وادی دوم برای ما روشن میکند که هیچ مخلوقی بیهوده قدم به حیات نگذاشته است، این شامل همه مخلوقات خداوند میشود. هر کس که پا به این جهان گذاشته، وجودش بیدلیل و بیارزش نیست، حتی اگر خودش چنین احساسی داشته باشد. این تفکرات حاصل ناآگاهی ماست.
همه انسانها مشکلات و سختیهایی دارند، باید زیباییها و جنبههای مثبت زندگی را ببینیم و ذهن خود را از افکار منفی، درباره خود و دیگران پاک کنیم. هر چقدر هم که فکر کنیم بیارزشیم، حقیقت این است که ما ارزشمند هستیم. در زندگی، جنگ واقعی جنگی است که بدون سلاح است، جنگ تفکر، جنگ آگاهی، جنگ محبت. زمانی که مشکلات را با تفکر درست حل کنیم، دنیای درون ما تبدیل به شهری آباد میشود. ما انسانها گاهی راه خود را گم کرده و به دنبال چیزهای بیارزش میرویم. در حالی که باید درون خود را جستوجو کنیم، تفکر کنیم و در این راه کوشش کنیم تا تواناییهایمان شکوفا شود.
زمانی که تفکرمان درست شود، از انسانهایی که با هر باد میلرزند فاصله میگیریم. اگر از یک نقطه نوری بتابد، باید با تفکر درست به سمت آن حرکت کنیم، چون نور نماد پیشرفت، خوبی و انسانیت است. حتی در قرآن آمده که هیچکس بیهوده پا به این دنیا نگذاشته است.
و این همه عظمت و فلسفهی زندگی در درون ما نهفته است. اگر تصور کنیم که موجودی به بیهودگی خلق شده، بدانیم که این پندار نادرست ما است.
هر مخلوقی، حتی یک کرم کوچک، فلسفه بزرگی در وجودش دارد، چه برسد به ما انسانها که اشرف مخلوقات هستیم. انسان در ابتدای خلقت، در سر دو راهی روشنایی و تاریکی قرار گرفت. معمولاً انسان برای رسیدن به روشنایی، ابتدا تاریکیها را تجربه میکند.
عبور از تاریکیها و گذر از گذرگاههای سخت، انسان را پخته و آزموده میکند. کسی که از این مسیر عبور کند، به صلح و آرامش واقعی میرسد. ما در این جهان تنها نیستیم و همیشه پشتیبانی از سوی قدرت مطلق وجود دارد، اما جذب حمایت خداوند، قوانینخودش را دارد. اولین شرط آن دوری از ضد ارزشها و حرکت در مسیر ارزشها و صراط مستقیم است.
مثلاً وقتی غیبت نکنیم، دروغ نگوییم و ضدارزشها را کنار بگذاریم، به نور نزدیکتر میشویم و از حمایت قدرت مطلق بهرهمند میشویم. پس به جای اینکه همه چیز را انکار کنیم و بگوییم: این را قبول ندارم، آن را قبول ندارم، بهتر است تفکر کنیم و به فلسفه وجود خود و دیگران احترام بگذاریم. ما به هیچ وجه بیهوده پا به این دنیا نگذاشتهایم، وجود ما پر از معناست؛ باید آن را کشف کنیم و شکوفا سازیم. وادی دوم به ما یادآور میشود که در دل هر ناامیدی، بذری از امید نهفته است. گاهی خودمان را ضعیف میبینیم، اما این فقط پردهای است که باید کنار زده شود.
خداوند هیچ موجودی را بیهدف نیافریده؛ پس ما هم مأموریتی داریم که باید کشفش کنیم. اگر امروز احساس ناامیدی میکنیم، این تنها یک مرحله است، نه پایان راه. هر سختی در مسیر ما، پلی به سوی آبدیده شدن ما است. وادی دوم تأکید میکند که ارزش وجودی ما وابسته به ظاهر یا موفقیتهای ظاهری نیست، بلکه از درون ما سرچشمه میگیرد. تفکر صحیح پلی است که ما را از سرزمین تاریکی به سرزمین نور هدایت میکند، باید یاد بگیریم با صبر، تفکر و امید حرکت کنیم. هر انسانی با هر وضعیتی که دارد، ظرفیت عظیمی برای تغییر و رشد در خود دارد، همین که امروز در کنگره هستیم و سفر میکنیم، نشانه امید و تغییر است. گاهی کافی است یک فکر کوچک مثبت، دریچه بزرگی به روی نور باز کند، ما باید به قدرت درونمان باور داشته باشیم. تفکر، کلید آزادی از زندان افکار منفی است. هرکس میتواند با ایمان به ارزشمندی خود، مسیری نو برای زندگی بسازد. وادی دوم با یک پیام بزرگ تمام میشود: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به حیات نگذاشته است.
منابع: سیدی وادی دوم، کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه
نویسنده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر حدیقه (لژیون چهارم)
ویراستاری: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر حدیقه (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر ماجده رهجوی راهنما همسفر حدیقه (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر حدیقه (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گرگان
- تعداد بازدید از این مطلب :
27