مرزبانی راه رفتن روی گداخته‌های آتش است

دوازدهمین جلسه از دوره بیست‌وپنجم کارگاه آموزشی خصوصی ویژه همسفران نمایندگی رودکی با استادی ایجنت همسفر آیدا، نگهبانی همسفر زهره و دبیری همسفر خدیجه با دستور جلسه «هفته ایجنت و مرزبان» روز سه‌شنبه 30 مردادماه ۱۴۰۳ ساعت 16:00 آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا بسیار خوشحالم که تجربه اولین استادی‌ام در نمایندگی رودکی با این دستور جلسه مصادف شد، بسیار خدا را شکر می‌گویم که کنار شما همسفران هستم. همه شما از چارت کنگره اطلاع دارید؛ ولی من توضیحی کوتاه برای همسفران تازه‌وارد عرض می‌کنم. کنگره ۶۰ حدود ۱۲۰ الی ۱۳۰ نمایندگی دارد که در همه این نمایندگی‌ها افرادی با شال زرد در حال خدمت هستند که پنج نفر مسافر و دو یا سه نفر بسته به تعداد افراد، مرزبان همسفر داریم. حال می‌خواهیم بدانیم که مرزبانی چه طور ایجاد شد؟

آقای مهندس فرمودند: زمانی که ما فقط سه نمایندگی داشتیم و هر نمایندگی را به یک نفر سپردیم، متوجه شدیم از یکجایی به بعد اداره یک نمایندگی در توان یک نفر نیست. سه روز در هفته باید اولین نفر بیاید و آخرین نفر بروند و کارهای محول شده برای آن شخص، بیشتر از توان یک نفر است و واقعاً هم یک نفر نمی‌تواند همه کارها را تنهایی انجام دهد، زمانی برای ماندن در این جایگاه مشخص نبود؛ مثلاً دو یا سه سال که درنتیجه دچار یک رکود می‌شدند؛ پس برای داشتن یک سیستم جاری و ساری، سیستم مرزبانی تشکیل شد.

مرزبان‌ها به‌واسطه انتخاب خود اعضاء نمایندگی چهارده ماه خدمت می‌کنند که بعد متوجه شدند که احتیاج به شخصی هست که یک مقدار تجربه بیشتری داشته باشد و این تجربه منوط به این است که دوره مرزبانی و راهنمایی را گذرانده باشد. یک نفر ایجنت برای قسمت مسافرها و یک نفر ایجنت برای قسمت همسفرها، به‌عنوان راهنما و ریش‌سفید که حکم اجرایی ندارد، در کنار مرزبانان قرار داده شد که سمت ایجنت انتصاب می‌شود، انتخابی نیست و اسیستانت‌ها با تأیید خانم کماندار و دیده‌بان همسفرها، مشخص می‌شود.

ایجنت هم چهارده ماه خدمت می‌کند، مسئله‌ای که همیشه از مرزبانی به گوش ما رسیده این هست که مرزبانی راه رفتن روی گداخته‌های آتش است، روی لبه تیغ راه رفتن است. آقای مهندس می‌فرمایند: «مرزبانی مدیریت بحران است». بنده چند روزی است که فکر می‌کنم چه چیزی بگویم و اتفاقی امروز سی‌دی را گوش کردم که استاد امین خیلی زیبا جواب سؤال من را دادند که اگر این‌قدر این خدمت سخت هست چرا من باید داوطلب بشوم و مرزبان شوم؟ در همه نمایندگی‌ها این‌همه داوطلب داریم و هستند کسانی که ناراحت می‌شوند از این‌که این خدمت روزی‌شان نشده یا مرزبان‌هایی که از تحویل دادن این خدمت ناراحت می‌شوند؛ مگر سخت نیست؟ پس راز آن چیست؟

استاد امین فرمودند: «انسان‌ها مثل زمین می‌مانند، این زمین که الآن کنگره در آن بناشده سال‌های سال بوده، هست و خواهد بود؛ شاید قبلاً دریا، جنگل یا بیابان بوده؛ ولی الآن کنگره است. چیزی که در این زمین‌ها بنا را می‌سازد، دانایی، تفکرات و جهان‌بینی ما انسان‌هاست. خواسته‌های ما خیلی در زندگی ما تأثیر می‌گذارند». یک‌زمانی هست که شما می‌خواهید تغییر و تحولی در زندگی‌تان، در خانه‌تان به وجود آورید، کاغذدیواری خانه را عوض می‌کنید، رنگ می‌زنید، مبلمان یا پرده یا گلدانی می‌خرید، این تغییر یک یا دو هفته شمارا اذیت می‌کند، مکانتان تنگ‌تر می‌شود یا بوی رنگ اذیتتان می‌کند؛ ولی بعد به آن خواسته خود می‌رسیم که تنوعی در زندگی‌تان حاکم می‌شود.

