اعتیاد بهانه‌ای شد برای بزرگ شدنمان

راهنما همسفر فتانه عضو لژیون سردار

کالایی که هیچ کس بهایی به آن نمی‌داد، حتی سکه سیاهی هم نمی‌داد، اگر الله بخواهد با طلا برابری می‌کند؛ مهم نیست که این کالا به سود یا ضرر خریدار یا فروشنده باشد، مهم این است که کالای بی‌قیمت دیروز، بها یافته است. گاهی نیاز است که از تلخی‌ها گفت تا قدر شیرینی‌ها را دانست. تجربه‌های تلخ و دردناک اعتیاد را پشت سر گذراندیم و هرگز نمی‌خواهیم دوباره آن‌ها را تجربه کنیم؛ ولی با این حال، خدا را شکر می‌کنیم که برایمان اتفاق افتاد؛ زیرا باعث شده تا عمق بینش‌ ما افزایش یابد و به سطحی از قدرت درونی برسیم تا در‌نهایت شخصیت امروز ما شکل گیرد.

انگار اعتیاد بهانه‌ای شد برای بزرگ شدنمان، شاید هم درست زندگی کردنمان؛ همه ما زندگی می‌کنیم ولی گاهی صدا، بو و اتفاق ندارد یا بهتر بگویم اتفاقی که منجر به جهش شود را ندارد. در‌ واقع اعتیاد اتفاقی شد در زندگی ما که در مسیر کنگره قرار گیریم و شاید در ابتدا  این امر به اجبار و از روی ناچار بوده؛ ولی چه شد که این اتفاق شد جهش؟ فقط و فقط باید در مسیر بود تا فهمید و آن مسیر فقط و فقط صراط مستقیم است. گویی نظاره‌گر باغی بودی که ریشه‌اش قوی، شاخه و برگش زیباست، تو را شکوفه این درخت می‌خوانند و تو را با آغوش باز می‌پذیرند، تویی که شکوفه هستی و باید از آفت دور بمانی و میوه‌ بدهی.

چه کسی تو را در این زمین حاصلخیز جان بخشید؟ بنیان می‌خوانمش، جناب مهندس حسین دژاکام. خادمان این بنیان، اعضای لژیون سردار و افراد توانمندش پهلوان‌ها هستند که انسانیت را با بخشش به آیندگان هدیه می‌دهند و این‌ها نجات یافتگان دیروز و آبادگران فرداها هستند. ای همسفر و مسافر تو دعوتی که همه‌ این زیبایی‌ها را در یک روز زیبا نظاره‌گر شوی که آن روز، روز جشن گلریزان است. گلریزان، سنتی برای ما ایرانی‌ها است؛ زمانی که کسی به مشکل بر‌می‌خورد، همه تلاش می‌کنند کاری برای آن شخص انجام دهند و هر‌کس در حد توان خودش جلو می‌آید تا کمکی کند، این مراسم گلریزان نام دارد. گلریزان یعنی مجموعه‌ای از رنگ‌ها، یعنی هر‌ کدام از دوستان که در اینجا حضور دارند از تاریکی بیرون آمدند و رنگ جدید به خود گرفتند و باید بهای این رنگ جدید را پرداخت کنند. جشن گلریزان مسئله قدردانی و شکرگزاری است، شکرگزاری و قدردانی از خودمان، زیرا توانسته‌ایم درست حرکت کنیم؛ بعد از سیستم کنگره‌۶۰ تشکر و قدردانی کنیم.

گلریزان مانند یک تکانه است که به ما یادآوری می‌کند اگر حالتان خوب است باید شکرگزار باشید. جشن گلریزان، روزی است که همه ما نشان می‌دهیم که چقدر آموزش گرفته‌ایم و چقدر قدردان حال خوشمان هستیم؛ عدد مهم نیست، این‌که توان‌ ما چقدر است مهم است، پس باید با تمام توانمان حاضر شویم. جشن گلریزان روز عاشقی کردن با خالق خود و عشق ورزیدن به مخلوق است؛ در‌واقع روز وصل و عبور از ترس است تا به دروازه سلامت روح و روان برسی. شرکت در گلریزان برای هر شخص به‌ اندازه ظرف وجودی و دانایی او بستگی دارد و وظیفه ما این است که بهشتی را که یافته‌ایم، آدرس آن را به کسانی که در تاریکی هستند بدهیم تا دیگران هم از آن بهره ببرند.

جشن گلریزان جشنی است که به ما نیاز ندارد، بلکه ما به آن نیاز داریم پس ما چه شرکت کنيم و چه شرکت نکنیم، این جشن اتفاق می‌افتد؛ پس با وجدان خود قضاوت کنیم که چه چیزهایی را به دست آوردیم و چه قدم‌هایی را باید برداریم. گلریزان در‌واقع هرس کردن شاخ و برگ‌های اضافه است تا ریشه قوی‌تر شود و قطعاً بازتاب کار خیر ما در کنگره به زندگی ما بر‌می‌گردد.  برای انسان‌هایی که در بند‌ اعتیاد هستند، پیام آقای مهندس را می‌خوانم: پسران و دخترانی که داشتند خاکستر می‌شدند، این یک وظیفه است بر گردن من و این جبران خسارت نیست، وظیفه است. عزیزان سردار، دنور و پهلوان، وضع مالی خیلی خوبی ندارند؛ بلکه این‌ها با دلشان کار می‌کنند، حسابگرانه کار نمی‌کنند؛ زیرا می‌دانند صاحب سردار در آسمان و زمین است.

نویسنده: راهنما همسفر فتانه (لژیون چهاردهم)
رابط خبری لژیون سردار: همسفر مریم (لژیون یکم)
عکاس: همسفر پرنیا (لژیون چهاردهم)
ویراستاری و ثبت: همسفر مبینا (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
نمایندگی همسفران شادآباد