درختکاری سفری از ویرانی به ساختن

هسفر زهرا. ش
پانزدهم اسفندماه روز درختکاری نام‌گذاری شده است. درختکاری در ایران دارای پیشینه و تاریخ سنت‌های باستان بوده است. ایرانیان با این‌ کار زیبا و دوست‌داشتنی و هدیه‌دادن یک نهال کوچک، به استقبال بهار می‌روند. درختان فواید زیادی دارند؛ از‌ چوب آن برای تهیه وسایل خانه، ساخت منزل و تهیه کاغذ استفاده می‌شود. در کنگره‌۶۰ همه‌چیز بر‌ اساس عقل، تجربه و تفکر بررسی می‌شود. موضوع درخت و درختکاری هم بر همین اساس به دستور جلسه اسفندماه اضافه شده است. می‌توانیم از طبیعت به‌ویژه درخت، الگو بگیریم و تک‌تک صفات منفی و ضدارزشی خود را از بین ببریم. همان‌طور که یک درخت برای رشد به مراقبت احتیاج دارد؛ انسان هم برای داشتن جسم و روانی سالم، باید مراقب باشد و از آن به خوبی نگهداری کند. کاشت نهال به نگهداری و کمک به محیط زیست نیز کمک می‌کند.

همسفر سبا
همان‌طور‌ که می‌دانیم، یکی از حیاتی‌ترین عناصر برای زمین و تمام موجودات، درخت است؛ زیرا درخت باعث سرسبزی و طراوت زمین می‌شود و با عمل فتوسنتز در برگ‌های خود، مواد غذایی تولید می‌کند تا حیوانات گیاه‌خوار از آن استفاده کنند. درختان با  عمل فتوسنتز، دی‌اکسید‌کربن هوا را جذب کرده و اکسیژن تولید می‌کنند و ما می‌دانیم که اکسیژن یکی از عوامل مهم برای تنفس تمام موجودات روی زمین است. متأسفانه، انسان‌ها با قطع درختان و روشن‌‌کردن آتش در جنگل‌ها، به نابودی آن‌ها دامن می‌زنند. در کنگره می‌آموزیم که پس از پایان سفر اول، یکی از وظایف ما، جبران خسارت است. بی‌شک، همه ما به‌نوعی به زمین آسیب رسانده‌ایم. آقای مهندس با درک این موضوع، کاشت درخت توسط مسافران سفر دوم، در روز درختکاری را اقدامی ضروری دانسته‌اند، این کار جبران خسارت، کمک به احیای طبیعت و ایجاد سرزمینی سبز برای نسل‌های آینده است.

همسفر زیبا
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که در مسیر کنگره قرار گرفتم تا بیاموزم و این آموزش را با دیگران به اشتراک بگذارم.
همان‌گونه که یک درخت یا نهال برای رشد و شکوفایی نیاز به مراقبت دارد، انسان نیز برای داشتن جسم و روانی سالم نیازمند مراقبت است.
هفته درختکاری در کشور از اهمیت به‌سزایی برخوردار است؛ روز درختکاری یکی از روزهای مهم در کنگره۶۰ می‌باشد؛ همان‌طور که افراد بسیاری احیا می‌شوند، آقای مهندس یک روز را برای احیای طبیعت برگزیدند و این روز، اواخر فصل زمستان و اوایل فصل بهار است. این روز به یمن و برکت رهایی انسان‌هایی است که از تاریکی‌ها بیرون آمده و به روشنایی رسیده‌اند و در زمان مصرف، ناخواسته آسیب‌های بسیاری به طبیعت وارد کرده‌اند، اکنون باید زمین را دوباره زنده کنند و با کاشت یک درخت، اکسیژن و هوای سالم را به موجودات و انسان‌ها بازگردانند. ما زمانی‌که درختی را قطع می‌کنیم و به‌جای آن ساخت‌و‌ساز انجام می‌دهیم؛ درواقع یکی از شریان‌های تنفسی خود را قطع می‌کنیم، به محیط زیست ضربه می‌زنیم و هوا را آلوده می‌کنیم. انسان‌ها نیز مانند یک درخت در تاریکی‌ها بودند و از آن‌ خارج شدند؛ اما این انسان‌ها نمی‌توانند به یک‌باره از تاریکی و یخبندان عبور کنند، بلکه باید آرام و آهسته به سلامتی برسند و تبدیل به انسان‌های تنومند شوند تا در برابر ناملایمات و سختی‌های زندگی و دنیای خودشان محکم و استوار باشند. یک هسته یا دانه در دل خاک قرار می‌گیرد، بزرگ می‌شود، میوه می‌دهد و تبدیل به یک درخت تنومند می‌گردد. انسان هم به‌مرور زمان به تکامل می‌رسد و با تفکر، تجربه و آموزش مانند درخت تنومند می‌شود. با گذر زمان و طی مراحل مشخص در کنگره، یاد می‌گیریم که با کاشتن درخت از طبیعت و محیط زیست مراقبت کنیم. کسانی که وارد کنگره می‌شوند و به سفر دوم می‌روند، برای جبران خسارت از طبیعت، هر سال یک درخت می‌کارند و سپس از آن مراقبت می‌کنند تا بزرگ شود، اگر آن درخت به هردلیلی ازبین رفت، باید دوباره سال بعد درخت بکارند؛ این عمل را هر سال تا روزی که زنده هستند، انجام می‌دهند. با کاشت نهال حس عجیبی بین آن شخص و نهال به‌وجود می‌آید که خود فردی که نهال ‌می‌کارد، آن را درک می‌کند. امیدوارم که بتوانیم با کاشتن یک درخت، زمین را برای آیندگان حفظ کنیم.
هر‌کس نهالی بکارد و مقدار میوه‌ای از آن درخت به‌دست آید، خداوند در نامه اعمال او پاداش می‌نویسد.

همسفر باران
درخت، نمادی از حیات و امید است. همان‌طور که یک نهال کوچک در دل خاک ریشه می‌دهد و در برابر باد و باران رشد می‌کند، انسان نیز می‌تواند پس از دوران سختی و تاریکی، دوباره به زندگی بازگردد. هفته درختکاری، فرصتی برای یادآوری است که طبیعت و انسان هر دو نیاز به مراقبت و بازسازی دارند.
کنگره۶۰، به درختکاری، تنها به‌عنوان یک اقدام زیست‌محیطی نگاه نمی‌کند؛ بلکه آن را احیای انسان و بازگشت به زندگی می‌داند. در این هفته، اعضای کنگره۶۰ نهال‌هایی را در زمین می‌کارند، اما در حقیقت، آن‌ها امید و زندگی را در خاک قرار می‌دهند.
برای بسیاری از اعضای کنگره، درختکاری تنها یک حرکت معمولی نیست، بلکه سفری از تاریکی به سوی نور، از ویرانی به سوی ساختن است. همان‌طور که درخت پس از کاشت، زمان می‌خواهد تا ریشه بدهد و رشد کند، فردی که در مسیر رهایی از اعتیاد قدم برمی‌دارد نیز نیاز به صبر و مراقبت دارد.
مسافری که پس از رهایی نهالی را در خاک می‌کارد، انگار قسمتی از گذشته خود را دفن می‌کند و شروعی تازه را رقم می‌زند. هر آبی که پای این نهال می‌ریزد، مانند امیدی است که در جانش جریان پیدا می‌کند. همان‌طور که این درخت به آرامی رشد می‌کند، او نیز با گذر زمان، با تلاش و پشتکار، مسیرهای تازه‌ای در زندگی‌اش رقم می‌خورد.
درختی که ما امروز می‌کاریم، سال‌ها بعد سایه‌اش را به رهگذران هدیه می‌دهد، اکسیژن تولید می‌کند و زمین را زنده نگه‌می‌دارد. این همان مسیری است که اعضای کنگره۶۰ طی می‌کنند؛ روزی در تاریکی بوده‌اند، اما اکنون به فردی تبدیل شده‌اند که می‌توانند به خود و دیگران امید و زندگی ببخشند.

گردآوری: همسفر باران رابط خبری لژیون دوم
ویرایش: همسفر فائزه و همسفر مهدیه رهجویان راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (دبیر سایت)
همسفران نمایندگی وکیلی یزد