دانایی ظرفیت ما را بالا می‌برد

موضوع دستور جلسه این‌هفته ظرفیت، مسئولیت(قبله گم کردن) است. در کنگره به‌درستی معنا و مفهوم هر واژه را فرامی‌گیریم تا بتوانیم نسبت به موضوع آموزش گرفته و به یک دانایی نسبی دست یابیم. ظرفیت؛ یعنی یک ظرف تا چه اندازه گنجایش دارد. مسئولیت، از ریشه سئل به معنای سوال و مسئول یعنی شخصی که مورد سوال قرار می‌گیرد و باید در قبال مسئولیت خود پاسخ‌گو باشد. مسئولیت؛ یعنی وظایفی که بر عهده ما گذاشته شده‌است باید در برابر پرسش‌هایی که در ارتباط با آن مطرح می‌شود، پاسخ‌گو باشیم. پذیرش مسئولیت نیز به‌همین معناست؛ یعنی ظرفیت و تحمل ما برای پذیرفتن آن محدود است.

همه انسان‌ها در زندگی خود دارای مسئولیت‌هایی هستند. اگر فردی هم پیدا شود که به‌ظاهر هیچ مسئولیتی نداشته باشد نباید فکر کنیم بی‌مسئولیت است او نیز مسئول است حداقل مسئولِ مسئولیت خود و شهر عظیم وجودی، بزرگترین و مهمترین مسئولیت هر انسانی است. برای درک بهتر این موضوع، استاد امین در جزوات جهان‌بینی ۱ و ۲ مثال‌هایی چون استخر آب یا شخصی که توانایی فرماندهی یک ارتش ۱۰۰۰ نفری را دارد، می‌زنند. اگر به او ارتش ۱۰۰ نفری بدهند و بگویند این ارتش را اداره کن؛ چرا؟ چون مسئولیتی کمتر از ظرفیت به او داده شده ‌است و این دچار تخریب و بی‌تعادلی می‌شود. بر عکس این موضوع نیز صادق است؛ اگر مسئولیتی بیشتر از ظرفیت به فردی داده شود، باز هم عدم تعادل ایجاد خواهد شد.

در کنگره۶۰ می‌آموزیم که هر فرد موظف است در برابر مسئولیتی که دارد پاسخ‌گو باشد. یکی از مسئولیت‌هایی که به‌واسطه آموزش‌های کنگره به مسافر بازگردانده شد مسئولیت شهر وجودی بود. مسئولیتی که بر اثر اعتیاد به تاراج رفته بود و با انجام یک سفر استاندارد پس از ۱۱ ماه دوباره به مسافر باز می‌گردد. حال به واژه قبله گم کردن می‌رسیم؛ جایی‌که مسئولیت فرد بیش از ظرفیت او می‌شود و از تعادل خارج می‌گردد. این نوعی بی‌تعادلی است که در کنگره۶۰ به آن قبله گم کردن می‌گویند. در کنگره‌۶۰ هر کدام از ما دقیقاً در جایگاهی هستیم که باید باشیم؛ یعنی امکانات، توانایی‌ها و مسئولیت‌هایی که داریم متناسب با ظرفیت‌ ما است. مسئولیتی که در هر بخش به ما داده می‌شود باید با فراهم کردن ظرفیت مناسب همراه باشد در غیراین‌صورت دچار تخریب می‌شویم.

 گاهی اوقات که خداوند چیزی را به ما نمی‌دهد به این دلیل است که ظرفیت آن را نداریم؛ اگر آن جایگاه یا مسئولیت به ما داده شود نخستین آسیبی که وارد می‌شود به خود ما است. در این حالت با کوچکترین تلنگری از کوره در می‌رویم و از تعادل خارج می‌شویم. با قبله گم کردن، از صراط مستقیم خارج می‌شویم. تنها چیزی که ما را به جایگاه اصلی خود هدایت می‌کند صراط مستقیم است؛ یعنی آموزش، تجربه و تفکر. به عبارت دیگر این دانایی است که ظرفیت و نقطه تحمل ما را بالا می‌برد و افزایش می‌دهد تا بتوانیم حامل و مجری خوبی برای مسئولیت‌های خود در کنگره۶۰ باشیم و هر زمان که مورد سوال قرار گرفتیم، پاسخ‌گو باشیم. در پایان از کائنات سپاسگزارم که اذن ورود من به کنگره صادر شد تا بتوانم به آرامی آموزش بگیرم و در مورد انجام هر عملی ابتدا به‌درستی بیندیشم تا کمترین آسیب را ابتدا به خود و سپس به دیگران وارد نمایم.

نویسنده: راهنما همسفر محدثه (لژیون پنجم)
ویراستار: همسفر آزاده رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول) دبیر سایت
عکاس: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین