گروه خانواده - هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارد

سلام دوستان ربابه هستم همسفر

در وادی اول آموختیم ساختارها با تفکر آغاز می‌شوند و بدون تفکر، آنچه هست روبه‌زوال می‌رود. آموختیم قبل از اینکه کاری را انجام دهیم، باید به انجام و چگونگی انجام آن فکر کنیم. یاد گرفتیم که تفکر یک حرکت درونی و ترسیم‌ کننده رفتارهای بیرونی ماست، تفکر حرکت از یک نقطه معلوم برای رسیدن به نقطه نامعلوم است. تفکر مثبت، رفتار مثبت به دنبال دارد و تفکر منفی، رفتار و حال بد را به دنبال دارد. یاد گرفتیم تفکر آغاز خلق است و هر وضعیتی که در زندگی ما به‌وجود می‌آید، نقطه آغاز آن از تفکر ما بوده است. آموختیم برای درمان اعتیاد باید فکر کنیم و نقشه‌ای حساب‌ شده بکشیم که راه بازگشت نداشته باشد.

وادی دوم می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خودمان به هیچ فکر کنیم. زمانی که مصرف‌کننده مواد مخدر درمان خود را شروع می‌کند، ممکن است وقتی به خودش و کارهایی که انجام داده و تخریب‌هایی که به‌وجود آورده و ضربات سنگینی که به خود و اطرافیان وارد کرده فکر کند، احساس ضعف و ناامیدی کند، در این حالت از خدا می‌پرسد چرا مرا خلق کردی؟ چرا من باید بدبخت باشم؟ چگونه می‌توانم ویرانی‌ها را درست کنم؟ زمانی که فرد مصرف‌کننده تصور می‌کند که همه‌ چیز تمام شده و دیگر نمی‌تواند به زندگی برگردد، در مرحله اول به دنبال این توجیه است، برای فرورفتن بیشتر در تاریکی‌ها و تسلیم در مقابل نابودی و عدم تلاش برای نجات خود. رسیدن به این نقطه، درست همان چیزی است که شیطان یا نیروهای منفی و بازدارنده از او می‌خواهند. آرزوی هر حریفی این است که طرف مقابل تسلیم شود؛ بنابراین وادی دوم در این مقطع و برای از بین‌ بردن تفکرات مخرب و بیهوده طرح می‌شود که بدانیم هیچ‌ موجودی بیهوده قدم به حیات نگذاشته است؛ حتی اگر خودش به‌هیچ‌ فکر کند. ناامید بودن یکی از مخرب‌ترین حس‌هایی است که ممکن است وجود داشته باشد.

انسان موجودی نیرومند و قوی است که خداوند به او قدرت و نیروی عظیمی داده و نیروهای منفی می‌دانند که انسان با وجود نیروهای الهی شکست‌ناپذیر است. یقیناً می‌دانند که انسان را نمی‌توان از بیرون شکست داد، به‌همین‌دلیل تمام توانشان را به کار می‌گیرند تا نیروهای درونی انسان را خنثی کنند. ناامیدی یکی از شیوه‌های آن‌هاست، نیروهای منفی با استفاده از ناامیدی، نیروهای درونی انسان را خاموش می‌کنند و اینجاست که انسان دست از تلاش و کوشش برمی‌دارد. حس ناامیدی به‌قدری خطرناک است که می‌تواند انسان را وادار به نابودی خود کند.

وادی دوم با پیام بسیار خوب، ما را در مقابل این نقشه مسلح و آماده می‌کند و به ما می‌گوید: هیچ مخلوقی در جهان هستی بیهوده خلق نشده و همه دارای نقش و عملکرد خاص خودشان هستند و هیچ‌چیز نمی‌تواند جای آن‌ها را بگیرد. هر کدام از ما نسخه‌ای منحصربه‌فرد از قدرت و توانایی هستیم که خداوند این‌ها را به ما داده است. اگر به تمام هستی نگاه کنیم، می‌بینیم امکان ندارد چیزی را پیدا کنیم که بیهوده آفریده شده باشد. اگر به مطالبی هم برسیم و تصور کنیم که چنین است، باز هم باید مطمئن باشیم که این از پندار نادرست ماست؛ چراکه نتوانسته‌ایم به هسته درون یا فلسفه وجودی آن پی ببریم.

سلام دوستان طاهره هستم همسفر

تا زمانی که وارد کنگره نشده بودم، همیشه فکر می‌کردم من بیهوده به دنیا آمده‌ام، باعث دردسر پدر و مادرم هستم و با خود می‌گفتم من که نمی‌توانم مشکل خود را حل کنم، پس چه فایده‌ای دارم؟ تا اینکه به کنگره آمدم و با آموزش‌هایی که گرفتم امید در تمام وجودم رخنه کرد. آموزش‌ها باعث شد که یاد بگیرم نباید به خیلی چیزها فکر کنم؛ زیرا فکر کردن زیاد باعث می‌شود انرژی‌مان را از دست بدهیم و ناامید شویم. یاد گرفتم باید خوب و شاد زندگی کنم، به خودم اهمیت بدهم و مراقب جسمم باشم. ما باید وجود خودمان را پیدا کنیم و بدانیم وجودمان باارزش است، توانایی و قدرت خودمان را بالا ببریم، همیشه امید به زندگی داشته باشیم، باید به جسم خودمان حرکت بدهیم تا در ما تغییر ایجاد شود و وضعیت ما رو به بهبودی برود؛ بنابراین باید تفکر کنیم و به فلسفه وجودی خودمان ارزش و احترام بگذاریم، بدانیم ما بیهوده به دنیا نیامده‌ایم و فلسفه وجودی و خلقت ما بسیار عظیم است.

ما باید توانایی خود را بالا ببریم تا با کوچک‌ترین حرف و مسئله، ناراحت نشویم و روحیه‌مان را از دست ندهیم. گاهی اوقات در جامعه در اثر کوچک‌ترین حرف‌ها و صحبت‌ها درگیری به وجود می‌آید و ما باید آن‌قدر قوی باشیم که زمانی از ما نقد یا انتقادی می‌شود، حتی اگر به نفع ما نباشد یا نادرست باشد، برایمان مهم نباشد و با یک لبخند از آن بگذریم، یعنی باید به وضعیتی خوب، آرام و متعادل برسیم. بعد از تفکر و آموزش، می‌توانیم مسیر درست زندگی‌مان را پیش بگیریم و توانایی خود را دست‌کم نگیریم. اگر دیگران حرفی بزنند یا کاری بکنند، توانایی ما تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرد و آشفته نمی‌شویم. می‌توانیم ساختار جسم خود را تغییر بدهیم، به درجه انسانی برسیم و بهترین راه را انتخاب کنیم.

در این وادی یاد گرفتیم اگر تصاویر ذهنی‌مان، به‌درستی شکل بگیرند، تأثیر شگرفی بر ذهن ما دارند. می‌توانیم به‌آرامی سازندگی در جسم و روان خود ایجاد کنیم. اگر تصاویر اشتباه در ذهنمان شکل بگیرند، ذهن به همان سمت کشیده می‌شود و دقیقاً همان اتفاق رخ می‌دهد. این وادی به جنگ نرم اشاره می‌کند؛ یعنی جنگ محبت تفکر و عقل که می‌توانیم با تفکر و محبت‌ به شخص مقابل، پیروز شویم، این جنگ بین من و باورهای من بود که توانستم به‌وسیله آموزش‌های کنگره مسیر درست را انتخاب کنم. بر اثر ضد ارزش‌ها و خروج از راه مستقیم، توانایی‌های ما دیده نمی‌شود؛ بنابراین باید از این ضد ارزش‌ها دوری کرد و ناامید نشد. اولین شرط برای اینکه نیروهای مافوق به کمک ما بیایند، دوری از ضدارزش‌هایی مانند غیبت، دروغ‌گویی وتجسس است، این ضدارزش‌ها تخریب‌های فراوانی ایجاد می‌کنند و به شکل بیماری‌های جسمی و روانی ظاهر می‌شوند مثل انسانی که دچار بیماری شده و تصور می‌کند همه‌ چیز تمام شده است و دیگر زندگی برایش اهمیت ندارد، این تفکرات و تصورات غلط باعث پیشرفت بیماری و ناامیدی می‌شود. در اینجا باید قدرت مطلق را دست‌کم نگیریم، در راه مستقیم حرکت کنیم و از خداوند کمک بگیریم. همیشه آرامش و امید داشته باشیم و قدرت خداوند را عمیقاً باور کنیم تا به هدفمان برسیم و بدانیم آخر راه نیستیم.

تجربه من از این وادی این است که اهدافم دست‌یافتنی هستند. با امیدواری، سعی و تلاش و زمان دادن به حل مسائل می‌توان به آن‌ها رسید. امیدواری باعث می‌شود که اعتمادبه‌نفسمان بالا برود و فکر بیهوده نکنیم. بدانیم کمترین فایده‌ امیدواری این است که حالمان خوب می‌شود و همیشه زندگی شاد و سالمی خواهیم داشت. با انتخاب صحیح و درست می‌توانیم آینده‌ای روشن پیش رو داشته باشیم.

ویراستاری: رابط خبری همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مهری (لژیون سوم)
ارسال: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر اسماء (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سیرجان