عجله کار شیطان است

وادی نهم در مورد نقطه تحمل می‌باشد که بسیار قابل تأمل و مهم است. در همه ذرات هستی نقطه‌ تحمل وجود دارد؛ هر ذره‌ای در مدار خود در حرکت است و اگر از نقطه تحمل خود خارج شود، دچار آشوب می‌شود و از مدار خود خارج می‌شود. اگر من بدانم نقطه تحملم چه اندازه است و در همان اندازه از خودم انتظار داشته باشم دچار آشوب نمی‌شوم.
باید بدانم نقطه تحمل ذره‌ذره بالا می‌رود؛ یعنی برای بالا بردن نقطه تحمل باید حتما زمان و تلاش را در نظر بگیرم و عجله نکنم. همیشه به من گفته می‌شد عجله کار شیطان است، ولی شاید خیلی متوجه مفهوم آن نمی‌شدم؛ عجله کار شیطان است یعنی اگر عجله کنی از مدار خارج می‌شوی و نقطه تحملت را از دست می‌دهی و به آشوب می‌رسی و زمام امور از دستت خارج می‌شود و کلافه و عصبی می‌شوی؛ عجله کار شیطان است یعنی زمان را که مهم‌ترین اصل است در نظر نمی‌گیری و بدون در نظر گرفتن زمان دیگر مسائل مفهومی ندارند؛ عجله کار شیطان است یعنی رسیدن به حال بد، یعنی شیطان می‌خواهد حال من را بد کند تا در جهنم درون و بیرون خودم بسوزم.
اگر نقطه تحمل در هر لحظه از زندگی‌ام در نظر بگیرم هم خودم به آشوب نمی‌رسم و هم دیگران را به آشوب نمی‌رسانم. گاهی ما از کسی ناراحت می‌شویم که چرا فریاد بر سر من کشید و به او برچسب می‌زنیم و هرجا برویم پشت سرش غیبت می‌کنیم، قضاوت می‌کنیم و چهره‌اش را نزد دیگران تخریب می‌کنیم، اما این وادی به من می‌گوید باید نقطه تحمل دیگران را در نظر بگیرم و کاری نکنم که از تحمل‌شان خارج بشوند، باید بدانم با چه حرفی به آشوب می‌رسند، با چه کاری طغیان می‌کنند؛ البته بعضی از افراد نقطه تحمل بسیار پایینی دارند و ممکن است با هر حرف ما به آشوب برسند و ناراحت بشوند؛ در این موارد بهتر است کمتر با او حرف بزنیم تا مورد قضاوت و توبیخ او قرار نگیریم.
هنگامی که به کنگره ورود پیدا می‌کنیم اولین وادی که ما را به چالش می‌کشد وادی نهم است. شاید اولین امتحان ورودی کنگره، وادی نهم باشد. آن زمان که باید یک ساعت و نیم بر روی صندلی بنشینیم تا جلسه عمومی تمام شود و یک ساعت نیز در جلسه تازه‌واردین بنشینیم و سکوت کنیم تا حرف‌های او را بشنویم، آنجا که باید هنگام خواندن حرکت‌ها سکوت کنیم و کاری انجام ندهیم، آنجا که باید صبوری کنیم تا سه جلسه تازه‌واردین تمام بشود و آنجایی که باید حداقل ده ماه صبوری کنیم تا به درمان برسیم. برای همین است که استاد جلسه اولین توصیه‌‌ای که هنگام معرفی تازه‌وارد به او می‌کند این است که عجله نکن، زود قضاوت نکن و صبوری کن تا به نتیجه برسی‌. حضور در کنگره با چالش بالا رفتن نقطه تحمل همراه است، هر قسمت آن  نقطه تحملی می‌طلبد، مسافری که نقطه تحمل نشستن بر روی صندلی و ترک نکردن آن را در طول جلسه ندارد نمی‌تواند ده ماه صبر کند تا به درمان برسد و این نکته بسیار مهمی است. در جواب به این سوال که چرا کارگاه آموزشی یک ساعت و نیم زمان می‌برد؛ باید گفت که اولین پله بالا رفتن نقطه تحمل همین کارگاه آموزشی است، اگر از این پله بالا نرویم نمی‌توانیم از پله درمان هم بالا برویم. شاید قبل از کنگره اگر کمی منتظر شخصی می‌ایستادیم زود عصبانی می‌شدیم ولی اکنون بدون اینکه متوجه بشویم منتظر می‌ایستیم و عصبی نمی‌شویم، شاید ندانیم سرچشمه آن به همان نشستن بر روی صندلی‌های کنگره بازمی‌گردد. شاید اگر کسی حرفی به ما می‌زد سریع در حرف او می‌دویدیم تا جوابش را بدهیم ولی اکنون کمی بیشتر صبر می‌کنیم تا حرفش تمام شود و نمی‌دانیم ریشه آن به همان سکوت کردن و گوش دادن به حرف‌های راهنما در لژیون برمی‌گردد. حضور در کنگره در هر زمینه‌ای نقطه تحمل ما را بالا می‌برد، به‌شرطی که خودمان بخواهیم. در زمینه مالی با حضور در لژیون سردار، کمک در مخارج کنگره و کمک‌های مالی نقطه تحمل بخشش و درآمدزایی بالا می‌رود. در نوشتن سی‌دی نقطه تحمل ما در گوش دادن، تفکر کردن، نوشتن و آموزش‌پذیر بودن بالا می‌رود. با نشستن در جلسات نقطه تحمل ما برای آغاز درمان و به پایان رساندن آن بالا می‌رود. با حضور در پارک نقطه تحمل ما در رفتار با دیگران، بیدار شدن از خواب و ورزش کردن بالا می‌رود، در خدمت کردن نقطه تحمل ما در گذشت و در رفتار با دیگران بالا می‌رود. مهم‌تر از همه نقطه تحمل ما از نظر آگاهی و دانش و معنویت نیز بالا می‌رود و همه این‌ها از برکات حضور در کنگره۶۰ است.

نویسنده: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
ویراستار: راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی دلیجان