امید به زندگی هدیه بی نظیر کنگره 60

چهاردهمین جلسه از دور بیست و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی، ویژه مسافران  کنگره ۶۰ شعبه تخت جمشید شیراز با استادی مسافر مهدی، نگهبانی مسافرنعمت الله و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه  «وادی دوم و تأثیر آن روی من»  سه‌ شنبه 4 اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ راس ساعت 17 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر
خدا را شکر می کنم که در این جایگاه قرار دارم و می توانم خدمت کنم، در مورد وادی دوم بنده قصد دارم برداشت خودم را از این وادی بیان کنم.
به خاطر دارم من  زمانی که به واسطه یکی از دوستان وارد کنگره  شدم از آنجا که امید چندانی به درمان نداشتم ، همان جلسه اول قبل از اتمام جلسه مکان کنگره را ترک کردم و بدون مشاوره به منزل برگشتم و فقط حدودی از صحبت های اعضا را شنیدم.
چون در گذشته تمام جاهایی که برای ترک مراجعه کرده بودم نتیجه نهایتاً ۴ الی ۵ ماه قطع مصرف مواد مخدر بود یعنی بعد از تحمل تمام سختی های ترک، مجدداً به سمت مواد بازگشت کرده بودم و همین موضوع باعث ناامیدی من شده بود.
اما زمانی که به کنگره آمدم و به خانه برگشتم این موضوع ذهنم را به خود مشغول کرد و توجه مرا جلب کرد که خدمتگزاران کنگره و استاد جلسه چطور اینقدر پر انرژی و سرحال بودند چه چیزی باعث شده که امید در تک تک چهره های اعضا موج بزند.
همین مسئله ترغیبم کرد که دوباره به کنگره مراجعه کنم و این بار مشاوره شوم و بعد از آن تصمیم گرفتم که سفر خوبی را پشت سر بگذارم که خدا را شکر همین اتفاق افتاد و در نهایت درمان شدم.
زمانی که شما تصویر سازی ذهنی را از همان ابتدای کار به صورت مثبت انجام دهید مثل زمانی که من مجسم کردم که یک روز مثل بقیه رها می شوم و آنقدر این موضوع را در ذهنم پرورش دادم تا تحقق پیدا کرد.
آقای مهندس دژاکام در مورد افکار و اندیشه منفی صحبت هایی دارند که تجربه من در این مورد این است که هم زمان با حضور من در کنگره افرادی آمدند هم لژیونی من بودند اما بعضی از آنها سفرشان به انتها نرسید و از چرخه خارج شدند چون که در حین سفر دچار همین افکار و اندیشه های منفی شدند و پیش خود می‌گفتند آیا نتیجه می گیرم؟!
آیا نتیجه نمی‌گیرم ؟! خیلی از افراد با وجود دیدن الگو های موفق در کنگره باز هم قادر نشدند که افکار و اندیشه های خود را سمت و سوی درستی بدهند که در نهایت منجر به ناکامی‌ و شکست آنان گردید.
من هنگامی که در طول سفر اول مطالب را مطالعه می کردم متوجه این موضوع شدم که افرادی موفقیت را کسب می‌کنند که از نظم و انضباط و برنامه ریزی برخوردار هستند و برای رسیدن به هدف همیشه یک برنامه دارند. اما همین به تنهائی کافی نیست. برای رسیدن به یک هدف بزرگ بایستی در طول مسیر اهداف کوچک برای خود در نظر گرفت.
همان طور که من خودم تصمیم گرفتم به گونه ای برنامه ریزی کنم که در دومین ماه سفرم شرایط ورزش کردن و رفتن به پارک را برای خودم مهیا کنم و به همین جهت منظم و دقیق و توأم با برنامه ریزی سفر کردم .
در ادامه اهداف کوچک بسیاری را در نظر گرفتم و با رسیدن به آنها توانستم به آن هدف اصلی و بزرگ که همان رهایی بود دست پیدا کنم.
در واقع گاهی رعایت نکردن همین اهداف کوچک مثل سی دی نوشتن دوری از ضد ارزش ها و افکار منفی و نظم و انضباط باعث می‌شود که مسافر دچار ناامیدی شود و در ادامه سفرش دچار مشکل شود.
در خصوص ناامیدی لازم است اشاره کنم استاد امین می‌فرماید اگر می خواهید کسی را در تاریکی نگه دارید او را ناامید کنید  ،آقای مهندس نیز می‌فرمایند هیچ موجودی بیهوده پا به عرصه حیات نگذاشته چه برسد به انسان که در پی رسالت بزرگی آفریده شده است.
به عقیده من باید تک تک ما قدر صندلی های کنگره را بدانیم و خوب سفر کنیم و فراموش نکنیم شاید رسالت ما همین باشد که رها شویم و به واسطه رهایی مان افراد خواهان درمان بیشتری را به کنگره رهنمون کنیم.
چه بسا که خیلی از درماندگان مسئله اعتیاد حتی کوچکترین اطلاعی از وجود کنگره و چگونگی درمان اعتیاد در کنگره را ندارند پس باید یکایک ما قدردان این مسئله و قدردان آقای مهندس دژاکام و خانواده محترم ایشان و شاکر خداوند متعال باشیم.
در پایان از راهنمای خوبم علی آقا و نگهبان جلسه سپاسگزارم که اجازه خدمت در این جایگاه را به من دادند.

تایپ: مسافر مهران لژیون سوم
تنظیم و ارسال: مسافر حسین لژیون یازدهم
عکس: مرزبان خبری مسافر حسین
مسافران نمایندگی تخـت جمـشید شــیراز