عشقی که منشا آن ایمان است

«با اندیشه ژرف خود به رحمت ماورا ایمان راسخ داشته باشید و بدانید که پاداش شما دست همیاری شما را خواهد داد.»
اولین عهدی که در این مسیر می‌بندد حافظ حرمت، اصول و قوانین کنگره ۶۰ می‌باشد. معرفت، عمل سالم و عدالت را در کمک به مسافران و همسفرانی که خواستار رهایی و آرامش هستند سرلوحه کار و مسیر خود قرار دهد. با حرکت راه نمایان می‌شود و در این راه یکی از مثلث‌های کنگره که مثلث عشق، عقل و ایمان است را ابزار کار خود قرار می‌دهد و کار خود را آغاز می‌نماید. تنها و مهم‌ترین مطلبی که می‌تواند کمک بزرگی برای او در این حیطه داشته باشد همین است.
هر سه این واژه‌ها راهنما و چراغ راه می‌گردد تا بتواند از عصاره جان خود بدهد باید ایمان داشته باشد تا نور خداوند در او متجلی گردد‌ این همان اعتقاد به راستی و درستی، بخشیدن و مایه گذاشتن است؛ اما بخشیدنی که هیچ‌گاه ظرف خالی نمی‌شود. تجلی نور یعنی آشکار و نمایان شدن صفات باری‌تعالی؛ یعنی رهجویی بدرخشد بدون انتظار باز پرداختی و سختی را متحمل گردد بدون این که چشم‌داشتی داشته باشد. شاید از دیدگاه عام بگویند عقل خویش را از دست داده است؟ مگر می‌شود بدون هیچ؟ چه کار ناعاقلانه‌ای؛ اما او ادامه می‌دهد. بلاعوض برای به آرامش رساندن و درمان شخص تلاش می‌نماید، کمک و رهنمودی برای او می‌شود؛ اما هیچ انتظار و درخواستی در قبال آن ندارد.
برای افرادی که در این مجموعه نیستند غیر قابل باور و باور کردنی نیست؛ اما واقعیت محض است. این‌جاست که ایمان معنای واقعی خود را می‌یابد؛ یعنی اعتقاد به خود، انسانیت، قانون، نظام کل هستی و همان نهری از بهشت برین است. شاید گذشتن از خویش خویشتن، شاید دور شدن از خواسته‌های معقول، شاید اگر با نگاه سطحی تحمل کردن سختی‌ها در این راه و زمان گذاشتن بدون هیچ جیره و مواجب کاری ناعاقلانه باشد؛ اما با دید کلی و وسیع‌تری که نگاه می‌کنیم این همان پیروی از فرمان عقل است که لازمه‌ آن فرا گرفتن معرفت، عدالت و عمل سالم می‌باشد.
همین‌طور موضوعی جز عشق در پس این ماجرا نیست. عشقی که از ایمان منشا می‌گیرد و زنجیره‌وار گرد هم می‌گردند تا بنای آرامش، صلح، دوستی و سلامتی را در زندگی انسان‌های دردمند و ناامید از کل هستی که فقط خواسته‌ ایشان رسیدن به رهایی و آرامش است جاری کنند. این همان عشقی‌ست که به ظاهر سوختن و شعله‌ور شدن است در باطن مشعل شدن و چراغ راهی برای انسان‌های رنج‌دیده است‌. این‌جا پله‌های رسیدنی‌ به عشق خالق، که عشق بلاعوض به خلق است. در نهایت هرچه عاقل‌تر، عاشق‌تر و عاشق‌تر با ایمان‌تر، هرچه با ایمان‌تر عاقل‌تر. این ایام را به معلم بزرگ کنگره ۶۰ مهندس دژاکام و خانواده محترم‌شان تبریک می‌گویم و همین‌طور به تمامی راهنمایان کنگره ۶۰ و کسانی‌که پیشاپیش برای رسیدن به این جایگاه والا در حال تلاش هستند تبریک و تهنیت می‌گویم و تشکر و تبریکی مختص به راهنمایان بزرگوارم، خانم مینا و خانم اعظم جلالی عرض می‌نمایم. باتشکر فراوان بابت وقتی‌ که برای مشارکت به این بنده دادید.

به قلم: همسفر سوگل راهنمای لژیون چهارم
تنظیم و ویراستار: همسفر مهسا رهجوی همسفر عذری راهنمای لژیون دهم
رابط خبری: همسفر زهرا راهنمای تازه‌واردین
همسفران نمایندگی صالحی