ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)

مشارکت همسفر زهرا:

قبله گم کردن یعنی هدف خود را گم کردن؛ زیرا انسان موجودی است که نسبت به رب خود ناسپاس است و این جمله مخصوص انسان‌هایی است که بعد از رسیدن به یک جایگاه، معبود خود را فراموش می‌کنند. درست مثل انسان‌هایی که با کمک دیگران به یک جایگاه می‌رسند؛ اما بعد از رسیدن به آن جایگاه آن‌ها را دیگر قبول ندارند و پیمانی که با خداوند بسته‌اند را فراموش می‌کنند و به مسیر دیگری می‌روند.

تمام هستی اعم از جامدات، مایعات و گازها بر مبنای ظرفیت تقسیم‌بندی شده است؛ اما به دلیل آن‌که ما دائماً نظاره‌گر آن هستیم برایمان اهمیت چندانی ندارد، حال آن‌که خواص تمام گیاهان، جمادات و حیوانات در وجود انسان نهفته است و این شاهکار خلقت است.

به قول مولانا:
از جمادی مردم و نامی شدم، وز نما مُردم به حیوان سر زدم
مُردم از حیوانی و آدم شدم، پس چه ترسم؟ کی ز مُردن کم شدم؟
حمله دیگر بمیرم از بشر، تا برآرم از ملائک بال و پر

ظرفیت یعنی: ظرف وجودی هر کسی یا چیزی چقدر است؟ ممکن است به اندازه یک انگشت دانه یا به اندازه یک دریا باشد. کسی که ظرفیت یک مدیر دبستان را دارد اگر مدیر دانشگاه شود سرریز می‌شود و تخریب ایجاد می‌کند. داشتن ظرفیت تنها در پول و مقام و جایگاه نیست، حتی سلامتی هم نیازمند ظرفیت است و برای بالا بردن ظرفیت فرد نیازمند زمان، دانش، آگاهی، آموزش و تجربه است و زمانی که ظرفیت بالا می‌رود پذیرش هم به تبع آن بالا می‌رود.

مسئولیت از سؤال می‌آید، کسی که مسئولیتی را بر عهده می‌گیرد باید پاسخگو باشد. به فرض مثال: راهنما مسئول یک لژیون است که از رهجو‌هایی که وارد لژیون شده‌اند چند نفر از آنها به رهایی رسیده‌اند و یا آن‌هایی که به رهایی نرسیده‌اند دلیلش چه بوده است و همین طور رهجو در مقابل راهنما مسئولیتی دارد و این مسئولیت و پذیرش با هم مرتبط است. کسی که ظرفیتش فراهم نشده باشد با مسئولیت دادن به آن شخص، قبله خود را گم می‌کند.

به طور کل هر موجودی با بالا بردن ظرفیتش، می‌تواند مسئولیت بیشتری را بپذیرد، حتی حالات روحی و روانی ما انسان‌ها بسته به ظرفیت و پذیرش می‌تواند این صفات را دارا باشد که به صورت بالقوه در انسان نهفته است.

مسئله حق و ناحق در وجود انسان هر کدام که واقعی‌تر باشد در طول زمان نقاب آن برداشته می‌شود و خود را نشان می‌دهد، ممکن است در بین مردم محبوب و نزد خدا عزیز شود که این شخص به سمت الهامات الهی می‌رود و دو قسم از وجودش یکی می‌شود که همان صور پنهان و آشکار است، در مقابل شخص دیگری می‌خواهد با انواع کلاس‌های کوتاه‌مدت و مواد مخدر خود را ارتقا دهد و این درست مثل مصرف میوه بی‌موقع است. درست است که زود به امیال خود می‌رسد اما ادامه راه برایش دشوار خواهد بود زیرا در قسمت‌های صور پنهان همیشه دچار نقض است؛ چون‌که به آن پتانسیل لازم نرسیده است. این افراد در جسمیت خود نخواسته و نتوانسته‌اند مطالب را درک کنند مانند شخصی که فقط پول و سکه‌های طلا را شمارش می‌کند و خداوند در قسمت دوم آن‌ها، تفکر را برداشته و یا به عبارتی آن‌طور که خودشان خواسته‌اند به آن‌ها داده شده است و این افراد با حرف‌هایشان دیگران را فریب می‌دهند و باید از صور پنهان آن‌ها تشخیص بدهیم که الهی هستند یا شیطانی؛ زیرا در زمان حیات خود به علت الهی بودن تفکراتمان دوست و دشمن را اشتباه می‌گیریم.

مشارکت همسفر مبینا:

اگر به جهان هستی نگاهی بیندازید خواهید دید هر موجودی یک ظرفیت و یک مسئولیتی دارد. درکل خلقت بر همین اساس است که باید ظرفیت‌ها را تعیین کنید که هر موجودی چه ظرفیت و چه مسئولیتی دارد و اینکه چقدر پذیرش دارد که این مسئولیت‌ها را تحمل کند و بپذیرد.

ظرفیت از ظرف می‌آید. خداوند در جهان هستی به هر کس به‌اندازه ظرف او مسئولیت می‌دهد. حال ممکن است ظرف کسی به‌اندازه یک لیوان یا یک استکان باشد و ظرف کسی دیگر به‌اندازه یک دیگ باشد. یا ممکن است ظرف کسی به اندازه‌ای دریاچه باشد و ظرفیت شخص دیگری به اندازه دریا باشد.

