وادی دوم، یک اصل اساسی در درمان

همسفر زهرا✍

وادی دوم به ما یادآوری می‌کند که، هر موجودی از جمله انسان، با هدفی خاص آفریده شده است و دارای ارزش و اهمیت ذاتی است. هر موجودی، با ویژگی‌ها و توانایی‌های منحصربه‌فرد خود، نقشی در چرخه‌ی حیات ایفا می‌کند؛ حتی کوچک‌ترین موجودات نیز در تعادل اکوسیستم نقش دارند. این مفهوم در مورد انسان نیز صدق می‌کند. این وادی به ما انگیزه می‌دهد تا به دنبال هدف خود در زندگی باشیم و از پتانسیل‌های نهفته‌ی خود استفاده کنیم. این جستجو می‌تواند از طریق خودشناسی، تجربه، و آموزش صورت گیرد. درک این که بیهوده آفریده نشده‌ایم، حس مسئولیت‌پذیری را در ما تقویت می‌کند. ما باید از توانایی‌ها و استعدادهای خود برای بهبود زندگی خود و دیگران استفاده کنیم؛ حتی اگر فردی به دلیل مشکلات و چالش‌های زندگی، احساس بی‌ارزشی کند، این وادی به او یادآوری می‌کند که این احساس، واقعیت ندارد. این وادی به ما امید می‌دهد که، می‌توانیم زندگی خود را تغییر دهیم و به پتانسیل‌های خود برسیم؛ اگر در گذشته اشتباهاتی مرتکب شده‌ایم، هنوز فرصت داریم تا زندگی خود را بهبود بخشیم و به هدف خود برسیم. باور به این که بیهوده آفریده نشده‌ایم، به افزایش عزت‌نفس و اعتماد به نفس کمک می‌کند، از طرفی درک هدف زندگی، به ما انگیزه می‌دهد تا برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنیم و از زندگی خود لذت ببریم. در کنگره۶۰، وادی دوم به عنوان یک اصل اساسی در درمان اعتیاد مطرح می‌شود. افراد معتاد اغلب احساس بی‌ارزشی و بیهودگی می‌کنند، این جمله به آنها یادآوری می‌کند که، دارای ارزش ذاتی هستند و می‌توانند زندگی خود را تغییر دهند. با یافتن هدف و معنای جدیدی در زندگی، می‌توانند از شر اعتیاد رهایی یابند.

همسفر اعظم ✍

وقتی انسانی پا به هستی می‌گذارد، خداوند یا قدرت‌مطلق او را بر سر دو راهی قرار می‌دهد. حال می‌خواهد سمت تاریکی‌ها برود یا سمت روشنایی. اصولاً انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند، برای پی‌بردن به عظمت و روشنایی‌ها؛ اما موقعی که در تاریکی‌ها فرو رفت، بایستی از گذرگاه‌های سخت عبور کند و خروج از تاریکی‌ها به این سادگی نیست؛ اگر از این گذرگاه عبور کند، آن موقع تبدیل به انسانی کار آزموده خواهد شد و به صلح و آرامش می‌رسد. هیچ مخلوقی، یعنی هم انسان و هم تمام مخلوقات دیگر بیهوده پا به هستی نگذاشته‌اند. خداوند در خلقت هر موجودی یک حکمت و فلسفه عظیمی داشته است. زندگی کردن و حیات تا جایی ارزشمند است که جناب مهندس می‌فرمایند: «معجزه حیات خود حیات است». از آنجا که همه حالات ما با تفکر آغاز می‌شود، وقتی به ضدارزش‌ها فکر کنیم کم‌کم مسیرمان را گم می‌کنیم تا جایی که گاهی ضدارزش‌ها تبدیل به ارزش می‌شود. ما باید بعد از گذراندن وادی یکم و عملی کردن آن به وادی دوم برسیم، یعنی از تفکر، بعد از آموزش گرفتن می‌توانیم مسیر درست را پیش بگیریم و این به ما کمک می کند، توانایی خودمان را شکل دهیم، ساختار خود را تغییر دهیم و به درجه انسانی برسیم.

همسفر سحر✍

تمام موجودات عالم برای انسان‌ها خلق شده‌اند، خداوند از خلق کوچک‌ترین موجودات هدف داشته است؛ پس چگونه من می‌توانم بگویم من را بیهوده آفریده است. من بعد از فهمیدن و به کار بستن وادی تفکر به وادی دوم رسیدم که می‌گوید: « هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارند و هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. » این وادی به ما می‌گوید: ناامید نباشیم، من بی‌دلیل و بیهوده به این دنیا نیامده‌ام و احساس پوچی و ناامیدی اگر به ما دست دهد به دلیل نبود اعتماد به نفس و تفکرات غلط و حرکت در مسیر ضدارزش‌هاست و درگیر شدن با بیماری‌های جسمی و روانی است، زمانی که انسان خلق شد قدرت مطلق آن را بر سر دوراهی قرار داد که همان تاریکی و ضدارزش‌ها، روشنایی و ارزش‌ها می‌باشد؛ پس اگر ما باور داشته باشیم بیهوده خلق نشده‌ایم در زندگی از آرامش و لذت برخوردار می‌شویم.

نویسنده: همسفران زهرا، اعظم، سحر رهجویان راهنما همسفر لیلا دری (لژیون نهم)
تنظیم و ارسال: همسفر اعظم دبیر سایت
همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک