وادی دوم بلافاصله بعد از تفکر آمده است و می‌گوید تمامی موجودات، جمادات، نباتات و ... با برنامه‌ریزی و هدف خلق شده‌اند و هر کدام بسته به ظرفیتشان نسخه جداگانه‌ای دارند. وقتی با این آموزش به دل طبیعت، دریا، کوه و دشت می‌رویم با نگاه نافذ و عمیق به آفریده‌های خداوند توجه و تفکر می‌کنیم در هر جایی از این هستی رد پای خداوند را می‌بینیم و شکرگزاری می‌کنیم.
این وادی ارتباط انسان را با خالق قوی‌تر می‌کند. من خود نیز در این وادی گره داشتم. اگر با کسی مشکلی داشتم یا حتی از حشره‌ای می‌ترسیدم با خودم می‌گفتم به‌راستی هدف خداوند از آفرینش این‌ها چه بوده است؟ آیا برای اذیت کردن و عذاب دادن من در مسیرم قرار گرفته‌اند؟ با ورودم به کنگره و آموزش‌هایی که دریافت کردم متوجه شدم این تفکر و پندار غلطی است که من در پیش گرفتم؛ چرا که من از هسته درونی و فلسفه وجودی آن‌ها هیچ اطلاعی ندارم. کم‌کم شروع به تغییر دیدگاه و افکارم کردم و با سپاس از پروردگار و هستی دیگر شکوه و شکایت نمی‌کنم.
هر کدام از انسان‌ها، این اشرف مخلوقات نیز هدف و رسالتی دارند و همواره بایستی در مسیر بندگی و خدمت به خلق خدا حرکت کنند. من این وادی را بسیار دوست دارم؛ چون همواره به انسان امیدواری می‌دهد و یادآور می‌شود که بایستی در زندگی سعی و تلاش کرده و از سکون و درجازدن پرهیز کند. سکون بر انسان جایز نیست و درجازدن و در کنج عزلت فرورفتن، خیلی آرام او را به سمت نیروهای منفی و تاریکی سوق می‌دهد و در نهایت انسان افسرده و پژمرده می‌شود؛ در نتیجه در بازی زندگی نیروهای منفی پیروز شده و در رسیدن به هدفشان موفق می‌شوند.
حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «بزرگترین گناه ناامیدی و ترس از آینده است.» همچنین آقای مهندس در کتاب «عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود» فرمودند: «انسان همواره حامی و پشتیبان دارد و خداوند او را هیچ‌وقت تنها نمی‌گذارد.» وقتی انسان این مطلب را متوجه می‌شود، دلش قرص می‌شود و دست از ناله‌کردن و ناامیدی بر می‌دارد؛ زیرا انسان مقام انسانی خود را جایی جا گذاشته است و خود بر آن واقف نیست. منظور همان گنج درونی و قابلیت‌ها و توانایی‌های اوست که زیر خروارها افکار منفی دفن شده‌اند.
با تغییر افکار و اندیشه‌های انسان و رفتن در مسیر درست این نیروهای خفته توسط فرمان الهی از خواب بیدار می‌شوند و انسان این موجود شریف کارهای بزرگ انجام می‌دهد. مهم‌ترین قانون زندگی حرکت در مسیر ارزش‌ها و دوری از ضد ارزش‌ها است؛ بنابراین هر یک از ما انسان‌ها برای این که حمایت خداوند را جلب کنیم؛ بایستی در مسیر باشیم و به انسان‌های نیازمند خدمت کنیم تا به آرامش و تعادل نزدیک شویم.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
همواره در زندگیمان هر چه‌قدر تلاش کنیم و در مسیر سازندگی جسم، روح و جهان‌بینی حرکت کنیم از گزند نیروهای منفی در امان خواهیم ماند. ما در کنگره همیشه دعا می‌کنیم و از خداوند می‌خواهیم ما را از دست بزرگترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است پناه دهد؛ چون افکار منفی ما را از زندگی‌کردن و لذت بردن محروم می‌کند؛ اما با تغییر دیدگاه و تفکر می‌توانیم از نیروهای الهی کمک بگیریم و برای لحظه‌به‌لحظه زندگی شکرگزار باشیم.
نویسنده: راهنما همسفر زینب (لژیون دهم)
رابط خبری: همسفر عسل رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دهم)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر خندان (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی لویی پاستور
- تعداد بازدید از این مطلب :
460