ظرفیت با عشق، محبت و خدمت به دست می‌آید

ششمین جلسه از دوره دهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی گوجان به استادی همسفر فریبا، نگهبانی همسفر مرضیه و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «ظرفیت و مسؤلیت (قبله گم کردن)» روز دوشنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
یکی‌ از دستور جلسات مهم و بنیادی کنگره۶۰، موضوع ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن است. این سه واژه هر کدام مفاهیم عمیقی دارند که وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند، پیام مهمی را انتقال می‌دهند. ظرفیت به معنای توان، تحمل‌ و گنجایش افراد در مقابل مسائل مختلف مثل قدرت، مال، مقام و دانش است. مسئولیت؛ اگر ظرفیت فردی با مسئولیتی که می‌گیرد، همخوانی نداشته باشد، باعث بروز مشکل می‌شود. پنهانی‌ترین ویژگی اخلاقی انسان، ظرفیت است. ظرفیت هر فردی به مرور زمان مشخص می‌شود. وقتی صبر نداشته باشیم، برای شناخت آدم‌ها در اندازه ظرفیت‌شان اشتباه می‌کنیم. برای رشد و پیشرفت واقعی، باید روی بالا بردن‌ ظرفیت خودمان کار کنیم؛ زیرا بدون ظرفیت، پذيرش مسئولیت باعث آسیب و تخریب می‌شود و انسان را از مسیر درست منحرف کند. قبله گم کردن هم از همین‌جا شروع می‌شود، وقتی مسئولیت می‌پذیریم؛ ولی ظرفیت نداریم، کم‌کم راه و مسیر را گم می‌کنیم و هدف فراموش می‌شود.

طبق صحبت آقای مهندس حسین دژاکام «هر انسانی یک هدف دارد که باید به آن هدف برسد.» اگر در این زمان ازهدف تعیین شده دور شویم، در تمثیل قبله را گم کرده‌ایم. ما مسلمانان به طرف قبله که خانه خدا است، نماز می‌خوانیم، کسی که قبله گم می‌کند، اصطلاحا می‌گویند، قبله را گم کرده؛ یعنی هدف خود و معبود خود را گم کرده است. در مورد انسان‌هایی می‌باشد که اگر به جایی می‌رسند، معبود خود را هم گم می‌کنند. اگر در کنگره۶۰ مسئولیتی را پذیرفتم، نباید دچار منیت و تکبر شوم؛ اگر این‌گونه باشد، هدف اصلی خود را گم می‌کنم و جز تخریب چیزی برای من ندارد. آقای مهندس حسین دژاکام می‌فرماید: «قوانین کنگره‌۶۰ برای همه اعضا ثابت است؛ حتی برای بنیان کنگره هم این‌چنین است و بهترین آدم‌ها خدمت گزارترین آن‌ها است.» باید بدانیم در کنگره۶۰ همه چیز هدفمند است؛ حتی مسئولیت دادن به افراد هم مرحله به مرحله و بر اساس آمادگی آن‌ها انجام می‌شود.

ما باید این را همیشه به یاد داشته باشیم که با چه حال خرابی و خروارها ضد‌ارزشی وارد کنگره شدیم، غرق در تاریکی‌ها بودیم و در جهل، نادانی و ناآگاهی به سر می‌بردیم، فکر می‌کردیم که تمام مشکلات ما از اعتیاد مسافر است، در حالی که ظرفیت ما به تعادل نرسیده بود و به جای اینکه پذيرش مسئولیت نادانی خود را به گردن بگیریم، آن‌ها را تقصیر مسافر، دیگران، خداوند و شانس و اقبال می‌انداختیم و به نوعی قبله را گم کرده بودیم؛ اما در کنگره کم‌کم ظرفیت و نقطه تحمل ما با آموزش‌های صحیح، دانش و علم کنگره به تعادل رسید. حالا ما باید از خودمان سوال بپرسیم که آیا قدردان هستيم؟ آیا ظرفیت تشکر و قدردانی در ما شکل گرفته است؟ آیا توانسته‌ایم، بهای آن را پرداخت کنیم؟ در کنگره؛ ظرفیت هر فرد بر مبنای عشق، محبت و خدمت کردن به دست می‌آید. ما می‌توانیم با مشارکت، خدمت مالی و معنوی، با احترام گذاشتن به‌ تک‌تک جایگاه خدمتگزاران کنگره۶۰ و فرمانبرداری از راهنما این‌گونه قدردان باشیم.

من همسفر یا مسافری که به درمان و رهایی از همه ضدارزش‌ها و از ناآگاهی‌ها به علم، تفکر، دانایی و تعادل دست یافتم، باید این را بدانم و همیشه به پشت سرم نگاه کنم که از کجا به کجا رسیده‌ام. چه کسی بوده‌ام و چه کسی شده‌ام! اگر خدمت یا مسئولیتی به من واگذار شد، آن را بر روی چشم بگذارم و با پندار سالم، رفتار سالم و گفتار سالم به خوبی آن را انجام دهم، به قوانین کنگره پایبند باشم، به جای منیت، حسادت و کینه اندوزی، عشق، ایمان و محبت را سر لوحه کار خود قرار دهم تا قبله را گم نکنم. همیشه باید شکرگزار نعمت‌های خداوند باشیم و در کسب علم و دانش، صراط مستقیم و حقیقت همیشه تلاش کنیم؛ تا قدرت مطلق ما را در هستی، حیات و زندگی یاری‌گر باشد.

مرزبانان کشیک: همسفر مریم و مسافر ابوالقاسم
تایپیست: راهنما ویلیام، همسفر معصومه
عکاس: مرزبان خبری، همسفر سمیه
ارسال: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر فرزانه، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گوجان