کلمه ظرفیت داشتن، همیشه مرا به یاد اینکه ظرفیتِ آموزش داشته باشم می‌اندازد. کلمه ظرفیت داشتن را برای هر چیزی می‌توان استفاده کرد. ظرفیت برای پول، آموزش، سلامتی، کار، مشکلات و چالش‌هایی که در زندگی داریم. به‌طور مثال به کسی چیزی را آموزش می‌دهید و متوجه نمی‌شود و آن را فرا نمی‌گیرد، بدانید که هنوز به این ظرفیت نرسیده است که این آگاهی را دریافت کند؛ چون اگر ظرفیت این آگاهی را داشت سریع آن را می‌پذیرفت و یا اگر کسی با ظرف ُپر نزد استادی برود و خواستار این باشد که استاد چیزی را به او بیاموزد، تا ظرف خود را خالی نکند نمی‌تواند چیزی یاد بگیرد چون ظرفیت او به اندازه آن ظرفی است که پر شده است و اگر چیزی به آن ظرف اضافه شود سرریز می‌شود.

در همه مسائل همین‌طور است؛ اگر ما ظرفیت چیزی را داشته باشیم حتماً رابطه با آن موضوع موفق می‌شویم و پیشرفت می‌کنیم؛ ولی اگر ظرفیت آن را نداشته باشیم ممکن است به خودمان و یا دیگران آسیب وارد کنیم. ما بایستی با کار کردن، کسب کردن علم و آگاهی، تجربه، آموزش و تفکر بتوانیم ذره‌ذره ظرفیت خود را بالا ببریم. وقتی ظرفیت بالا رفت مسئولیت ما هم بالا می‌رود.

مسئولیت از مسئول می‌آید و مسئول کسی است که باید پاسخگو باشد. وقتی ظرفیت بالا رود، پذیرش بالا می‌رود. اگر به هتلی رفته باشید یک مسئولی آنجا حضور دارد که شما را پذیرش می‌کند. در هتل اگر ظرفیت وجود داشته باشد، شما پذیرش می‌شوید و آنجا مدتی اقامت می‌کنید. پس هتل ظرفیت داشته است که شما را پذیرش می‌کنند. پس شما ظرفیت چیزی را در زندگی‌تان دارید که اول او را می‌پذیرید و مسئولیت آن را به عهده می‌گیرید.

اگر ظرفیت شخصی فراهم نشده باشد و شما به او مسئولیت بدهید نمی‌تواند تحمل کند؛ چون ظرفیت آن را نداشته است و قبله خود را گم خواهد کرد. مانند کسانی که به یک ثروت آن‌چنانی می‌رسند و مدت زمان کوتاه آن را از دست می‌دهند؛ چون ظرفیت آن را نداشتند. هر چقدر ظرفیت ما بالا رود، مسئولیت ما بالا می‌رود و هر چقدر پذیرش مسئولیت ما بالا رود، ظرفیت ما بالا می‌رود و این دو معادل هم هستند.

درنتیجه باید در بالا بردن ظرفیت خود اصلاً عجله نکنیم و عجول نباشیم چون این اتفاق باید ذره‌ذره و به‌صورت تدریجی اتفاق بیفتد.

مشارکت همسفر فاطمه:

آقای مهندس در سی دی ظرفیت و مسئولیت می‌فرمایند: قبله گم کردن یعنی کسی که هدفش و معبودش را گم کرده است و این در مورد انسان‌هایی به کار می‌رود که وقتی به یک جایگاه و مقامی می‌رسند معبود خود را هم گم می‌کنند و انسان‌های اطراف خود را دیگر قبول ندارند و خود را برتر از آن‌ها می‌دانند و در جهت تخریب آن‌ها گام‌های زیادی برمی‌دارند. ما انسان‌ها باید ظرفیت جایگاهی را که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم و خودمان را گم نکنیم و حتی برعکس. هر کس که به جایگاهی می‌رسد باید بیشتر تابع قوانین و مقررات باشد. بهترین انسان‌ها خدمت‌گزارترین آن‌ها است.

پنهان‌ترین ویژگی اخلاقی هر فرد ظرفیت او است. باید بفهمیم هر موجودی چه ظرفیتی دارد و هر کس چقدر جنبه‌ی پذیرش اشتباه خود را دارد، در نهایت هر چقدر ظرفیت انسان بالا رود قدرت پذیرش او نیز بالاتر می‌رود. ظرفیت انسان ذره‌ذره بالا می‌رود و این‌طور نیست که کسی بخواهد یک شبه ظرفیت خود را بالا ببرد و انسانی توانمند شود. 

رسیدن به علم و دانش و تجربه و تفکر، تدریجی و پله‌پله بالا می‌رود، برای مثال ما باید ظرفیت یک مسئولیت را داشته باشیم؛ اگر نداشته باشیم آن کار تخریب ایجاد می‌شود، چه رئیس کارخانه باشیم و یا آبدارچی ظرفیت داشتن در تمام سطوح زندگی کاربرد دارد، در پول، آموزش، تدریس و امثال آن‌ها؛ گر کسی ظرفیت پولدار شدن را نداشته باشد تخریب بسیاری ایجاد می‌کند، افراد زیادی را ناراحت می‌کند و در نهایت پول او از دستش می‌رود. بنابراین ظرفیت در مقام، عرفان، معنویت و هم در تحصیل علم است و ما با تلاش خودمان و کمک قدرت مطلق ذره‌ذره آن را بالا می‌بریم.

تایپیست: همسفر طاهر رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی ایران