ایمان یک معرفت، شناخت و پذیرش است

هفتمین جلسه از دور هفدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶٠، نمایندگی باباطاهر همدان با استادی راهنمای محترم مسافر حسین، نگهبانی مسافر مرتضی و دبیری مسافر علی  با دستور جلسه «هفته راهنما» ٩ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت۰۰ :۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر
خداوندا من در کلبه فقیرانه خود چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود نداری که من چون تویی دارم و تو خود، چون خودت نداری...
تبریک می‌گویم هفته راهنما را به آقای مهندس و خانواده ایشان، به راهنماهای سراسر کشور که نزدیک به پنج هزار نفر هستند و در لژیون های بزرگ و کوچک زحمت می‌کشند. تبریک می‌گویم به راهنمای خودم و راهنماهای نمایندگی باباطاهر همدان و ایجنت و مرزبانان محترم.
در جزوه راهنما که توسط دیده‌بان محترم و استاد امین نوشته شده است می‌گوید: ملاک کار راهنما محبت، عقل و ایمان است و جالب این است که اول محبت گفته شده است. محبت زمینه عشق است، مانند کلاس اولی‌ها که برای نوشتن باید خط هایی را از بالا به پایین یا از چپ به راست می‌کشیدند تا زمینه برای نوشتن الفبا آماده شود؛ پس محبت عشق نیست ولی زمینه ای برای رسیدن به عشق است.
در قسمت عقل می‌گوید که راهنما برای کمک به رهجوی خود با احساسات برخورد نکند و با عقل تصمیم بگیرد چون ما با نتیجه کار داريم. ما دنبال عمل صالح نیستیم، دنبال عمل سالم هستیم. در این راه ممکن است که رهجو برنجد ولی عیب ندارد شما مسیر را درست بروید تا رهجو در لژیون مشکلی پیش نیاورد و به نتیجه دلخواه برسد.
اما ایمان به نظر من با عشق هیچ تفاوتی ندارد، هرکس عشق را بفهمد ایمان راهم می‌فهمد. ایمان با دینداری خیلی فرق می‌کند، دیندار نماز می‌خواند، روزه میگیرد ولی اگر موقعیت پیش بیاید کار اشتباه هم می‌کند ولی ایمان فرق دارد. ایمان یک معرفت، شناخت و پذیرش است و در این راه هیچ‌وقت اشتباه نمی‌کند. این سه ملاک از خصوصیات یک راهنما است. خدمت از عشق می‌آید، راهنما وقتی خدمت می‌کند عاشق است؛ همانند مادر یا پدر که به فرزندان خود خدمت می‌کنند و عشق می‌ورزند. رهجوهایی که در بدترین حالت‌ها هستند، می‌سپاریم به راهنما و بعد از مدتی فردی آگاه و سالم تحویل می‌گیریم کاری که می‌شود گفت، کارستان است.
آقای مهندس می‌فرماید: راهنما در رهجو خودش را می‌بیند اما رهجو با معرفت در راهنما خدای خود را می‌بیند. راهنمایی یعنی حرمت، محبت، احترام، علم دانش و تجربه و حال، وظیفه رهجو این است که آیا قدر زحمت های راهنمای خود را می‌داند، مهم نیست که در پاکت چقدر می‌گذارد و آیا ارزش یک جلسه که در لژیون می‌نشیند و آگاه می‌شود را می‌تواند در پاکت بگذارد و با یک دلنوشته و تشکر تقدیم راهنما کند و احساسش را بیان کند. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید سپاسگزارم.

تایپ: مسافر روح الله
عکس: مسافر مرتضی لژیون یکم
مرزبان کشیک: مسافر مسعود
تنظیم و ارسال: مرزبان خبری مسافر مسعود