رمضان، جشن خالق

اندرون از طعام خالی‌دار           تا درو نور معرفت بینی

رمضان یک تحول است؛ تحولی از خویش به او، از منیت به آدمیت، از بی‌قیدی به مسئولیت، مسئولیت انسان شدن، خدایی شدن، آسمانی شدن. پیدا کردن گم شده‌های درون، گم شده‌هایی که اگر آن‌ها را بشناسیم و پیدایشان کنیم، واژه‌ اشرف مخلوقات را درک خواهیم کرد.

ما بهترین درس‌ها را در زمان سختی می‌آموزیم و متوجه می‌شویم، صبور بودن یک ایمان است و خویشتن‌داری یک عبادت. در کنگره۶۰ مهندس به این نکته اشاره کردند که ماه مبارک، معلم خوبی برای آموزش و تزکیه نفس ماست، اگر با آگاهی تلاش کنیم و دلی روشن و قلبی پرنور داشته باشیم می‌توانیم خودمان را پالایش و تزکیه کنیم.

اگر دلی پر از کینه و حسد داشته باشیم؛ یعنی فاقد جهان‌بینی هستیم و در خلا زندگی می‌کنیم، پس روزه می‌گیریم که به جهان‌بینی برسیم و نتیجه‌ای که از جهان‌بینی می‌گیریم ایجاد اعتماد به نفس و اراده‌ قوی در ماست. مگر می‌شود در ماهی که جشن خالق است، کار اشتباهی انجام داد یا گناهی مرتکب شد؟

یادمان نرود که هر آنچه که داریم از خالق هستی به ما عطا شده است، پس حرمت ماه مهمانی‌اش را داشته باشیم. در ماه مهمانی خدا گناهانی که مرتکب می‌شویم را کنار بگذاریم؛ حتی برای یک بار هم که شده، در این ضیافت شرکت کنیم و طعم خوب بودن و معنویت را بچشیم و  باور داشته باشیم که اگر با تمام وجود در آن حضور پیدا کنیم، عاشق آن می‌شویم.

خداوند ضیافتش را با بهترین‌ها برگزار می‌کند. مطمئن باشیم که در ماه مهمانی خدا، سختی‌ها آسان می‌شود و راه رسیدن به بهترین‌ها هموار می‌گردد. همانا خداوند است که دنبال بهانه‌ای برای بخشش است و این‌که قلم عفو روی جرائم بندگانش بکشد. او همان خدایی‌ست که رمضان را آفرید تا آتش خشمش را به بهشت لبخندش بفروشد. او همان خداست که چشمان فرشتگانش را گرفت تا گناه بنده‌اش را نبینند؛ خداوند ماه مبارک رمضان.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مونا (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: همسفر گندم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ستارخان