سلب مسئولیت از خویش

در وادی چهارم مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن، سلب مسئولیت از خویش است. بعضی از افراد هستند که می‌گویند: ما از روی بخشش و سعادت تمام مسئولیتی که گردن خودمان هست را به خدا می‌سپاریم؛ چون می‌دانیم خداوند بزرگ و قدرت مطلق است و از پس تمام مشکلات برمی‌آید.
این افکار کاملاً غلط است، چراکه هرکس خودش مسئولیتی دارد و نسبت به آن مسئولیت، وظیفه‌ای نیز دارد، مثلاً پدر نسبت به فرزند و همسرش وظیفه دارد و همسر و فرزند نسبت به پدر خانواده مسئولیت‌هایی دارند یا استاد نسبت به شاگرد و برعکس نیز وظیفه‌دارند.
این فقط یک‌راه گریز از مسئولیت است که مسئولیت را به خدا بدهیم و منت بر سر خدا هم بگذاریم که من انسان باشعوری هستم؛ چون می‌دانم او خیلی قدرت دارد و همه‌چیز را به او واگذار می‌کنم.
مثلاً فردی دیگر سرکار نمی‌رود و می‌گوید؛ باید خدا روزی زن و بچه من را بدهد یا خلاف می‌کند و به زندان می‌رود و حرفش این است که خدا؛ باید من را آزاد کند.
این‌ها فقط بهانه‌تراشی است؛ چون هرکس وظیفه‌ای دارد و باید آن را به نحو احسنت انجام دهد که هم خود راضی باشد هم خداوند مهربان از عمل آن راضی باشد.
نویسنده: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
منبع: وادی چهارم (یک)
رابط خبری: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
ویرایش همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون هشتم) دبیر سایت
ارسال: همسفر فائزه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تخت جمشید