زمانی هست که لوله‌کشی‌های یک ساختمان را باید تعویض کنیم یا اتاق‌های یک‌خانه کم هست؛ باید آن را زیاد کنیم، مثلاً یک اتاق هست می‌خواهیم یک اتاق دیگر برای بچه‌ها اضافه کنیم و تعمیرات اساسی‌تری به وجود می‌آوریم، خب این تعمیرات در یک هفته انجام نمی‌شود، دو الی سه ماه زمان می‌برد و دیگر در آنجا نمی‌شود سکونت داشت و باید به منزل اقوامی رفت؛ ولی زمانی که برگردیم، خانه خیلی مستحکم‌تر و بهتر خواهد بود. حالا اگر بخواهیم در انسان مثال بزنیم، یک‌زمانی هست که می‌خواهیم به یک کلاسی برویم مثلاً ایروبیک، نقاشی یا خطاطی تا من یک‌چیز یاد بگیرم و تغییری در من به وجود بیاید؛ ولی یک‌زمانی هست که من یک فن را می‌خواهم یاد بگیرم؛ مثلاً زبان انگلیسی یا کامپیوتر؛ ولی دو یا سه سال زمان می‌برد یا یک مدرک تحصیلی چهار سال زمان می‌برد، در ابتدا سخت است؛ ولی بعد آموزش شیرین می‌شود.

زمانی می‌رسد که یک موضوعی را می‌خواهیم در درون خودمان به وجود بیاوریم، مثلاً من ادراکی از ریاضیات ندارم و این خواسته رادارم که آموزش بگیرم، حال باید آن خانه‌ای که داشتم کاملاً خراب شود، با خاک یکسان شود، از دست بدهم تا به دست بیاورم. خانه دو یا سه واحدی را خراب کنم تا یک‌خانه ده یا بیست واحدی به دست بیاورم، خواسته‌های ما در جهت خدمت کردن هم همین‌طور است، خیلی سخت است، خیلی چیزها را از دست می‌دهیم؛ ولی در مقابل آن چیزهایی که به دست می‌آوریم خیلی ارزش والاتری دارند.

مرزبان‌ها دو روز در هفته در کنگره هستند. در ماه رمضان شاهد بودم با زبان روزه، کار می‌کردند وقت نمی‌کردند حتی یک چایی بخورند، از خواسته‌های خودشان می‌گذرند برای این‌که چیز دیگری به دست آورند. استاد امین فرمودند: «یک‌زمانی قدرت در انجام ندادن کاری هست و در مواقعی در انجام دادن آن کار هست»؛ حالا این خواسته خدمت که در درون من است، برای حرکت به یک نیرویی نیاز دارد و آن نیرو عشق است، عشقی است که خداوند در درون تمامی خدمتگزاران کنگره قرار می‌دهد و این عشق باعث می‌شود که بتوانند خدمت کنند. استاد امین فرمودند: اگر انسانی علامه دهر هم باشد؛ حتی اگر مثل دکتر حسابی باشد؛ ولی مسئولیت نپذیرد، جریان دانایی در درونش اتفاق نمی‌افتد، مثل باطری که باید حتماً قطب مثبت و منفی داشته باشد. امیدوارم همه ما بتوانیم خواسته خدمت کردن را در درونمان به وجود بیاوریم، قطعاً که همه ما این خواسته را داریم تا بتوانیم در این مسیر خدمتگزار خوبی باشیم.

یک تجربهٔ شخصی از دوره ایجنتی عرض می‌کنم: زمانی که حدود سه سال پیش فرم پر کردم نمایندگی رودکی جزء گزینه‌های من نبود و صادقانه من خیلی دوست داشتم در نمایندگی نزدیک خودمان باشم، حسی که انسان به خانه خودش دارد، میلم بر این خواسته بود که خدمتم را در نمایندگی شادآباد بگیرم؛ ولی با من تماس گرفته شد و از من سؤال پرسیدند به نمایندگی رودکی در شهرری می‌روید؟ من عرض کردم: بله هر جا که باشد می‌روم، تهران یا حومه فرقی ندارد؛ چون هدف من خدمت بود. من در وبلاگ بررسی کردم و متوجه شدم که شعبه رودکی در شهر قدس است، نه شهرری و به همسفر شهره اطلاع دادم که در شهر قدس است یا شهرری؛ ولی هرکجا باشد می‌روم حتی پردیس یا پرند.

این تفکر را راهنمای من، در من به وجود آوردند که فرقی نمی‌کند کجا خدمت می‌کنید مهم این است که خدمت می‌کنید و مهم این است که دوره ایجنتی را من بتوانم بگذرانم. خیلی خوشحالم که آن شعبه که قرار بود ایجنت باشم، اینجاست. آقای مهندس می‌فرمایند: ما یک‌زمانی بین همه آبمیوه‌ها آب‌پرتقال را انتخاب می‌کنیم و این جرئت را پیدا نمی‌کنیم که ریسک کنیم که آبمیوه‌های دیگری را انتخاب و تست کنیم. برای بنده هم نمایندگی رودکی همین حکم را داشت به اینجا آمدم و با قلب‌های خیلی بزرگ‌تر و انسان‌های خیلی مهربان‌تر آشنا شدم.

آن خانه‌ای که برای من منوط به نمایندگی شادآباد بود الآن دو نمایندگی شده است و خیلی خوشحالم و بهترین تصمیمی که خداوند می‌توانست برای من بگیرد این بود که در کنار شما عزیزان باشم، در کنارتان محبت شمارا داشته باشم و از این بابت خیلی تشکر می‌کنم. زمانی که ایجنتی این نمایندگی را به این‌جانب محول کردند، صفحه سایت نمایندگی رودکی را مطالعه کردم و تنها استرسی که داشتم این بود که آیا می‌توانم با مرزبان‌ها ارتباط برقرار کنم یا خیر؟ همان زمان همسفر سمیه با دستور جلسه ازدواج استاد جلسه بودند، عکسشان را دیدم و با خود گفتم که ایشان خیلی مهربان هست، همین‌طور همسفر حلیمه را دیدم و گفتم خب خدا را شکر همسفر حلیمه هم خوب هستند.

به نمایندگی آمدم و خیلی بهتر از آن چیزی که فکر می‌کردم بودند. خیلی فرمان‌بردار بودند، پیامشان محبت و صلح بود و همیشه می‌گویم ما سه نفر نباید فراموش کنیم که بعد از چهارده ماه ما هم کنار شما می‌نشینیم و به مسیر آموزشمان باید ادامه دهیم؛ باید بدانیم که تنها هدفمان این است که یک نفر بیشتر به درمان و حال خوش برسد، جشن دیده‌بان اولین جشنی بود که بعد از ایجنتی من برقرار شد حدوداً دو الی سه هفته بود که شالم را تحویل گرفته بودم. با آقای مجدیان مصاحبه‌ای داشتیم، من از ایشان سؤالی پرسیدم که چه پیشنهادی دارید برای من نوعی که بتوانم خیلی خوب خدمت کنم؟ فرمودند: هر حرکتی که الآن انجام بدهید، الآن نتیجه آن داده نمی‌شود، این فعالیتی که در این نمایندگی هست نتیجه فعالیت خدمتگزارهای دوره قبل هست و هر بذری که بکارید دو یا سه سال بعد خودش را نشان می‌دهد.

من از خدمتگزارهای دوره قبل که این‌قدر این نمایندگی را خوب در جهت صراط مستقیم با حس مثبت  روبه‌جلو برده‌اند تشکر می‌کنم، از ایجنت همسفر فرشته بابت زحماتشان سپاسگزارم. اعمال ما از بین نمی‌روند؛ بلکه هرلحظه در حال تکرار در کائنات هستند، بافاصله‌ای که ما از کره زمین بگیریم می‌توانیم ببینیم. خدمت‌های ایشان هم هنوز در کنگره جاری و ساری هست. از همسفر اکرم ایجنت دوره قبل سپاسگزارم. از همسفران عفت، گلی، مائده، پریسا، ساره، رقیه و مرزبان‌های دوره‌های قبل تشکر می‌کنم.

تایپ و ویرایش: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر افسانه (لژیون دهم)
عکاس خبری: راهنمای ویلیام همسفر زهرا و همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر نجمه (لژیون نهم)
ارسال مطلب: مرزبان خبری همسفر سمیه
همسفران نمایندگی رودکی