کل هستی برمبنای ظرفیت هر موجود تعریف شده است

ظرفیت و مسئولیت دو موضوعی هستند که باید در کنار هم قرار داشته‌‌ باشند. ظرفیت ما انسان‌ها بستگی به میزان آگاهی و دانایی ما دارد. انسان مسئولیت‌پذیر همیشه کاسه ظرفیت خود را پر از آگاهی می‌نماید تا با تفکر، تجربه و آموزش‌هایی که گرفته‌ است مسئولیت خود را به نمایش بگذارد. ظرفیت به معنای ظرف وجودی ما می‌باشد که مقدار و اندازه این ظرف بر اساس میزان و نوع آموزش‌هایی که ما دریافت کرده‌ایم تعیین می‌شود. به هر میزان آموزش‌های جهان‌بینی ما از کیفیت بالاتری برخوردار باشد قطعاً بر روی ظرفیت وجودی ما تأثیر مستقیم خواهد گذاشت؛ اگر ظرفیت ما بالا باشد در قبال مسئولیتی که به ما واگذار شده بهتر عمل خواهیم کرد و مسئولیت‌‌پذیر خواهیم‌‌ بود؛ بنابراین باید ظرفیت وجودی یعنی همان آگاهی و دانایی و جهان‌بینی خود را بالا ببریم.

بعضی وقت‌ها انسان‌ها نمی‌توانند از دایره‌ای که هستند خارج شوند؛ چون اگر خارج شوند به خودشان و اطرافشان تخریب وارد می‌کنند؛ این مسئله نشان از این است که در شخص هنوز آن ظرفیت به وجود نیامده است؛ پس در دایره خودش باقی می‌ماند تا تغییرات در ساختار به وجود آید؛ وقتی این اتفاق افتاد آن‌موقع اجازه خارج شدن به او داده می‌شود. آقای امین در سی‌دی گره مسئولیت می‌فرمایند: «بعضی وقت‌ها مسئولیت‌ها از آن ظرفیتی که من دارم خیلی بیشتر است و من می‌خواهم خدمتی انجام بدهم که در حد آن نیستم؛ یعنی می‌خواهم بیش از آن ظرفیتم در آن خدمت قرار بگیرم و این‌جا است که قبله‌ام را گم می‌کنم». قبله گم کردن به این معنی است که ما هدف و مقصد خود را گم کرده‌ایم؛ قطعاً شخصی که مسیر و مقصد خود را نداند هیچ‌گاه به هدف و خواسته مورد‌ نظر خود نخواهد‌ رسید و در مسیر سردرگم خواهد بود و به انحراف کشیده خواهد شد.

یکی از عامل‌هایی که موجب قبله گم کردن می‌شود عدم آگاهی و اطلاعات نادرست از مسیر می‌باشد و عامل دیگر وجود ظواهر‌ و زرق و برق در مسیر است که باعث انحراف از مسیر درست می‌شود؛ بنابراین برای رسیدن به هدف و به‌دست آوردن نتیجه مطلوب باید ظرفیت وجودی خود را با آموزش‌ها و جهان‌بینی درست پر کنیم و مقصد و هدف خود را قبل از حرکت بشناسیم تا در زمان مناسب و مسیر درست به نتیجه دلخواه دست یابیم.

کل هستی برمبنای ظرفیت هر موجود تعریف شده است؛ یعنی یک شیر از میزان ظرفیت مشخصی برخوردار است، همین‌طور در مورد یک موش. هر‌ کس باید ظرفش آهسته‌آهسته با عملکرد درست دوری از ضد‌ ارزش‌ها، تفکر درست و عمل سالم بزرگ شود؛ اگر شخص این اعمال را اجرا کند می‌تواند در این راه یعنی همان کسب ظرفیت و قبول مسئولیت و در نهایت دوری از قبله گم کردن موفق و پیروز باشد و در‌نهایت به آن حال خوش که هدف کنگره است برسد.

انسان لکنود است؛ یعنی نسبت به رب خودش ناسپاس است و رب خودش را فراموش می‌کند؛ این اتفاق برای ما زمانی است که ما مسئولیت خدمتی را می‌پذیریم و به یک جایگاهی می‌رسیم؛ اما یک مرتبه یادمان می‌رود چه کسی بوده‌ایم و از کجا آمدیم و طرف مقابلمان چه کسی است. مثلاً راهنما می‌شویم و بعد در مقابل راهنمای خود سر تعظیم فرود نمی‌آوریم و این یعنی لکنود بودن؛ یعنی قبله گم کردن؛ یعنی دور افتادن از هدف اصلی که آموزش و خدمت در جهان هستی است.

اگر کسی می‌خواهد ظرفش بزرگتر شود لازم است از خدمت‌های کوچک‌ شروع کنید؛ حتی در زندگی شخصی نیز پذیرش مسئولیت وجود دارد؛ مثلاً اگر فرزندان ما قدرت پذیرش مسئولیت کوچک را داشته باشند زمانی که ظرفشان بزرگتر شود مسئولیت‌های بیشتر و بزرگتر را می‌پذیرند. مسئولیت؛ یعنی پاسخ‌گو بودن؛ وقتی می‌گوییم مسئول ورزش کشور؛ یعنی کسی که در مقابل ورزش کل کشور باید پاسخ‌گو باشد. همه ما در یک مرتبه از نفس قرار داریم و هر کدام از ما به‌واسطه مرتبه‌ای که در آن قرار داریم ظرفیت و گنجایش مشخص برای پذیرش یک مسئولیت را داریم در حقیقت زمانی می‌توانیم بگوییم این مرتبه رشد کرده که یک مسئولیت را بر عهده بگیریم. انسانی که مسئول می‌شود باید فی‌نفسه پاسخ‌گو باشد و جواب‌گو باشد؛ در نتیجه زمانی انسان می‌تواند مسئول باشد که چیزی آموخته باشد باید جواب سوال‌ها را پیدا کرده باشد و فهمیده باشد آن زمان است که می‌تواند در جایگاه مسئول قرار گیرد؛ اگر به کسی مسئولیت داده شود و سوال را بلد نباشد آن انسان قادر به انجام مسئولیت خودش نیست.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ملیحه (عضو لژیون سردار)
رابط خبری و ویراستار: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر ملیحه (عضو لژیون سردار)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر ملیحه (عضو لژیون سردار) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آزادشهر