باید ببخشم تا بخشیده شوم

اگر دانایی من بالا نرود هیچ کاری نمی‌توانم انجام بدهم. حدود یک سال است که به کنگره ۶۰ می‌آیم، به این نتیجه رسیده‌ام که این حال خوبی که نسبت به‌روز اول دارم و هرروز بهتر و بهتر می‌شود را کنگره به من بخشیده است. من هم وظیفه‌ خود می‌دانم که با کمک مالی و عضو لژیون سردار شدن به افرادی که پشت درکنگره و به دنبال یک‌راهی برای رهایی از دام اعتیاد این بلای خانمان‌سوز هستند باز شود و این کمک من بخش بسیار کوچکی درراه بنا کردن مکانی برای این افراد یا ساخت دانشگاه کنگره ۶۰ می‌باشد. همه‌کسانی که از طریق این راه به حال خوب رسید‌‌ه‌اند، باید این حال خوب را به دیگران نیز هدیه کنند.

اگر ما نگاهی به حال مسافران خود بیندازیم می‌بینیم که آن‌ها همان مصرف‌کنندگانی بودند که برای تأمین مواد خود دست به هر کاری می‌زدند و برایشان فرق نمی‌کرد که این پول از راه حلال باشد یا حرام، حتی بعضی‌ها از طریق کتک زدن همسر و فرزند خود پولی را می‌خواستند تهیه می‌کردند تا به خواسته خود برسند؛ اما اکنون همین مسافران به این درجه از دانایی رسیده‌اند که باید از مال خود ببخشند و این بخشیدن را از کنگره یاد گرفته‌اند. تنها عشق می‌تواند این حس را در آن‌ها به وجود بیاورد که از ته دل این پول را می‌بخشند.

بسیاری از افراد نیز قبول دارند که برکت در مالشان به وجود آمده است و برای کمک به کنگره از هیچ کاری چه جسمی چه مادی دریغ نمی‌کنند. می‌خواهند هر طور که شده کمکی کرده باشند که یک نفر که تازه‌وارد است به حال خوب برسد و خدمت کردن درکنگره را جزء وظایف خود می‌دانند. اکنون مسافر من می‌گوید من باید ببخشم تا بخشیده شوم، به حال خوب برسم و به آن آرامشی که آرزوی آن را داشتم دست پیدا کنم. من این تفکر درست مسافرم را چیزی جز زحمات آقای مهندس نمی‌دانم و برای قدردانی از ایشان من هم دوست دارم خدمت کنم و هرساله عضو لژیون سردار شوم.

ما باید بخشش را از طبیعت و هستی یاد بگیریم. همین‌طور که خورشید فروزان نور و گرمایش را به ما بخشیده است، آسمان به این پهناوری نیاز زمین یعنی برف و باران را به زمین تشنه می‌بخشد، زمین به این بزرگی نیاز بشر را فراهم کرده و از انواع و اقسام گیاهان و میوه‌هایی که برای زندگی کردن به آن‌ها نیاز داریم به ما بخشیده ما هم باید به‌عنوان یک انسان و‌ موجودی که خود را اشرف مخلوقات می‌دانیم از خودمان بخششی داشته باشیم؛ برای مثال درخت را فرض کنید، زمانی که یک سال میوه‌ای به ما می‌دهد، اگر سال بعد به آن درخت رسیدگی بیشتری شود میوه بیشتری خواهد داد؛ بنابراین ما هم‌زمانی که بخشش می‌کنیم. اگر این بخشش از ته دل باشد و از تمام وجود بخواهیم این بخشیدن را بیشتر کنیم و برای آن تلاش کنیم و زحمت بکشیم، مثل آن درخت که با رسیدگی میوه بیشتری داد؛ باید تزکیه و پالایش کرده و هرسال بخشنده‌تر از سال قبل باشیم. ما باید در زندگی طبیعت را الگوی خود قرار بدهیم.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر گلناز (لژیون هفدهم)
رابط خبری: راهنما همسفر گلناز (لژیون هفدهم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون دوازدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی