بیهوده است این پندار نادرست ما است که نتوانستهایم به هسته درونی یا فلسفه وجودی او پی ببریم.
زمانی که انسان پا به هستی میگذارد، خداوند او را به یک دو راهی هدایت میکند؛ یکی راه تاریکیها و دیگری راه روشناییها است. کسانی که تاریکیها را انتخاب میکنند به نقطهای میرسند که با ناامیدی دست به کارهایی میزنند و به تباهی کشیده میشوند؛ کارهایی که نیروهای منفی و شیطان در وجود انسانها انجام میدهند.
اکنون وادی دوم با پیام زیبای خود ما را در مقابل این نیروها، مجهز و آماده میکند. ما میتوانیم با خواستن و دوری از ضد ارزشها، تکیه کردن به تواناییهای خود و همچنین با کمک نیروهای مافوق از پایینترین نقطه به بالاترین نقطه برسیم؛ یعنی همان فرمان عقل. برای این کار باید بهآرامی سازندگی را در قسمتهای جسم، روان و جهانبینی خود آغاز کنیم و پس از عبور از گذرگاههای سخت تبدیل به انسانی کارآزموده و رها شویم.

مرزبان کشیک: همسفر فاطمه
تایپیست: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
ارسال: همسفر مطهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین
- تعداد بازدید از این مطلب :
171