وقتی به درختان نگاه می‌کنیم قدرت خداوند را می‌بینیم و با تمام وجود ستایشش می‌کنیم که این نظام هستی را با نظم به وجود آورده است. در کنگره۶۰ همه چیز بر مبنای حساب و کتاب است و همه چیز بر اساس تجربه به دست آمده است. دلیل اینکه این دستور جلسه در اسفندماه است، این است که فصل درختکاری و بیدار شدن درختان است.
درختکاری تنها کاشتن درخت نیست؛ بلکه نگهداری و کمک به محیط زیست هم هست؛ همانطور که کار کنگره احیاء انسان ها است، کاشتن درخت هم باعث احیای طبیعت می‌شود. درخت موجودی جاندار است، نفس می‌کشد و به ما هم اکسیژن می‌رساند. وقتی نهال کوچکی است باغبان به آن رسیدگی می‌کند تا درختی تنومند، قوی و پربار شود تا ما انسان‌ها از آن استفاده کنیم.
درختان به ما امید هدیه می‌دهند؛ چون سرشار از انرژی‌های خوب هستند. ما زمانی که یک درخت می‌کاریم نسبت به آن حس مسئولیت پیدا می‌کنیم؛ پس وقتی چیزی را با دستان خودمان خلق کنیم دیگر نمی‌توانیم آن را خراب کنیم. همانطور که هسته سیب یک شبه به درخت سیب تبدیل نمی‌شود و نیازمند زمان، مراقبت و نگهداری می‌باشد، ما نیز برای رسیدن به خواسته‌هایمان به زمان نیاز داریم.
ما برای رسیدن به اهداف و خواسته‌هایمان؛ باید تلاش بسیار کنیم تا آخر امر، امر اول اجرا شود. کاشتن درخت و اهمیت این موضوع به ما یادآوری می‌کند که به اطرافمان بیشتر توجه کنیم و از نعمت‌هایی که خداوند در اختیارمان قرار داده است، به بهترین نحو استفاده کنیم و برای نسل‌های بعد حفظ کنیم. در کنگره می‌آموزیم که شکرگزار باشیم و در قبال خسارت‌هایی که وارد کرده‌ایم جبران خسارت کنیم. یکی از کارهایی که می‌توانیم برای جبرای خسارت انجام دهیم کاشتن درخت است. همه ما می‌دانیم شرط داشتن روح سالم، جسم سالم است و داشتن جسم سالم فقط در محیط سالم به دست می‌آید.
محیط سالم هم با درختکاری و فضای سبز حاصل می‌شود. امیدوارم من هم روزی بتوانم در کنار دوستان جان به این امر مهم دست پیدا کنم و درخت آرزوهایم را با دستان خودم بکارم. خدا را شکر می‌کنم که در مسیر کنگره قرار گرفتم و از آموزش‌های ناب مهندس دژاکام و خانواده محترمشان بهره می‌برم.
نویسنده: همسفر سپیده رهجوی راهنما همسفر منیر (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر شیما رهجوی راهنما همسفر منیر (لژیون چنجم)
ویرایش و ارسال: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران شعبه شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
135