احیاء زمین با درختکاری

جلسه هفتم از دوره‌ هفدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی یحیی زارع میبد یزد با استادی همسفر راضیه، نگهبانی همسفر منیژه و دبیری همسفر مینا با دستور جلسه «درختکاری» روز دوشنبه ۱۳ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
در مورد دستور جلسه امروز که درختکاری است؛ در کشورمان ایران روز پانزدهم اسفند «روز درختکاری» نام گرفته شده‌است. در طی آن مراسم مختلفی با هدف بیان اهمیت درخت و درختکاری برگزار می‌شود؛ امّا این تازه آغاز ماجرا برای درخت و طبیعت است و از پانزدهم تا بیست‌ و دوم اسفندماه به «هفته منابع طبیعی» اختصاص دارد. شاید بتوانیم نام این هفته را هفته خوشحالی درختان نیز نامید که به‌عنوان منبعی ارزشمند و حیاتی برای ادامه حیات بشر باید به آن‌ها توجه شود؛ امّا اگر از نگاه کنگره۶۰ بخواهیم به این موضوع بپردازیم: در ابتدای سی‌دی درختکاری آقای مهندس می‌فرمایند: آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی بتوان چشید.

آقای مهندس می‌فرمایند: در زمین زندگی می‌کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند، دیگران کاشتند و ما خوردیم؛ ما بکاریم تا دیگران بخورند. راهنمای کنگره۶۰ آقای مهندس همچنین می‌فرمایند: زندگی ما به زندگی حیوانات و گیاهان بستگی دارد، گیاهان نقش بسیار مهمی در زندگی بشر دارند و یکی از عوامل مهم برای حیات است. هر جایی که گیاهی وجود داشته باشد آن‌جا مکان مناسبی برای زندگی است. اگر درختان از بین بروند قطعاً زندگی ما هم به خطر خواهد افتاد. زمین یکی از زیباترین مکان‌هایی است که خداوند برای زندگی موجودات خلق کرده است. این سیاره زیبا برای زندگی خیلی هوشمندانه طراحی شده است. فاصله بین زمین و خورشید به گونه‌ای است که نه از آتش و گرمای سوزان خورشید به بشر آسیبی برسد و نه از سرما یخ بزند.لایه اُزون که مثل یک محافظ اطراف زمین قرار دارد تا اشعه‌های مضر خورشید به ما آسیب نزنند. درختان که همچون ریه‌های زمین هوا را پاک و صاف می‌کنند اکسیژن را تامین می‌کنند. رودها و چشمه‌ها و هزاران نعمت دیگر که خداوند در اختیار ما قرار داده است؛ اما ما انسان‌ها در قبال این نعمت‌ها چه کرده‌ایم؟ آیا بنده شکرگزار بوده‌ایم؟

نه تنها شاکر نبودیم؛ بلکه از همه توانمان برای خسارت زدن به طبیعت استفاده کردیم. درختان را قطع کردیم، زباله‌ها را در طبیعت رها کردیم. این آسیب‌ها از سر ناآگاهی و نادانی ما رخ داده است. حال که به کنگره آمدیم؛ آموزش گرفتیم و به آگاهی رسیدیم باید از همه آن چیزهایی که خسارت زدیم جبران خسارت کنیم. زمین در حال نابودی است ما در کنگره ۶۰ احیا می‌شویم؛ بنابراین برای احیا زمین هم باید تلاش کنیم، من همسفر وقتی وارد کنگره می‌شوم؛ آموزش می‌گیرم و احیا می‌شوم، برای احیا زمین هم باید درخت بکارم. من به عنوان یک همسفر باید در بیرون از کنگره آموزش‌هایی که یاد گرفته‌ام را اجرا کنم. حداقل چیزی که از وادی دوازدهم یاد گرفته ایم این است: که زباله‌هایی را که تولید می‌کنم بیرون نریزم، آب را آلوده نکنم، محیط زیست را کثیف نکنم، برای آبادانی زمین هم شروع به درختکاری می‌کنیم.

مسافران هم در سفر دوم و به پاس رهایی و شکرگزاری و برای جبران خسارت‌هایشان به طبیعت، هر سال باید درخت بکارند و ما همسفران نیز در کنار مسافران خود درخت بکاریم؛ که البته درخت کاشتن هم نباید از سر خودنمایی باشد؛ بلکه باید جایی که درخت کاشته‌ایم را به یاد داشته باشیم تا از آن مراقبت و آبیاری‌اش کنیم. کاشت درخت می‌تواند به پاک‌سازی هوا کمک کند؛ برای آبادانی زمین و محیطی پاکیزه و سالم هر ساله یک درخت بکاریم از هر نوع و در هر کجا که باشد تا شاید ذره‌ای از فرمان در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود؛ را با بزرگ شدن درختانی که خود کاشته‌ایم رویت کنیم؛ پس آن کنیم که فرمان است. انشاالله هر ساله تعداد درختانی که توسط انسان‌ها کاشته می‌شود بیشتر و بیشتر شود. با شعری سخنانم را به اتمام می‌رسانم.

تمام راز هستی در دل بذری نهان است
بشکافی در او راز جهان است
بخوان برگی ز دیوان درخت آفرینش
که درس زندگی ساده‌تر از آب روان است
درختان نبض هستی در رگ جان حیات اند
دریغا دریغا دریغا آدمی با جان خود نامهربان است
به آیین طبیعت خاک شو تا سبز گردی
که پرباری قامت افتادگان است
من و تو وارث سبزینه پیشینیان‌ایم
خوشا پیری که میراثش گلستانی جوان است

اولین مراسم افطاری ماه مبارک رمضان همسفران در سال ۱۴٠۳

مرزبان کشیک: همسفر الهام و مسافر سعید
عکاس: همسفر احترام رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
تایپ و ویرایش: همسفر ماه‌بی‌بی رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد