پیوند محبت

چهارمین جلسه از دور یازدهم کارگاه‌های خصوصی ویژه همسفران نمایندگی اردستان با استادی ایجنت محترم همسفر حکمت، نگهبانی همسفر منصوره و دبیری همسفر ستاره با دستور جلسه "هفته راهنما "روز دوشنبه در تاریخ (۸ اردیبهشت سال ۱۴۰۳) رأس ساعت ۱۵ آغاز برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به‌جایی دارد
عالم از ناله عشاق مبادا خالی
که خوش‌آهنگ و فرح‌بخش هوایی دارد

شاکر خداوند هستم که توفیق حضور در جمع شما دوستان محبت را به من داد. این هفته زیبا را به جناب مهندس دژاکام، خانواده محترمشان و تمام راهنمایان کنگره ۶۰ تبریک عرض می‌کنم. راهنما به کسی گفته می‌شود که راه را نشان می‌دهد. راهنمایی پروسه درمان و دوره تکمیلی برای رسیدن انسان به شناخت خود است. مهم‌ترین مشخصه راهنما، عشق و محبت بلاعوض که در وجود خودش است و نثار رهجویانش می‌کند. راهنمایان عزیز افرادی هستند که درگذشته یا خود یا یکی از افراد خانواده دچار بیماری اعتیاد شده و بعد از حضور در کنگره و طی دوره درمان و رسیدن به رهایی و درمان، با آموزش‌های ناب کنگره توانستند؛ به این مرحله دست پیدا کنند و در کنگره ماندند و برای ذکات رهایی و شکر نعمت سلامتی و رهایی تمام آموزش‌هایی که دریافت کرده، همراه باتجربه‌هایی که در طول این مدت به دست آورده، به همنوع و همدرد خود انتقال داده که مطمئناً کار آسانی نیست؛ و هم سخت است و هم سهل.

رهجو باید مراحل زیادی را طی کند، به‌قول‌معروف از هفت‌خان رستم بگذرد که وقتی رهجو وارد لژیون راهنمایی می‌شود؛ یک پیوند محبتی بین آن‌ها برقرار می‌شود و رهجو برای اینکه بتواند به رهایی دست پیدا کند، باید فرمان‌بردار باشد و تابع راهنما باشد و راهنما به‌عنوان مربی و رب رهجو است؛ چون انسان در مسیر سیر صعودی زندگی نیاز به مربی دارد و راهنما به‌عنوان مربی یا رب محسوب می‌شود و اینکه تمام پیامبران و امامان هم خواستند؛ راه را به انسان نشان دهند و راهنما هم راه را به رهجویانش نشان می‌دهد و رهجو هم باید آموزش‌پذیر باشد تا از گذرگاه‌های سخت عبور کند و نیاز دارد تا فرمان‌بردار و مطیع راهنمایش باشد؛ در غیر این صورت رهجو ذره‌ذره از این گردونه خارج می‌شود و دوباره به همان تاریکی‌های قبل بر‌می‌گردد یا حتی تاریکی بیشتر را تجربه می‌کند.

واقعاً یک راهنما به وادی عشق و محبت رسیده که می‌تواند با گذشتن از خودش و عشق درونش و مهم‌تر از این با رعایت قوانین و حرمت‌های کنگره که توجه شود؛ واقعاً در کلام و عملش مشخص است؛ وقتی رهجو این ازخودگذشتگی و عمل راهنمای خود را می‌بیند و اینکه راهنما با تمام مشکلاتی که دارد؛ حتی از سلامتی وزندگی خودش می‌گذرد؛ تا در کنگره حضور مستمر داشته باشد؛ واقعاً چیزی غیر از عشق نیست که انسان را به این مرحله می‌رساند و مطمئناً یک رهجو هم از راهنمایش تبعیت می‌کند.

در کنگره سیستم الگو‌برداری خیلی قوی هست و رهجو هم الگوبرداری می‌کند که البته نیاز به تلاش دارد. جایگاه راهنمایی، جایگاه بسیار خاصی است؛ چون وارد تزکیه و پالایش درون می‌شود و اگر راهنما در قلب رهجو نفوذ پیدا کند؛ کلامش ارزنده و نافذ می‌شود به دلیل اینکه خود راهنما از آن آتش عبور کرده است، اگر غیرازاین بود، حرف راهنما به‌هیچ‌وجه به دل رهجو نمی‌نشست. یک راهنما همیشه تزکیه و پالایش برایش اتفاق افتاده است و به خاطر همین، گره‌های درونی خودش بیشتر باز می‌شود. همیشه باید حواسمان باشد که چرا به این سیستم آمده‌ایم و با چه هدفی و چه نیتی خدمت می‌کنیم.

در کنگره به تک‌تک ما فرصت داده می‌شود که بتوانیم خودمان را پیدا کنیم و به قول فرمایش جناب مهندس سعی کنیم وظایف و مسئولیت‌های خود را درست انجام بدیم، چیزی را به دست می‌آوریم که هیچ قیمتی نمی‌توان روی آن گذاشت؛ ولی اگر ارزش کاری که انجام می‌دهیم یا ارزش مکانی که در آن هستیم را ندانیم چه در سفر اول، چه در سفر دوم؛ حتی در جایگاه‌های خدمتی در‌گیر بازی‌های کودکانه شویم، آن موقع ضرر خواهیم کرد و تا هزاران هزار سال قابل جبران نیست؛ پس باید خیلی حواسمان باشد. باید حتماً مواظب حس‌های خودمان باشیم؛ چون زمانی که حس ما خراب است همیشه نیروی منفی از همان قسمت بیشترین ضربه را به ما می‌زند و ما به‌واسطه حس‌هایمان بیشتر باهم ارتباط برقرار می‌کنیم.

ما در سال در کنگره چهار جشن داریم و آن‌قدر منزلت و مقام راهنما را جناب مهندس محترم می‌شمارند که سالیانه یک هفته به نام هفته راهنما نام‌گذاری شده است که در این هفته رهجویان بتوانند به بهترین شکل ممکن از راهنما قدر‌دانی به عمل‌آورند. ما قدردانی را در قلب، زبان و عمل به‌جا می‌آوریم و با یک پاکت و دل نوشته زیبا از راهنمایان عزیز که سر‌تا‌سر عشق و محبت هستند؛ قدر‌دانی به عمل می‌آوریم.
البته برای یک راهنما فرمان‌بردار بودن، خدمتگزار بودن و حال خوش رهجو بهترین هدیه است که به قول آقای ترابخانی می‌گویند: آقای مهندس همیشه با تفکر و دید بالایی که دارند به‌طور غیرمستقیم به ما اعضای کنگره ۶۰ یاد‌آور می‌شوند؛ تا یاد بگیریم و همیشه قدر‌دان نعمت‌هایی که در اختیارمان هست باشیم و قدر‌دانی می‌تواند، این آموزش را برایمان داشته باشد که درست ببینیم؛ چون درست دیدن خودش یک هنر است.

تمام انسان‌هایی که به ما خدمت می‌کنند، آموزش می‌دهند، پدر و مادری که به ما خدمت می‌کنند؛ حتی کائنات که برای ما کار می‌کنند؛ تا توانمند شویم باید قدر بدانیم و خدماتی که به ما داده می‌شود ببینیم. مهم‌ترین کاری می‌توانیم در برابر این آموزش‌ها‌یی که دریافت می‌کنیم انجام دهیم، این است که آموزش‌های دریافت شده را انتقال دهیم و نخواهیم برای خودمان حفظش کنیم؛ چون به‌مرورزمان به فراموشی سپرده می‌شود و باید در نظر داشته باشیم انسان‌ها به هستی پا گذاشتند؛ تا آموزش بگیرند و در ادامه خدمت کنند، بنابراین باید تحت آموزش باشیم. کسی که به مرحله راهنمایی دست پیدا می‌کند و می‌تواند آموزش بدهد درواقع خودش در حال آموزش است و مرحله بعد رهجو هست که آموزش می‌‌گیرد.
؛ چون به فرمایش استاد امین، نیاز ما در دل دیگران و نیاز دیگران در دل ما است و خداوند توفیق خدمت به بندگانش را به هرکسی نمی‌دهد. تجربه نشان می‌دهد، افرادی که با آموزش‌های ناب کنگره ارتباط برقرار می‌کنند؛ از موفق‌ترین افراد هستند و مسلماً از حال خوش و آرامش بیشتری برخوردارند.

یک‌بار دیگر این هفته زیبا را خدمت تمامی راهنمایان و راهنمایان تازه واردین عاشق و دوست‌داشتنی تبریک عرض می‌کنم.

در ادامه مراسم تقدیر از راهنمایان همسفران نمایندگی اردستان برگزار شد. بخشی از تصاویر این مراسم تقدیم نگاه شما عزیزان می‌گردد:

مرزبان کشیک: همسفر واله و مسافر محسن
تایپ و ویرایش: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون یکم)
عکس: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون یکم)
ارسال: راهنما همسفر الهام، خدمتگزار سایت

همسفران نمایندگی اردستان