بنای تمام هستی بر مبنای ظرفیت

آقای مهندس در مورد ظرفیت و مسئولیت می‌فرمایند: «خلقت همان ظرفیت است؛ یعنی تمام هستی بر مبنای ظرفیت تقسیم و بنا شده است». کلمه ظرفیت از ظرف به معنای گنجایش مشتق شده است، ظرفیت برای تعدادی از افراد، کوچک به گنجایش یک ظرف و برای تعدادی، بزرگ به گنجایش دریا تفاوت دارد. ظرفیت انسان‌ها زمانی بالا می‌رود که نقطه تحمل آن‌ها بالا رود که این کار به‌صورت تدریجی و آرام‌آرام طبق وادی نهم صورت می‌گیرد.

مسئولیت از کلمه سئل، سؤال و مسئول می‌آید؛ یعنی کسی که مورد سؤال قرار می‌گيرد و باید در قبال مسئولیت خود پاسخ‌گو باشد. انسان به واسطه قدرت اختیار و انتخاب، تنها موجودی است که مورد سؤال قرار می‌گیرد؛ بنابراین هر سخنی که می‌گوید و هر عملی که انجام می‌دهد؛ باید پاسخ‌گوی آن باشد. مسئولیت انسان بودن، بزرگترین مسئولیتی است که به عهده هر انسانی گذاشته شده است؛ ولی برخی از انسان‌ها با پرداختن به ضد ارزش‌ها از این مسئولیت فاصله می‌گیرند و به‌درستی این مسئولیت را نمی‌شناسند.

با قرارگرفتن در مسیر زندگی، انسان‌ها عهده‌دار مسئولیت‌های دیگری در محیط خانه، کار، اجتماع و... می‌شوند که باید قبل از عهده‌دار شدن این مسئولیت‌ها، ظرفیت مناسب با آن را داشته باشند تا آن مسئولیت باعث تخریب و ایجاد گره در آن‌ها نشود؛ زیرا زمانی که انسان‌ها در جایگاهی قرار می‌گیرند، ممکن است صفاتی که در آن‌ها وجود دارند از حالت صحیح خارج شوند و تبدیل به گره شوند؛ بنابراین انسان در هر جایگاه و مسئولیتی که قرار دارد؛ باید بداند که آن‌ جایگاه همیشگی نیست تا مبتلا به تکبر و طمع نشود و از حد اختیارات خود، فراتر نرود و در مسئولیت دیگران دخالت نکند.

انسان‌ همیشه باید خواسته و آرزو داشته باشد؛ باید آرزوها و خواسته‌های او بر مبنای ظرفیت، توان و استعداد‌های او باشد که در غیر این صورت دچار مشکل و آسیب می‌شود. هر مقدار دانایی مؤثر و آگاهی انسان بیشتر باشد، گنجایش و ظرفیت او بیشتر می‌شود که در آن زمان قابلیت و شایستگی برای پذیرش هر مسئولیت و هر جایگاهی را دارد و از عهده آن به‌خوبی برمی‌آید و در مسیر زندگی کمتر گرفتار لغزش و اشتباه می‌شود. استاد امین در سی‌دی «ظرفیت و شخصیت» می‌فرمایند: «انسان زمانی که از نعمتی محروم می‌شود، اگر در آن زمان گرفتار خشم و نا‌امیدی نشود در او ظرفیت به وجود می‌آید؛ زیرا زمانی که دچار خشم می‌شود و خشم خود را فرومی‌برد در او دردی به‌ وجود می‌آید که باعث ظرفیت در او می‌شود». 

قبله گم‌کردن، خطاب به اشخاصی است که وقتی به جایگاهی می‌رسند، گذشته خود و اشخاصی را که باعث رسیدن به آن جایگاه شده‌اند را فراموش می‌کنند؛ به این دلیل که انسان موجودی فراموش‌کار است و نسبت به رب خود ناسپاس می‌شود و قبله و هدف خود را گم می‌کند. قبله گم‌کردن در مسائل اجتماعی، فردی و الهی نیز می‌تواند اتفاق بیفتد و انسان آن پیمانی را که با خداوند در روز الست بسته است را فراموش می‌کند و به مسیر دیگری وارد می‌شود. انسان هر اندازه که آموزش‌های بیشتری ببیند و آگاهی او در این زمینه بیشتر شود و این آموزش‌ها را کاربردی کند، ظرفیت او بیشتر می‌شود و مسئولیتی که به عهده می‌گیرد را بهتر انجام می‌دهد و از هدف خود، دور نمی‌شود و در نتیجه قبله گم نمی‌کند.

به قول استاد سردار: ما آمده‌ایم که اول آموزش ببینیم و بعد خدمت کنیم. از خداوند می‌خواهم که قبل از دادن هر نعمتی، اول ظرفیت آن را به من بدهد تا در من تخریب ایجاد نشود و از جسم و روان خود که نگهبان آن هستم به‌خوبی در حد توانم مراقبت کنم؛ زیرا من مسئول آن هستم و روزی باید پاسخ‌گو باشم.

منابع: سی‌دی ظرفیت و مسئولیت، سی‌دی‌ گره مسئولیت، سی‌دی ظرفیت و شخصیت (استاد امین)
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون سوم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی نائین