اخلاق در راس ورزش کنگره‌۶۰ قرار دارد

همانطور که در درمان اعتیاد ما نیاز به جهان بینی داریم در ورزش هم همینطور است. ابتدا به جهان‌بینی می‌پردازیم؛ جهان‌بینی یعنی نگرش فرد به جهان درون و برون، یعنی دیدن خود، جهان،خانواده، انسان‌ها. ممکن است با این سوال مواجه شوید که چرا ورزش به جهان‌بینی نیاز دارد؟ هدف ما از انجام ورزش چیست؟ یا به عبارتی برای چه ورزش می‌کنم و در راه رسیدن به آن هدف حاضریم چه بهایی را پرداخت کنیم؟ بنابراین پاسخ به اینگونه سوالات جهان‌بینی فرد را مشخص می‌کند. آقای مهندس دژاکام در اینباره مثالی می‌زنند که ورزش در کنگره مانند مانورهای نظامی است که افراد قدرت خود را در درمان و احیا به نمایش می‌گذارند. بایستی بدانیم هدف از ورزش در کنگره 60 رسیدن به حداکثر سلامتی، تعادل و حال خوش است. ورزش ما ورزش گلادیاتوری نیست، ورزش سلامتی است. هدف دیگر، کمک به پیشبرد اهداف کنگره 60 و رساندن این پیام به جهانیان است که اعتیاد درمان قطعی دارد. ورزش در بازسازی سیستم‌های شبه افیونی بدن نقش اساسی دارد، تولید مخدرهای طبیعی بدن افزایش می‌یابد؛ به همین دلیل موجب شادی مضاعف و اعتماد به نفس ورزشکار می‌شود. جهان‌بینی در ورزش باعث رشد، پرورش و نظم در بخش مسافران و همسفران شده و باعث گردیده با تعادل و بدون کشمکش های روحی و روانی در کنار هم ورزش کنند. تنها هدف نفس، عمل است. هدف ما از ورزش در کنگره برد و باخت نیست، باختی برای ما وجود ندارد، همینکه در هنگام سحر، ورزش می‌کنیم خودش برد است. ورزشکاران کنگره 60 برای برد و باخت بازی نمی‌کنند، به خاطر یک امتیاز کمتر یا بیشتر و یا خطا سر یکدیگر داد نمی‌زنند، می‌دانند که این بازی است و نه میدان جنگ، چه ببرند و چه ببازند؛ در هر حال، در حال آموختن و یادگیری هستند و می‌دانند که قرار است ورزش حال ما را بهتر کند و تعادل ما را بیشتر کند، نه اینکه با حال خوب برویم و با حال خراب برگردیم.

اگر انسان‌ها به هر موضوعی جهان‌بینی و نگاه درستی داشته باشند به کج‌روی دچار نمی‌شوند، اگر نگاه ما به ورزش درست و عقلانی نباشد، شاید ورزشکار شویم ولی ورزشکار باقی نمی‌مانیم، چه بسیار ورزشکارانی هستند که نگاهشان به ورزش ابزاری است؛ پس با اندیشه غلط راه ضدارزش‌ها را که به ظاهر شیرین است انتخاب می‌کنند، برای حفظ قهرمانی دست به استفاده از انواع دوپینگ‌ها و قرص‌ها می‌زنند و این خود نشان‌‌دهنده‌ی دید ابزاری و حفظ جایگاه می‌باشد، ابتدا با یک نوشابه انرژی زا شروع می‌شود و بعد به انواع پودرها شیشه، آمپول و... ختم می‌شود و به تاریکی اعتیاد دچار می‌گردند. ورزش نه تنها سلامت جسم است بلکه شادابی شهر وجودی، روح و روان آدمی نیز می‌باشد. یک ورزشکاری که آموزش جهان‌بینی ندیده و تربیت نشده است، بسیار درگیری و توهین و بی احترامی می‌کند، در صورتیکه ورزش یک رفتار ارزشی است و اخلاق در راس آن قرار دارد. در کنگره 60  ادب و احترام از گران‌بهاترین عناصر زندگی ما هستند. خانواده‌ی کنگره60 می‌دانند در هیچ کاری، کار با زور و بی احترامی، نه‌تنها پیش نمی‌رود، بلکه متوقف می‌شود و همه چیز خراب می‌شود. پیشرفت ما در ادب، احترام و تعادل است. ورزشکاران کنگره 60 در نهایت احترام بازی می‌کنند و به همه و خودشان احترام می‌گذارند‌. در ابتدا ادب و احترام را یاد می‌گیریم، بعد تخصص و مهارت آن رشته ورزشی را فرا می‌گیریم. زیرا با ورزش بدن و روان را نیرومند می‌کنیم و ساختمان جسم مستحکم‌تر می‌شود. روان از تلفیق جسم و جهان‌بینی به وجود می‌آید، یعنی خلق و خو، جسم خانه و شهر وجودی ماست، ما برای زندگی در این دنیا به جسممان نیازمندیم پس باید از این خانه که دائما درحال ساخت و ساز و تغییر می‌باشد، مواظبت کنیم  و آن‌را نیرومند کنیم. اکثر بیماری‌هایی که انسان امروزه درگیر آن می‌شود از عدم تحرک و ورزش نکردن است.

اگر ما بتوانیم با ورزش کردن و تغذیه سالم جسممان را سالم کنیم، قطعا به تعادل و درمان کامل خواهیم رسید. اگر بدن فعالیت نداشته باشد از بین می‌رود، برخلاف ماشین که هرچقدر کار کند فرسوده می‌شود، اگر ساختمان جسم فعالیت نداشته باشد روبه زوال و فرسودگی می‌رود. ورزش به عنوان پارامتر مهم در سلامتی و نشاط انسان، شرایط خاصی را می‌طلبد، هر شخصی باید ورزش را متناسب با سن و فیزیولوژی و روحیات خود، انتخاب نماید تا بیشترین بهره را از این امر داشته باشد. ورزش مقاومت بدن را در مقابل بسیاری از مشکلات جسمی و روانی را افزایش می‌دهد، دستگاه قلبی و عروقی در شرایط بهتر و ایده‌آل قرار می‌گیرند، سلولهای مغزی با ورزش رشد و تقویت می‌شوند، انگیزه فرد در تلاش به سمت سلامتی و قوی کردن خود افزایش می‌یابد، عضلات و مفاصل سالم و قوی باقی می‌مانند و از پیری زودرس جلوگیری می‌شود. با ورزش کردن فشارهای روحی و روانی کم شده و بدن انسان را با قدرت کنار آمدن با این‌ فشارها تقویت می‌کند. ورزش باید آهسته و پیوسته شروع شود، چه در بحث پیشرفت و چه در بحث درمان و دخل‌ و خرج انرژی در تعادل باشد و کم‌کم به مراتب حرفه‌ای وارد شویم. اگر یک شبه بخواهیم راهی که نیازمند ده‌هزار ساعت تمرین است را برویم باعث آسیب جسمانی، تخلیه‌ی انرژی و تمرین زدگی می‌شود؛ بنابراین بهترین راه کوتاه ترین راه نیست. اشخاصی که ورزش می‌کنند زندگی را رنگی می‌بینند و برای زندگی خود تا آخرین لحظات عمر برنامه دارند. میدان ورزشی و زمین مسابقه برای ما، میدان به نمایش گذاشتن درمان کامل اعتیاد، تعادل و عمل سالم و به نمایش گذاشتن ادب، احترام و حرمت ها است.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
تهیه مقاله: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پردیس