اگر از مسیر درست منحرف شویم، یعنی قبله را گم کرده‌ایم.

یازدهمین جلسه از دور سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی ارگ کرمان
با استادی مسافر مسلم، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر امین
با دستور جلسه: "ظرفیت، مسئولیت و قبله‌گم‌کردن"
در روز سه‌شنبه، 2 فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، مسلم هستم، یک مسافر.

پیش از هر چیز، از بنیان‌گذار محترم کنگره ۶۰، جناب آقای مهندس دژاکام و خانواده گرامی‌شان، بابت فراهم‌سازی چنین بستری برای رسیدن ما به آرامش، صمیمانه تشکر می‌کنم. همچنین، از ایجنت محترم آقا محسن و راهنمای عزیزم آقا رضا قدردانی می‌کنم که اجازه دادند امروز در این جایگاه خدمت کنم.

دستور جلسه امروز، ظرفیت، مسئولیت و قبله‌گم‌کردن است.
اصولاً، انسان‌ها برای رسیدن به درجات بالاتر زندگی—چه در حوزه‌های مالی و چه معنوی—نیازمند پذیرش مسئولیت هستند. اما پیش از آن، باید ظرفیت لازم برای پذیرش آن مسئولیت را در خود ایجاد کنیم.

ظرفیت یعنی چه؟
ظرفیت یعنی اینکه من، مسلم، از نظر روحی، روانی و جسمی به درجه‌ای از رشد رسیده باشم که بتوانم مسئولیتی که به من سپرده می‌شود را به درستی انجام دهم. باید از خود بپرسیم:
آیا این مسئولیت باعث رشد من می‌شود؟ یا ممکن است مرا زمین‌گیر کند؟

برای مثال، تصور کنید یک دوچرخه حرفه‌ای را به کودکی بدهیم. این کودک هنوز مهارت کافی برای کنترل آن را ندارد و به احتمال زیاد با اولین یا دومین حرکت، زمین می‌خورد؛ هم خودش آسیب می‌بیند و هم به دوچرخه آسیب وارد می‌شود.
در زندگی نیز اگر زودتر از زمان مناسب به جایگاهی برسیم که ظرفیتش را نداریم، ممکن است سقوط کنیم.

مسئولیت بدون ظرفیت، خطرناک است.
فرض کنید شخصی که آموزش و دانایی کافی ندارد، ناگهان به ثروت زیادی دست پیدا کند. اگر این فرد سواد و مهارت لازم برای مدیریت آن را نداشته باشد، احتمالاً دچار مشکلات بزرگی خواهد شد.
یا مثلاً در کنگره، اگر به یک سفر اولی که هنوز در حال درمان است، مسئولیت راهنما شدن داده شود، هم خودش آسیب می‌بیند و هم ممکن است به رهجوهایش آسیب وارد کند. چون هنوز آموزش‌های لازم را دریافت نکرده و به ثبات نرسیده است.

و اما قبله‌گم‌کردن...
قبله، یعنی جهت اصلی و هدف واقعی زندگی.
اگر از مسیر درست منحرف شویم، یعنی قبله را گم کرده‌ایم. این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که گرفتار غرور، عجله یا میل به دیده شدن می‌شویم. در چنین شرایطی، فقط خودمان را می‌بینیم و دچار منیت می‌شویم؛ نتیجه آن، ظلم به خود، دیگران و جایگاهی است که در آن قرار گرفته‌ایم.

به عنوان مثال، کسی که با نیت کمک به مردم وارد رشته پزشکی می‌شود، اما پس از فارغ‌التحصیلی، هدف خود را فراموش می‌کند و تنها به دنبال ثروت و شهرت می‌رود، قبله‌اش را گم کرده است.

خود من هم، زمانی که وارد کنگره شدم، قبله‌ام را گم کرده بودم. اما با آموزش‌هایی که دیدم، آرام‌آرام مسیرم را پیدا کردم. شما دوستان هم اگر در مسیر درست قدم بردارید و هدف‌تان را درست انتخاب کنید، همه‌چیز سر جای خود قرار خواهد گرفت.

جمع‌بندی:
اگر می‌خواهیم به جایگاه‌های بالاتر برسیم، باید ابتدا هدفی والا داشته باشیم، سپس خود را بسازیم، ظرفیت لازم را کسب کنیم، و همواره مراقب باشیم که قبله‌مان را گم نکنیم؛ چرا که راه درست همیشه روشن است.

ممنونم که به صحبت‌هایم گوش دادید.

تایپ:مسافرمعین لژیون دوم 

عکس:مسافرفرزاد لژیون دوم

ویرایش و ارسال:مسافرامیرهادی لژیون دوم