طبیعت منبع انرژی و حیات می‌باشد

مشارکت همسفران لژیون اول در مورد دستور جلسه «درختکاری»

همسفرصدیقه

دلم می‌خواهد شعری که از بچگی یادم هست را برای شما بخوانم: «درختکاری»

به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌کشانم
درختم کم‌کم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آنجا سبز و خرم شود
به زیر درختم سبزه زاری
به تابستان که گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
دل هر رهگذر را می‌رباید

در مورد درختکاری، ما انسان‌ها همیشه باید به طبیعت احترام بگذاریم؛ اگر به طبیعت احترام گذاشته نشود مورد خشم طبیعت قرار می‌گیریم. می‌پرسید خشم طبیعت مگر می‌شود!؟ طبیعت هم خشمگین می‌شود! آری خشمگین می‌شود؛ زمانی باران نمی‌بارد؛ اگر هم ببارد به سیل تبدیل می‌شود یا زلزله، این‌ها همه نشانه بی‌توجهی به طبیعت است؛ چطور جسم ما نیاز به غذا دارد تا بتواند به حیات خود ادامه دهد؛ طبیعت هم همین‌طور است؛ اگر به طبیعت محبت کنید هم به حال خوش، سلامتی و آرامش دست پیدا می‌کنید؛ وقتی که به کوه و دشت می‌روی آن آرامشی که به دست می‌آوری نتیجه محبت طبیعت است؛ پس بیاییم دست به دست هم بدهیم و نگذاریم این طبیعت زیبا نابود شود، دشتها و کوه‌ها نابود شود؛ بیاییم آرامش را به طبیعت باز گردانیم و همین یک روز درخت کاری نباشد که یکی درخت کاشتیم و برای عکس گرفتن نمادی بکاریم و از فردا همین درخت را از پشت به آن تیشه بزنیم و ریشه آن را در بیاوریم.

نگاه به منافع خودمان کنیم که چطور می‌توانیم کسب درآمد کنیم؛ خدا می‌داند وقتی به مسافرت، صحرا یا کوه می‌روم دلم می‌سوزد؛ گاهی به خودم می‌گویم؛ اگر این‌ها زبان داشتند و داستان خودشان را برای ما تعریف می‌کردند آن‌گاه اشک از چشم‌هایمان جاری می‌شد. ای کاش به جای این همه چشم و هم چشمی‌ها که به هم داریم بیاییم یک ذره با طبیعت مهربان باشیم و هر کس به اندازه توان خود برای سرسبزی  این شهر و کشور تلاش کند. نگوییم آب نداریم! باران نمی‌آید! بیاییم از پایه درست بشویم، ببینیم کجای کارمان غلط است؟ کجای کار اشتباه کردیم و چه کردیم که این طبیعت به این روز افتاده است؟ ما در برابر همه مسئول هستیم هنوز دیر نشده است بیاییم درست عمل کنیم؛ فقط حرف نباشد.

در کنگره به ما یاد دادند هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد و حکم عقل را در قالب  فرمانده کاملاً اجرا کنیم و تجربه‌ای که با عمل به دست می‌آید سندی است بی‌نقص؛ بیاییم با عمل و تجربه به حکم عقل خود گوش کنیم تا سرزمینی سرسبز و آباد داشته باشیم. از آقای مهندس دژاکام که این روز را به ما یادآور شدند ممنون هست. بنیان کنگره۶۰ سرفراز و سربلند باشید.

همسفر فاطمه.ش

در تقویم ملی  از روز 15 تا 22 اسفند ماه هر سال « هفته منابع طبیعی» نامگذاری شده است که البته نخستین روز این هفته یعنی 15 اسفند نیز «روز ‌درختکاری‌» نامیده شده است. مردم هر ساله به خاطر احترام به طبیعت و حفظ منابع طبیعی به کاشت نهال می پردازند و روزی است که مردم گامی مثبت برای طبیعت برمی دارند.

رو برگ هر درختی فرشته‌ای نوشته:
هرکی درخت بکاره خونش توی بهشته

درختان از زمان رشد، به زندگی انسان روح و جان می دهند؛ با تنفس‌شان از طریق برگ‌هایشان هوای سالم تولید می کنند؛ در تابستان شاخه‌هایشان سایه می‌دهد و هوای گرم را خنک می کند. در بهار شکوفه می‌دهند و شهر را زیبا می کنند و بعد این شکوفه‌ها، تبدیل به میوه می‌شود تا از خوردن آن لذت ببریم و ویتامین های لازم را به بدن جذب کنیم.

