معرکه گیری به نوعی به معنی پنهان شدن از نتیجه‌ی اشتباهی است که مرتکب می شویم.

جلسه دوم از دوره چهل و ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی البرز(کرج)؛ با استادی مسافر محترم مجتبی، نگهبانی مسافر عادل و دبیری مسافر حسن، با دستور جلسه « رابطه یادگیری و معرکه گیری » سه‌شنبه بیست و نهم آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد؛
سلام دوستان مجتبی هستم یک مسافر؛ از نگهبان جلسه سپاسگزارم که مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار نمود تا خدمت کنم.
دستور جلسه؛ رابطه یادگیری و معرکه گیری می باشد.
هر چیزی در جهان خلقت ضد خود را نیز به همراه دارد مثل خیر و شر یا تاریکی و روشنایی.
دستور جلسه امروز هم در مورد همین موضوع می باشد؛ در یک طرف یادگیری و در طرف دیگر معرکه گیری.
هرچقدر یادگیری ما بیشتر باشد جا برای حضور معرکه گیری تنگ تر می شود و بالعکس، هر چقدر معرکه گیری بیشتر باشد فرایند یادگیری کمتر می شود.
ما از دوران کودکی آموزش هایی توسط والدین، مدرسه و یا دیگران گرفته ایم ولی هیچکدام به قدر کافی در زندگی ما موثر واقع نشد ولی با آموزش هایی که هرکدام از ما در کنگره دریافت نمودیم کیفیت زندگی ما بسیار بالا رفته است ولی باید مراقب این موضوع باشیم با توهم دانایی وارد بازی تاریکی نشویم.
وقتی وارد کنگره شدم تنها خواسته من درمان اعتیاد بود ولی بعد از گذشت زمان و با وارد شدن به سفر دوم متوجه شدم درمان اعتیاد من در مقابل چیزهایی که یاد گرفتم از اهمیت کمتری برخوردار بوده است.
حال در مقابل یادگیری مسئله معرکه گیری وجود دارد که ناشی از منیت ماست و هر چه یادگیری ما کمتر باشد بیشتر به سمت معرکه گیری سوق داده می‌شویم.
معرکه گیری به نوعی به معنی پنهان شدن از نتیجه‌ی اشتباهی است که مرتکب می شویم؛ یعنی ما نسبت به موضوعی آگاهی نداریم و اشتباهی مرتکب می شویم و بر آن اشتباه پافشاری می کنیم و منیت باعث می شود که از پذیرفتن آن اشتباه بترسیم. نا امید می شویم و در حاشیه قرار می گیریم و با در حاشیه قرار گرفتن اکنون می خواهیم که برای خود یار جمع کنیم چون نیاز به توجیه کردن کار اشتباه خود داریم.
این معرکه گیری می تواند تا جایی ادامه پیدا کند که خود و یارانمان را به مسلخ ببریم و به گفته ی جناب مهندس اولین کسی که قربانی می شود خود ما هستیم.
ما سعی می‌کنیم همیشه انگشت اشاره را به سمت دیگران بگیریم غافل از اینکه سه انگشت دیگر ما به سمت شخص خود ما اشاره می کند، یعنی همیشه سعی می کنیم گناه خودمان را به گردن دیگران بیندازیم در صورتی که بیشتر آنها متوجه خود ما می باشد.
در آخر باید یاد بگیریم بجای مقصر قلمداد کردن دیگران و معرکه گیری به دنبال اصلاح خودمان و یادگیری در زندگی باشیم. از اینکه به صحبت های من توجه کردید، از همه شما عزیزان سپاسگزارم.

تایپ متن: مسافر مسعود
ویرایش متن: مسافر حسین
عکاس: مرزبان خبری، مسافر هادی
بارگزاری: مسافر حسین