درختان حتی اگر میوه ندهند باز، چوب و شاخه‌های آن‌ها برای تولید لوازم چوبی مفید خواهند بود. در حفظ درختان باید کوشا بود؛ از کنار آن‌ها بی تفاوت نگذریم و به آن‌ها اهمیت بدهیم؛ چرا که برا تهیه هر مداد و دفتری، درختان زیادی قطع شده و خیلی از منابع طبیعی و جنگل ها تخریب می‌‌شود.

درختان هم مانند ما انسان‌ها جان دارند و برای سلامتی ما می‌کوشند؛ باید قدر آن‌ها را بدانیم و خواسته یا ناخواسته آن‌ها را از بین نبریم. بعضی‌ها می‌گویند که نباید درخت را قطع کرد، این درست است؛ چون طبیعت، آن زیبایی را از دست می‌دهد؛ دیگر اکسیژن کم می‌شود و گاز کربن دی اکسید در هوا پخش می‌شود؛ ولی اگر درخت را قطع نکنیم نمی‌توان وسایل چوبی را هم ساخت؛ من می‌گویم که باید درخت‌ها را قطع کرد؛ اما به اندازه و در کنار قطع درختان، درخت هم بکاریم؛ این‌گونه هم طبیعت و اکسیژن و هم وسایل چوبی داریم.

خلاصه ما از درختان استفاده‌های دیگری هم می کنیم؛ مثلاً هر خانواده‌ای یک خانه دارد و در هر خانه یک باغچه، و در هر باغچه، درختان و گیاهانی روییده‌اند و هر درخت و گیاه به اندازه خود اکسیژن تولید می‌کند؛ به‌علاوه هر درخت میوه و هر گیاه مواد خوراکی تولید می‌کند، به این‌گونه غذا و هوای پاکیزه را به دست می آوریم.

در اهمیت درخت و درختکاری همین بس که در روایتی معتبر از یکی معصومین (ع) منقول است که حتی اگر دیدید قیامت بر پا شد و شما مشغول کاشتن درختی بودید، از این عمل نیک خود دست برندارید.

همسفر ثریا

درختکاری حرکت بسیار زیبایی در کنگره۶۰ است؛ اگر شما درختی را کاشتید و بعدها که آن درخت رشد کرد و میوه‌ای داد و شخصی از آن میوه و یا حتی از سایه آن استفاده کرد شما ثواب خواهیدکرد.

آقای مهندس در کتاب عشق، وادی دوازدهم درباره این موضوع صحبت کردند و توصیه کردند که برای آبادانی زمین و محیطی پاکیزه و سالم می‌توانیم هر ساله یک درخت بکاریم از هر نوعی که باشد و برای نهال خود نشانه بگذاریم تا بتوانیم از آن مراقبت کنیم.

درخت  موجودی جاندار است، نفس می‌کشد و به ما اکسیژن می‌رساند؛ وقتی نهال کوچکی هست باغبان به آن رسیدگی می‌کند تا درختی تنومند، قوی و پرباری شود تا ما انسان‌ها از آن استفاده کنیم. جوانه زدن دوباره درختان به ما امید می‌دهد و شکوفه دادن آن روح را تازه می‌کند. با کاشتن یک نهال و بزرگ شدن آن تا تبدیل شدن به درختی تنومند که ثمر و نتیجه آن این است که هرچه بکاریم ثمر و نتیجه آن هم می‌بینیم.

طبیعت منبع انرژی و حیات می‌باشد که ما از طبیعت الگوبرداری می‌کنیم. ما باید یاد بگیریم که درختان حق زندگی دارند؛ باید از آن‌ها مراقبت کنیم تا نسل‌های بعدی هم بتوانند از آن‌ها بهره لازم را ببرند؛ ما باید مراقب باشیم و صدمه‌ای به درختان و طبیعت نزنیم؛ زیرا نابودی طبیعت در اصل نابودی بشر است.

تایپ: همسفران لژیون اول
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه.ا دبیر سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد